België in de Duitse tijd: de oorlog en de bezetting

België in de Duitse tijd: de oorlog en de bezetting 1940-1945 door Jacques de Launay.

Redacteur: Paul Legrain, 1977.

Gebonden, in formaat 16,5 x 24 cm, 360 pagina's.

#armmir11guerre39_45
#armmir11guerrebelgique

Jacques de Launay: 53 jaar oud, van Franse nationaliteit, historicus, heeft 25 boeken gepubliceerd, waarvan 30 vertalingen. Verschillende van deze boeken zijn gewijd aan België.
Waarom België, Jacques de Launay?
Sinds 1940 ben ik verbindingsofficier voor Franse en Belgische verzetsbewegingen (OCM en FI). Ik ging elke week de grens over en stak elke maand Brussel over. Het was genoeg om een beetje nieuwsgierig te zijn om een aandachtige waarnemer te worden en al snel... gepassioneerd. Na de oorlog en een periode van vrijwillige indiensttreding in het Franse leger heb ik, samen met mijn verzetsvrienden, allen vastberaden democraten, een categorisch standpunt ingenomen tegen de excessen van onderdrukking.
Vervolgens wilde ik de gebeurtenissen die ik tijdens de bezetting had meegemaakt op een meer rigoureuze manier verduidelijken en verdiepen. Het wordt al snel een spannend spel: documenten stapelen zich op, contacten vermenigvuldigen zich, waarheden komen naar voren, die niet altijd die van een oppervlakkige blik of van niet-geverifieerde legendes zijn.
Wat vond je van de oorlog?
Mijn boek begint met de invasie, de achttien dagen durende campagne en eindigt met de Slag om de Ardennen. Het is dus tegelijkertijd een militaire, politieke, economische, economische, administratieve en morele oorlogskroniek. Maar vooral menselijk. Want hoewel de actieve deelname
van Belgen aan collaboratie of gewapend verzet numeriek laag was, werd de strijd om te overleven harder, moediger en uiteindelijk zegevierend gestreden. De geschiedenis van de oorlog in dit land is daarom in de eerste plaats die van de mensen en hun dagelijks leven. En je bronnen?
Paradoxaal genoeg denk ik dat het voor mij als Fransman gemakkelijker is geworden: in dit boek staat duidelijk mijn getuigenis, maar ook dat van een groot aantal persoonlijkheden, getuigen of acteurs uit beide kampen en uit alle lagen van de bevolking, die voor het eerst aan het woord kwamen. Zouden ze het op dezelfde manier hebben gedaan in het bijzijn van een van hun landgenoten? Dat is in ieder geval hun getuigenis voor de rechtbank van de geschiedenis...
Kan zo'n boek objectief zijn?
Natuurlijk heb ik over een aantal zaken mijn mening. Maar ik ben een advocaat en een diepgewortelde democraat. Net als een rechter-commissaris onderzoek ik een zaak, maar ik oordeel niet. Ik bezorg een document, het is aan de lezer om partij te kiezen, in hart en nieren.