De shining|Stephen King

||boek: De shining||Bibliotheek Het Laatste Nieuws [10-35]

||door: Stephen King

||taal: nl
||jaar: 2003
||druk: ?
||pag.: 381p
||opm.: hardcover|zo goed als nieuw|mét flap

||isbn: N/A
||code: 1:000237

--- Over het boek (foto 1): De shining ---

De Shining is waarschijnlijk Stephen Kings beroemdste boek, en werd onvergetelijk verfilmd door Stanley Kubrick.

Jack Torrance, zijn vrouw Wendy en hun vijfjarige zoon Danny verblijven in het Overlook Hotel, waar Jack is ingehuurd als huismeester. Danny heeft een gave: "het licht', zoals de oude meneer Hallorann het noemt.

In het Overlook Hotel nemen Danny's visioenen angstaanjagende vormen aan. Hevige sneeuwstormen sluiten het gezin volledig af van de buitenwereld. Het hotel zou verlaten moeten zijn, maar wie is de dame in kamer 217 en wie zijn de gemaskerde gasten die maar met de lift op en neer blijven gaan...?

[bron: https--www.bol.com]

Het verhaal speelt in een groot luxueus hotel, dat dicht is gedurende de winter. Het is dan vrijwel van de buitenwereld afgesloten. De enige bewoner is de klusjesman, die wat lopende werkzaamheden verricht.

Voor dit jaar is dat Jack Torrance, een leraar die door zijn driftaanvallen op school in moeilijkheden is geraakt. Hij hoopt hier tot zichzelf te komen en de roman te schrijven waarvan hij al jarenlang droomt. Zijn vrouw vergezelt hem, evenals hun vijfjarige zoontje Danny. Danny heeft het tweede gezicht. Aanvankelijk wil hij niet naar het hotel omdat hij voorvoelt dat zich daar drama's zullen afspelen. Natuurlijk moet hij met zijn ouders mee. En daarmee begint een angstaanjagende tijd. Hij voelt wat voor verschrikkelijke dingen er in sommige van de 110 kamers van het doodse, lege hotel zijn gebeurd. En hij voorziet de ondergang van het gebouw en het gevaar dat zijn ouders en hem bedreigt, zonder dat hij daar iets tegen kan ondernemen. Met recht mag men zeggen dat de lezer van dit boek het hart in de keel voelt kloppen. Een ongelooflijk spannend en adembenemende roman.

[bron: https--www.stephenking.nl]

The Shining (in het Nederlands vertaald als De Shining) is een roman van Stephen King uit 1977. Het verhaal draait om het gezin Torrance, dat in het winterseizoen een verlaten hotel beheert waar het blijkt te spoken.

Het boek werd in 1980 verfilmd als The Shining door Stanley Kubrick, die het verhaal op essentiële punten aanpaste. In 1997 werd er een eveneens gelijknamige miniserie van het boek gemaakt door Mick Garris, die het boek nauwkeuriger volgt. King schreef hiervoor zelf het scenario. In 2013 kreeg het boek een vervolg getiteld Dr. Sleep.

Het boek is verdeeld in vijf delen.

Deel 1 - Inleidende Zaken

Jack Torrance is een schrijver met een verleden als alcoholist. Deze verslaving heeft zijn carrière meermaals gedwarsboomd en ervoor gezorgd dat hij in een dronken bui de arm van zijn vijfjarige zoontje Danny brak. Het keerpunt kwam toen hij samen met zijn drinkebroeder Al dronken over de weg raasde en met de wagen een kinderfiets schepte. Hoewel ze geen kind konden vinden dat op die fiets gezeten had kunnen hebben, stopten Jack en Al per direct met drinken. Jack probeert nu van de drank af te blijven en het toneelstuk te voltooien dat hij wil schrijven. Al wendt zijn invloed als bestuurslid aan om Jack aan een baantje te helpen als beheerder van het Overlook Hotel. Hier moet op gepast worden gedurende de wintermaanden waarin het leegstaat. Danny heeft een paranormale gave (the shining) en vertrouwt het hotel niet. Hij wil er liever niet naartoe, maar zwijgt hierover omdat hij beseft dat dit voor zijn vader een laatste kans is om nog iets van zijn professionele leven te maken.

