Kreta, tombe van de Duitse parachutisten

Kreta, tombe van de Duitse parachutisten van Jean Mabire.

Uitgaven: Presses de la Cité - 1982.

Paperback in formaat 24 cm x 15,5 cm - 373 pagina's.

Samenvatting:
Winston Churchill schreef in zijn Memoires: In veel opzichten was de Slag om Kreta iets nieuws. Nog nooit heeft de wereld zo'n oorlogsshow gezien. Deze moedige parachutisten waren de bloem van de jonge Duitse generatie. Hun lot wilde dat ze zouden botsen met andere soldaten die de halve wereld hadden rondgereisd om als vrijwilligers voor het land te vechten. Toen op 20 mei 1941 de mannen van de Generale Studenten op Malémé, Chania, Rethymnon, Heraklion of Kastelli sprongen, konden ze niet vermoeden welk verschrikkelijk lot hen te wachten stond. Hun tegenstanders, gewaarschuwd, zijn al twee dagen op hun hoede. Vijfendertigduizend mannen, Britten, Australiërs, Australiërs, Nieuw-Zeelanders, Grieken scannen de lucht waaruit de bliksem moet vallen. Machinegeweren in de lucht, achtervolgd onder de olijfbomen en in de wijngaarden, doodgeschoten door sluipschutters zodra ze hun holen verlaten, verdwaald in een vijandig landschap waar de vreselijke Kretenzische sluipschutters stinken, zullen de parachutisten een week van terreur en ellende beleven. Op de eerste avond bereikten ze geen van hun doelen, ondanks verschrikkelijke verliezen. En toch, zeven dagen later, slaagden de parachutisten, versterkt door bergmannen, die onder vijandelijk vuur per vliegtuig aankwamen, erin de hoofdstad van het eiland te ontvoeren en de strijd te winnen. Zelden was een strijd meedogenlozer. De aanvallers leden honger en vooral honger. Ze konden niet wachten om elke minuut de dood te ontmoeten. Van de 6.000 parachutisten die op Kreta sprongen, raakte meer dan de helft gewond, vermist of gedood. De prijs was zo hoog dat de Duitsers tot het einde van de oorlog nooit meer een luchtlandingsoperatie zouden proberen.