Onmenselijke hulpbronnen - Concentratiekampbewaarders

Onmenselijke hulpbronnen - Concentratiekampbewakers en hun hobby's door Fabrice d'Almeida.

Uitgever: Fayard,2011.

paperback, in formaat 14 x 22 cm, 291 pagina's.

Hoe lang was de werktijd van een concentratiekampbewaker? Speelt hij liever kaarten, oefent hij boksen of ontspant hij zich door een detectiveroman te lezen? Woonde zijn familie bij hem? Er is geen systematisch onderzoek gedaan naar verzorgers.
Op basis van de archieven van de SS en de dossiers die na 1945 tijdens de zuivering zijn aangemaakt, reconstrueert Fabrice d'Almeida de strategie voor personeelsbeheer die Himmler en zijn assistenten hebben geïmplementeerd, niet alleen om de folteraars hun taken te laten uitvoeren, maar vooral om te voorkomen dat ze zich vervelen.
In Auschwitz hebben de bewakers niet alleen vrouwen en kinderen uitgeroeid, ze hebben ook de tijd gedood. De Nazi-moordenaars genoten van slim georganiseerde vrijetijdsbesteding, terwijl tegelijkertijd de Goelag-opzichters in een toestand werden achtergelaten die slechts iets beter was dan die van de gevangenen.
Vanuit het perspectief van de moordenaars is het boek niet bedoeld als excuus voor hun misdaad. Maar deze verontrustende blik onthult het management van de SS-compagnie en de keuzes van de Nazi-leiders die ernaar streefden hun assistenten een aangenaam leven te geven. Spelletjes, lezen, bioscopen, theaters, theaters, bordelen en gezinsleven: over vrije tijd werd tot in detail nagedacht. Dit alles bagatelliseerde de aard van „werk”.