an de hand van prentkaarten verzonden vanuit Bachten de Kupe en getuigenissen uit dagboeken blikt dit boek terug op de streek waar de Belgische soldaat zich thuis voelde: de streek ten westen van de IJzer en de Ieperlee
In oktober 1914 was Bachten de Kupe immers in één groot soldatenkamp veranderd. De grond dreunde van de legervoertuigen en marcherende regimenten. In alle mogelijke gebouwen, kerken, scholen, op boerderijen en bij burgers, stak het vol jongens uit Arlon, Bilzen, Charleroi, Deurne en ga zo maar door.
De streek onderging een complete gedaanteverwisseling. Langsheen de IJzer en de Ieperlee kwam een kilometers brede zone blank te staan, terwijl aan de rand ervan een quasi onoverzichtelijk loopgravenstelsel ontstond. Intussen vernietigden kanonnen in één klap gebouwen die met jaren noeste arbeid waren opgetrokken.
Na enkele maanden begonnen de Belgische soldaten zich in Bachten de Kupe al goed thuis te voelen. Meer nog, plaatsen als Eggewaartskapelle, Izenberge, Pollinkhove en Ramskapelle bleven in het geheugen van de oudstrijders gegrift.