Deel 2 - Sluitingsdag

Op de sluitingsdag van het hotel betrekken Jack, zijn vrouw Winnifred (Wendy) en hun zoontje Danny het hotel. Dat ligt afgelegen in de hoge bergen bij Sidewinder. Danny voelt aan dat er akelige dingen in het hotel zijn gebeurd en gaan gebeuren. De hotelkok Dick Hallorann blijkt deze gave ook te hebben en drukt Danny op het hart hem via 'het licht' te roepen als er moeilijkheden zijn.

Deel 3 - Het Wespennest

Als de winter nadert zit de familie Torrance alleen in het hotel. Danny ziet verschijningen door zijn gave. De brandslang gedraagt zich als een echte slang die hem wil aanvallen, hij ziet bloedvlekken op de muur en in kamer 217 stapt een daar jaren geleden overleden vrouw uit het bad om hem te pakken. Wendy maakt zich zorgen om hem. Jack raakt steeds meer gefascineerd door het Overlook Hotel en zijn geschiedenis en begint Wendy en Danny steeds meer te beschouwen als mensen die het slecht met hem voor hebben en hem Overlook willen afnemen.

Deel 4 - Gevangen in de Sneeuw

Jack krijgt ook angstdromen in Overlook. Hij ziet de heggedieren in de tuin van houding en locatie veranderen en vreest dat die hem willen aanvallen. In een angstdroom slaat hij de radio, waarmee ze contact hebben met de buitenwereld, kapot. Danny heeft blauwe plekken in zijn nek doordat de vrouw in de badkamer hem probeerde te wurgen. Wendy beschuldigt Jack ervan het gedaan te hebben. Jack wordt woedend en wil zijn heil zoeken in de drank. Als hij de bar binnengaat is deze gevuld met flessen alcoholische drank, terwijl er geen druppel drank aanwezig was in het hotel toen zij daar introkken. Jack wordt bediend door barman Lloyd, hoewel er buiten hem, Wendy en Danny niemand anders in het hotel aanwezig was toen zij daar introkken. Jack begint zijn gezin te verwaarlozen en steeds meer van het hotel te houden. Hij raakt ervan overtuigd dat het hotel grote plannen met hem heeft. Daarom maakt hij de sneeuwmobiel onklaar, waardoor ze niet meer weg kunnen. Danny voorziet het gevaar en roept Hallorann aan met 'het licht'.

Deel 5 - Op Leven en Dood

Hallorann ontvangt de boodschap en reist direct af richting Overlook, maar het hotel is moeilijk bereikbaar door de sneeuw. Jack belandt op een groot feest in de hal van het hotel waarop gasten uit de hele geschiedenis van het hotel aanwezig zijn. Hij ontmoet ober Delbert Grady. Grady beheerde voordien het hotel, werd toen krankzinnig en vermoordde zijn gezin, alvorens zelfmoord te plegen. Grady zet Jack ertoe aan om, net als hij, zijn gezin te 'corrigeren'. Intussen hoort Wendy Jack praten met mensen die er niet zijn. Als ze naar de hal gaat, vindt ze daar Jack, bewusteloos, achter de bar. Als Jack bijkomt wordt hij agressief tegenover Wendy en probeert hij haar te wurgen. Wendy slaat hem neer met een lege fles. Samen met Danny sluit Wendy Jack op in de voorraadkast en verschanst zich daarna met Danny in haar slaapkamer.

Als Jack bijkomt staat Grady bij de voorraadkast. Grady sart Jack en maakt hem daardoor nog agressiever. Vervolgens laat hij Jack beloven nu alles te doen om zijn gezin te vermoorden en laat hij Jack vrij. Het hotel wil Danny's gave voor zichzelf als Danny dood is. Jack bewapent zich met een roquehamer en verstopt zich in de hal. Als Wendy eten wil gaan halen, komt hij tevoorschijn en valt hij haar aan. Wendy raakt gewond, maar bereikt haar kamer en doet de deur op het slot. Danny is verdwenen uit de kamer, maar omdat Jack de deur staat in te rammen kan ze niets doen. Ze sluit zichzelf op in de badkamer. Eenmaal in de kamer, begint Jack ook op de badkamerdeur in te rammen. Als hij een bres in de deur geslagen heeft probeert hij het slot weg te halen, maar Wendy snijdt hem in zijn handen met een scheermesje.

