De vergeten soldaat - Guy Sajer

De vergeten soldaat van Guy Sajer.

Bewerkt door Robert Laffont, 1970.

Paperback, in formaat 16 x 24 cm, 549 pagina's.

Guy Sajer was nog geen zeventien toen hij in juli 1942 het Wehrmacht-uniform aantrok. Hij was Frans van zijn vader, Duits van zijn moeder; hij woonde toen in de Elzas.
Vanwege zijn jonge leeftijd werd hij niet ingedeeld bij een gevechtseenheid, maar in de bemanningstrein. Al in november trof de winter de Russische vlakte; de kou, de sneeuw, de aanhangers maakten de voortgang van de konvooien uiterst moeilijk: de eenheid van Sajer zou nooit Stalingrad bereiken, dat ze moest bevoorraden; het Zesde Leger zou eerder hebben gecapituleerd. Maar Sajer weet al dat oorlog niet leuk is, dat het overleven van de Russische winter al een strijd is. En toch heeft hij die eerste winter niet echt oorlog gevoerd.
Hij ontdekte de echte oorlog, die van de frontliniestrijder, toen hij zich aansloot bij de divisie „Gross Deutschland”, een elitedivisie waarmee hij vanaf de zomer van 1943 betrokken was bij de grootste veldslagen aan het Oekraïense front, toen de Wehrmacht onder het Russische offensief viel. Van Koersk tot Charkov, dag en nacht, in modder, sneeuw, als de thermometer -40° aangeeft, onder het angstaanjagende bonzen van Russische artillerie, geconfronteerd met aanvalsgolven van een tegenstander die nu krachtig bewapend is en die niets om verliezen geeft, kennen de mannen van „Gross Deutschland”, die altijd naar de meest onbeschutte plekken worden gebracht, altijd aan de frontlinie, vechtend één tegen twintig, kennen de hel. De Slag bij Bielgorod, de passage van de Dnjepr (de Beresina op de schaal van de Tweede Wereldoorlog) zijn, beleefd op het niveau van een eenvoudige soldaat, twee van de hoogtepunten in dit verhaal over de Apocalyps. Later, toen het Duitse front uiteenviel, toen het enorme leger zich terugtrok, werd aan de reguliere gevechten de strijd tegen de partizanen toegevoegd, nog wreder en meedogenlozer. Nog later was het de terugtocht van de laatste overlevenden van de elitedivisie via Roemenië en de Karpaten naar Polen. In de winter van 1944-1945 werden Sajer en zijn kameraden betrokken bij de wanhopige gevechten die de Duitsers in Oost-Pruisen vochten om te voorkomen dat Russen Vaterland zouden binnenvallen. Het is opnieuw Memel, waar de verschrikking zijn hoogtepunt bereikte, en Danzig, midden in de exodus van de Duitse bevolking uit het oosten. Eindelijk ziek, uitgeput. Sajer zal door de Engelsen gevangen worden genomen in Hannover...