De voorwerpen -Julien Weverbergh-

In De voorwerpen lees je over een tijd, een geestelijk klimaat in Vlaanderen, toen jongeren een doorbraak naar de moderne tijd wilden forceren en, soms, hun idealen verraadden, als zij daar beter van werden. Ook vriendschappen krijgen gestalte, die met Brouwers b.v. en Vital Robben, in 1976 de coördinator van het Ruisbroekcomité (cf. De ramp) en vanaf 1989 spilfiguur in de pressiegroep ‘Actie Dorpen Roemenië’, wat een navrante geschiedenis van eigengereidheid, moed en vindingrijkheid oplevert.
In het tweede hoofdstuk brengt Weverbergh bijeen wat hij, met de hulp van de genealoge Vif van Rompaey over zijn voorgeslacht kon achterhalen (veel is het niet, ‘Waarom springen de mensen zo onachtzaam met hun eigen familieverleden om?’: van de 16deeeuwse, in Temse wonende, Johannes Weverbergh, via Petrus, Judocus, Benedictus, Augustus, Alfons, tot de antiklerikaal en overtuigde socialist Jozef Weverbergh, vader van Julien. Bijna 400 jaar lang waren de Weverberghen werkzaam in de scheepsbouw op de boorden van de Schelde; ze trouwden laat en op hun oude dag hadden zij jonge kinderen.
Tenslotte is er hoofdstuk 3, ‘Stervend element’, dat mij het meest heeft geboeid en heeft aangegrepen: het onwaarschijnlijke verhaal van de moord (op Digne van Cappellen) en zelfmoord - Valentijnsdag 1978 - van Jan Emiel Daele (o1942), door Jeroen Brouwers al direct onnavolgbaar opgetekend in Tirade, juni 1978. Ook Weverberghs versie is ongemeen sterk, doordat hij als eerste, vijftien jaar na de weerzinwekkende affaire, kan putten uit ruim 2000 jachtig neergeschreven dagboekbladen van de getourmenteerde en geheel verbitterde Daele, ‘een klein ventje, un pauvre con met een schizofrene inslag, die zijn ware problemen zo zorgvuldig verstopte, opkropte en koesterde dat hij er uiteindelijk in gestikt is’.
Omdat Weverbergh de lezer niet alleen bijzonder goed informeert over de teloorgang van een kleine schrijver in de merkwaardige jaren na '68, maar omdat hij ook van zijn eigen groei een menselijk portret schetst, zichzelf daarbij niet spaart (‘mijn brutale bek’, ‘mijn onrustige natuur’, ‘ik heb te veel neergeschreven zonder wikken en wegen (...) zonder doordachte overwegingen’), noem ik De voorwerpen, ofschoon geen stilistisch meesterwerk, toch een bijzonder boek, dat mij naar een volgend deel van zijn memoires doet uitkijken.

387 pagina's. Boek in uitstekende staat. Paperback.
ISBN 90 5240 215 9  Houtekiet Antwerpen/De Prom Baarn 1994
Eerste druk

Verzending met bpost vanaf 4,70 euro
Ophaling in regio Antwerpen
1