Intussen is Hallorann aangekomen bij het hotel. De weg wordt hem versperd door de tot leven gekomen heggedieren. Hallorann weet de dieren te passeren en komt in het hotel. Jack heeft hem gehoord en besluit om eerst Hallorann uit te schakelen voor hij zich weer tot Wendy en Danny richt. Hij slaat Hallorann bewusteloos met de roquehamer en gaat dan op zoek naar Danny. Danny heeft zich verstopt in een hotelkamer. Als hij Jack hoort, vlucht hij naar de derde verdieping. Jack achtervolgt hem en sluit hem in. Als Danny Jack confronteert met het feit dat hij door het hotel misbruikt wordt, komt Jack even tot zichzelf. Als hij zijn zoon beveelt te vluchten, weigert Danny. Daarna begint Jack zichzelf te slaan met de roquehamer, waardoor het hotel alle controle over Jacks lichaam krijgt. Jack wil zijn zoon vermoorden, maar Danny herinnert hem eraan dat hij vergeten is de druk op de verwarmingsketel te verlichten. De ketel staat hierdoor op springen. Jack gaat naar de ketel toe om deze dicht te draaien. Danny, Wendy en Hallorann vluchten het hotel uit. Uiteindelijk ontploft de ketel en wordt heel het hotel, met Jack er nog in, vernietigd.

In de epiloog wonen Wendy en Danny bij Hallorann in Florida. Wendy gaat binnenkort met Danny ergens anders wonen. Danny moet het nu stellen zonder vader, maar besluit er het beste van te maken.

Nadat zijn vorige romans, Carrie en Bezeten stad, zich allebei afspeelden in kleine plaatsjes in King's eigen staat, Maine, wilde Stephen King voor zijn derde roman graag een andere omgeving. Zijn keuze viel uiteindelijk op Boulder, Colorado. Op 30 oktober 1974 bezochten Stephen King en zijn vrouw het hotel Stanley om meer van de omgeving aldaar te zien. Omdat het al tegen het einde van het vakantieseizoen was, waren de twee die nacht de enige gasten. Ze brachten de nacht door in kamer 217, waar het volgens verhalen zou spoken. Deze elementen werden door King later in zijn verhaal gebruikt. Volgens eigen zeggen had King die nacht in het hotel een nachtmerrie waarin zijn destijds drie jaar oude zoontje in de gangen van het hotel werd achtervolgd door een brandslang. Ook dit element is in het boek terug te vinden.

King liet zich voor The Shining ook inspireren door Ray Bradbury's The Veldt; een verhaal over man wiens dromen werkelijkheid worden. In 1972 had King al een idee voor een dergelijk verhaal genaamd Darkshine, maar dit boek is nooit voltooid. Andere inspiratiebronnen waren Shirley Jackson's The Haunting of Hill House, Edgar Allen Poe's Het masker van de rode dood en The Fall of the House of Usher, en Robert Marasco's Burnt Offerings.

King voltooide de eerste versie van The Shining in vier maanden tijd. De titel is gebaseerd op de zin We all shine on... uit het lied Instant Karma! van John Lennon. King's redacteur Bill Thompson vond het onverstandig om na Carrie en Bezeten stad weer een horrorverhaal uit te brengen, aangezien volgens hem King zo een reputatie van horrorschrijver zou krijgen. King beschouwde dit echter als een compliment.

