Dit aangrijpende boek voert de lezer terug naar de streek achter het IJzerfront, waar het kleine Belgische leger in de Grote Oorlog standhield. Vier jaar lang was “Bachten de Kupe” het toevluchtsoord voor jongemannen die van hun thuishaven geïsoleerd waren.
Aan de hand van twee uiteenlopende getuigenissen schetst Lut Ureel een levendig en schrijnend beeld van het dagelijks leven van burgers en soldaten. Ze wisselt de zakelijke dagboeknotities van haar grootvader, onderwijzer in Alveringem, af met de lyrische herinneringen van haar vader, die de oorlogsellende als kind in het nabijgelegen Wulveringem onderging.
Hun verhalen dompelen de lezer onder in een rauwe werkelijkheid, waarvan men de verschrikkingen nauwelijks kan voorstellen.