Verschillen tussen het boek en de film

• De beruchte kamer 217 in het boek is in de film kamer 237.
• In Kubricks film gebruikt Jack een bijl als wapen. In het boek is dit een roquehamer.
• In het boek overleeft Hallorann het verhaal. In Kubricks film wordt hij bij zijn aankomst in Overlook door Jack vermoord.
• De achtervolgingsscène tussen Jack en Danny vindt in het boek plaats in het hotel. In Kubricks film vindt dit plaats in het doolhof van het hotel. Het doolhof is in het boek niet aanwezig en neemt in de film de plaats in van de heggendieren.
• In het boek gaat Danny bij kamer 217 naar binnen. In de film doet hij dit niet.
• In het boek wordt Jack, samen met het hotel, opgeblazen. In Kubricks film vriest Jack dood, nadat hij verdwaald is in het doolhof.
• In het boek is Danny nog in de kamer als Wendy op de vlucht is voor Jack. Hij ontsnapt later via het raampje in de badkamer.
• In Kubricks film komen de geesten van de tweelingdochters van Delbert Grady voor. In het boek komt de Grady-tweeling niet voor. Bovendien is het in het boek een drieling.
• Wendy heeft in Kubricks film zwart haar. King omschrijft haar in zijn boek als blondine.
• In het boek denkt Jack de vrouw in kamer 217 te zien zitten en dat ze achter hem aan komt. In de film ziet Jack haar duidelijk uit het bad komen en weet hij dat het achter hem aankomt.

[bron: wikipedia]

--- Over (foto 2): Stephen King ---

Stephen Edwin King (Portland, Maine, 21 september 1947) is een Amerikaans schrijver van onder meer horror- en sciencefictionverhalen en thrillers. Zijn boeken komen voor op lijsten van bestverkochte boeken, zowel van fictie als non-fictie.

De verhalen van King gaan vaak over onopvallende personages die worden ondergedompeld in toenemend beangstigende situaties. Hij schrijft ook meer literair werk, zoals The Body, later verfilmd als Stand by me, maar ook Rita Hayworth and Shawshank Redemption en The Green Mile, later bekend geworden als films onder de titels The Shawshank Redemption en The Green Mile. Ook The Stand werd na de uitgave van de onverkorte versie verfilmd tot een miniserie (met Gary Sinise en Molly Ringwald in de hoofdrollen).

King werd geboren op 21 september 1947 als zoon van Donald en Nellie Ruth Pillsbury-King. Toen hij nog jong was, verliet zijn vader hen en Nellie voedde Stephen en zijn oudere broer David zelf verder op, soms onder beroerde financiële omstandigheden. Het gezin verhuisde naar Durham (Maine) maar bracht ook kortere periodes door in Fort Wayne en Stratford (Connecticut). Opvallend is overigens dat veel van zijn boeken zich afspelen in de staat Maine.

King begon al vroeg met schrijven. Toen hij ongeveer dertien jaar oud was, vond hij een doos met oude boeken van zijn vader in het huis van zijn tante, meest horror en sciencefiction. Hij was direct verslingerd aan deze genres.

Van 1966 tot 1970 studeerde King Engels aan de universiteit van Maine. Daar schreef hij een column in de schoolkrant getiteld King's Garbage Truck. Op de universiteit ontmoette hij ook Tabitha Spruce, met wie hij in 1971 trouwde. King had allerlei baantjes om zijn studie te kunnen betalen.

Na zijn universitaire studies te hebben afgesloten met de titel Bachelor of Science in English en het certificaat om op middelbare scholen les te mogen geven, nam hij een baan als leraar Engels op een school in Hampden (Maine). Gedurende deze tijd woonden hij en zijn gezin in een camper. Het was soms moeilijk de eindjes aan elkaar te knopen, en het geld dat verdiend werd met korte verhalen die gepubliceerd werden in tijdschriften voor mannen kwam zeer van pas. King kreeg ook een drankprobleem waar hij meer dan 10 jaar mee heeft geworsteld.

Tijdens deze periode begon King met een aantal verhalen. Een daarvan ging over een jong meisje met bovennatuurlijke krachten. Omdat het verhaal hem frustreerde, gooide King het weg. Later kwam hij erachter dat Tabitha het verhaal had gevonden en uit de vuilnisbak had gehaald, ze haalde hem over om het af te maken onder de naam Carrie. Hij stuurde het verhaal naar een vriend bij een uitgeverij en vergat het toen min of meer. Enige tijd later ontving hij een voorschot van $2500 en werd de roman gepubliceerd. Jaren later zouden de publicatierechten verkocht worden voor $400.000.

In On Writing, een boekje over hoe te schrijven, geeft King toe dat hij tegen die tijd constant dronken was. Hij verklaart ook dat de alcoholistische vader uit The Shining grotendeels op zichzelf gebaseerd is hoewel hij dat jarenlang niet heeft toegegeven.

Kort na de publicatie van The Tommyknockers grepen zijn familie en vrienden in door zijn vuilnis op het vloerkleed voor hem te dumpen om hem te confronteren met zijn verslavingen: bierblikjes, sigarettenpeuken, cocaïne, valium, Xanax enzovoort. Hij ging hulp zoeken, en stopte met drinken in de tweede helft van de jaren tachtig.

Het zal fans van King zijn opgevallen dat de relatieve rijkdom van zijn karakters gelijke tred heeft gehouden met zijn eigen financiële situatie: de karakters uit zijn eerste boeken zijn mensen met een minimuminkomen die proberen elke cent uit te rekken, daarna volgen karakters die tot de middenklasse gerekend kunnen worden zoals leraren en schrijvers, gevolgd door karakters die gemakkelijk een tweede huis kunnen betalen. Dit heeft geen gevolgen gehad voor zijn populariteit.

In de zomer van 1999 werd King het slachtoffer van een ongeluk; hij werd aangereden terwijl hij over een heuvel liep en hij werd meer dan vier meter in de lucht geslingerd. Bij het neerkomen miste hij wonderbaarlijk genoeg de zijkant van de auto en een stapel rotsblokken. Tijdens het vervoer naar het ziekenhuis kreeg hij een klaplong. Daarnaast had hij zijn rechterbeen (op meerdere plaatsen) alsmede zijn rechterheup en vier ribben gebroken. Zijn knie was doormidden en hij had ook beschadigingen aan zijn ruggengraat. De bestuurder van de auto, Bryan Edwin Smith, werd veroordeeld tot zes maanden voorwaardelijke gevangenisstraf en intrekking van zijn rijbewijs voor de periode van één jaar. Hij verklaarde dat hij was afgeleid door zijn hond.

King werd na drie weken ontslagen uit het ziekenhuis, maar onderging daarna nog zo'n zes operaties en fysiotherapie. Hij ging door met schrijven, maar kon niet meer dan 40 minuten zitten omdat de pijn dan ondraaglijk werd. Riding the Bullet (Nederlandse vertaling: Achtbaan) is het eerste boek dat hij na zijn ongeluk schreef. Het is ook het eerste dat hij als e-boek publiceerde. Tot op heden is dit het populairste e-boek ooit verschenen. King heeft het auto-ongeluk ook verwerkt in zijn magnum opus De Donkere Toren en in de miniserie Kingdom Hospital.

King liet de auto van Smith door zijn advocaat opkopen. Naar eigen zeggen om te voorkomen dat de wagen op eBay zou belanden.

In januari 2002 zou King gezegd hebben dat hij zou stoppen met schrijven nadat hij de lopende projecten had afgewerkt. Later gaf hij aan dat de journalist met wie hij had gesproken, meer aangenomen had dan hij in werkelijkheid had gezegd. Hij heeft wel gas teruggenomen, maar gestopt is hij niet.

Trivia

• In 2003 werd King geëerd met de "Lifetime Achievement Award".
• King heeft ook zeven boeken geschreven onder het pseudoniem Richard Bachman. King regelde een nepbegrafenis voor Bachman nadat het pseudoniem publiek was geworden, wat inspiratie opleverde voor het boek The Dark Half waarin een schrijver de begrafenis van zijn horror auteurspseudoniem regelt na de publicatie van een "serieus" verhaal, om daarna te ontdekken dat zijn alter ego zich niet zo gemakkelijk laat begraven.
• Veel personages in Kings boeken, zowel protagonisten als antagonisten, zijn eveneens schrijver.
• Hoewel King zelf methodistisch is opgevoed (zijn vrouw Tabitha is overigens katholiek) zijn zeer veel protestantse personages in zijn boeken antagonisten, geloofsfanatiekelingen of hypocrieten die het geloof voor persoonlijk gewin aanwenden.
• King speelt gitaar in de band Rock Bottom Remainders, samen met Dave Barry, Ridley Pearson, Scott Turow, Amy Tan, James McBride, Mitch Albom, Roy Blount Jr., Matt Groening, Kathi Kamen Goldmark, en Greg Iles.
• King is ook reeds lange tijd fan van de Boston Red Sox en naar verluidt ook van Harry Potter.
• Nadat Scott Snyder hem gemaild had met de vraag zijn verhaal voor zijn nog uit te brengen strip American Vampire te lezen vroeg King Snyder of hij een verhaal mocht schrijven voor een van de hoofdpersonages in de strip. Snyder ging hiermee akkoord.
• King laat personages uit verschillende door hem geschreven boeken vaak samenkomen. De Donkere Toren-serie is hier een voorbeeld van.
• Tijdens een gesprek in de zomer van 2016 met George R.R. Martin vertelde King dat hij zichzelf verplicht om elke dag minstens 6 pagina's te schrijven.

King woont in Bangor met zijn vrouw Tabitha, die ook schrijver is. Ze kregen samen drie kinderen; dochter Naomi King (1970), zoon Joe Hill (1972) en zoon Owen King (1977). Allebei hun zonen werden ook schrijver.

Boeken van Stephen King

• Carrie
• Bezeten stad
• De Shining
• Razernij (geschreven onder pseudoniem Richard Bachman)
• De beproeving
• Dodelijk dilemma
• De Marathon (geschreven onder pseudoniem Richard Bachman)
• Ogen van vuur
• Cujo
• Werk in uitvoering (geschreven onder pseudoniem Richard Bachman)
• Vlucht naar de top (geschreven onder pseudoniem Richard Bachman)
• Christine
• Silver Bullet
• Ogen van de Draak
• De Vervloeking (geschreven onder pseudoniem Richard Bachman)
• Het
• De Gloed
• De engelieren
• Mijl 81
• Misery
• De Noodzaak
• De spelbreker
• Het meisje dat hield van Tom Gordon
• Duma
• Insomnia
• De groene mijl
• Mobiel
• De Donkere Toren
• Gevangen
• Dreamcatcher
• 22-11-1963
• Dr. Sleep
• Mr. Mercedes
• De eerlijke vinder
• Wisseling van de wacht
• Het Instituut
• Als het bloedt

Filmrollen

• Knightriders (1981) - Hoagie Man
• Creepshow (1982) - Jordy Verrill (segment 'The Lonesome Death of Jordy Verrill')
• Maximum Overdrive (1986) - Man bij betaalpunt (niet op aftiteling)
• Creepshow 2 (1987) - Vrachtwagenchauffeur (segment 'The Hitchhiker')
• Pet Sematary (1989) - Dominee bij begrafenis
• Golden Years (televisieserie, 1991) - Buschauffeur
• Sleepwalkers (1992) - Begraafplaatsmedewerker
• The Stand (miniserie, 1994) - Teddy Weizak
• Thinner (1996) - Dr. Bangor
• The Shining (miniserie, 1997) - Gage Creed
• Storm of the Century (miniserie, 1999) - Advocaat in advertentie/Verslaggever op kapotte TV (niet op aftiteling)
• Frasier (televisieserie, 1993-2004) - Brian (afl., Mary Christmas, 2000, stem)
• Rose Red (miniserie, 2002) - Pizza-bezorger
• Gotham Café (2005) - Mr. Ring
• Under the Dome (2014) - Man in café
• Sons of Anarchy - Bachman
• It Chapter Two (2019) - verkoper

[bron: wikipedia]

Stephen Edwin King was born in Portland, Maine in 1947, the second son of Donald and Nellie Ruth Pillsbury King. After his parents separated when Stephen was a toddler, he and his older brother, David, were raised by his mother. Parts of his childhood were spent in Fort Wayne, Indiana, where his father's family was at the time, and in Stratford, Connecticut. When Stephen was eleven, his mother brought her children back to Durham, Maine, for good. Her parents, Guy and Nellie Pillsbury, had become incapacitated with old age, and Ruth King was persuaded by her sisters to take over the physical care of the elderly couple. Other family members provided a small house in Durham and financial support. After Stephen's grandparents passed away, Mrs. King found work in the kitchens of Pineland, a nearby residential facility for the mentally challenged.

Stephen attended the grammar school in Durham and then Lisbon Falls High School, graduating in 1966. From his sophomore year at the University of Maine at Orono, he wrote a weekly column for the school newspaper, THE MAINE CAMPUS. He was also active in student politics, serving as a member of the Student Senate. He came to support the anti-war movement on the Orono campus, arriving at his stance from a conservative view that the war in Vietnam was unconstitutional. He graduated from the University of Maine at Orono in 1970, with a B.A. in English and qualified to teach on the high school level. A draft board examination immediately post-graduation found him 4-F on grounds of high blood pressure, limited vision, flat feet, and punctured eardrums.

He and Tabitha Spruce married in January of 1971. He met Tabitha in the stacks of the Fogler Library at the University of Maine at Orono, where they both worked as students. As Stephen was unable to find placement as a teacher immediately, the Kings lived on his earnings as a laborer at an industrial laundry, and her student loan and savings, with an occasional boost from a short story sale to men's magazines.

Stephen made his first professional short story sale ("The Glass Floor") to Startling Mystery Stories in 1967. Throughout the early years of his marriage, he continued to sell stories to men's magazines. Many of these were later gathered into the Night Shift collection or appeared in other anthologies.

In the fall of 1971, Stephen began teaching high school English classes at Hampden Academy, the public high school in Hampden, Maine. Writing in the evenings and on the weekends, he continued to produce short stories and to work on novels.

In the spring of 1973, Doubleday & Co. accepted the novel Carrie for publication. On Mother's Day of that year, Stephen learned from his new editor at Doubleday, Bill Thompson, that a major paperback sale would provide him with the means to leave teaching and write full-time.

At the end of the summer of 1973, the Kings moved their growing family to southern Maine because of Stephen's mother's failing health. Renting a summer home on Sebago Lake in North Windham for the winter, Stephen wrote his next-published novel, originally titled Second Coming and then Jerusalem's Lot, before it became 'Salem's Lot, in a small room in the garage. During this period, Stephen's mother died of cancer, at the age of 59.

Carrie was published in the spring of 1974. That same fall, the Kings left Maine for Boulder, Colorado. They lived there for a little less than a year, during which Stephen wrote The Shining, set in Colorado. Returning to Maine in the summer of 1975, the Kings purchased a home in the Lakes Region of western Maine. At that house, Stephen finished writing The Stand, much of which also is set in Boulder. The Dead Zonewas also written in Bridgton.

In 1977, the Kings spent three months of a projected year-long stay in England, cut the sojourn short and returned home in mid-December, purchasing a new home in Center Lovell, Maine. After living there one summer, the Kings moved north to Orrington, near Bangor, so that Stephen could teach creative writing at the University of Maine at Orono. The Kings returned to Center Lovell in the spring of 1979. In 1980, the Kings purchased a second home in Bangor, retaining the Center Lovell house as a summer home.

Stephen and Tabitha now spend winters in Florida and the remainder of the year at their Bangor and Center Lovell homes.

The Kings have three children: Naomi Rachel, Joe Hill and Owen Phillip, and four grandchildren.

Stephen is of Scots-Irish ancestry, stands 6'4" and weighs about 200 pounds. He is blue-eyed, fair-skinned, and has thick, black hair, with a frost of white most noticeable in his beard, which he sometimes wears between the end of the World Series and the opening of baseball spring training in Florida. Occasionally he wears a moustache in other seasons. He has worn glasses since he was a child.

He has put some of his college dramatic society experience to use doing cameos in several of the film adaptations of his works as well as a bit part in a George Romero picture, Knightriders. Joe Hill King also appeared in Creepshow, which was released in 1982. Stephen made his directorial debut, as well as writing the screenplay, for the movie Maximum Overdrive (an adaptation of his short story "Trucks") in 1985.

Stephen and Tabitha provide scholarships for local high school students and contribute to many other local and national charities.

Stephen is the 2003 recipient of The National Book Foundation Medal for Distinguished Contribution to American Letters and the 2014 National Medal of Arts.

[source: https--stephenking.com]