Geschiedenis van de schilderkunst in Italië: Stendhal

Geschiedenis van de schilderkunst in Italië: Stendhal.

Inleiding en commentaar door Claude Salvi.

Redacteur: ‎ Renaissance du Livre, 2003.
< br />Hardcover, met stofomslag, 247 pagina's.

Uitstekende staat.

Samenvatting:
Atypisch werk, de geschiedenis van de schilderkunst in Italië werd in 1816 door Stendhal geschreven en gepubliceerd om zijn materiële zorgen, zijn morele en politieke teleurstellingen te vergeten, maar bleef onvoltooid. Het verdiende echter om opnieuw het daglicht te zien, vergezeld van reproducties van de werken die hij beschrijft, prijst of afwijst. Onder de door Stendhal genoemde werken vinden we die behorend tot het "Napoleon Museum", dat de auteur (Henri Beyle) heel goed kende omdat hij de leiding had over de door de keizer opgeëiste werken, waaronder vele meesterwerken van de Italiaanse schilderkunst. Deze geschiedenis van de schilderkunst in Italië is geen methodische geschiedenis van de Italiaanse kunst. het is meer een werk waarin persoonlijke herinneringen, zowel politieke als morele, en artistieke overwegingen samenkomen. Aan de andere kant vormen de door Stendhal becommentarieerde werken een ware galerij van schilderijen die de auteur opzet voor het plezier van elke "gevoelige ziel". Dit essay weerspiegelt zowel het krachtige magnetisme dat de Italiaanse kunst nog steeds op haar tijdgenoten uitoefent als haar eigen esthetische keuzes. Stendhal ontpopt zich hier als een buitengewone gids, vijandig tegenover eruditie, maar zeer gevoelig voor het beeld, en in zijn beschrijvingen waarin een scherp historisch besef doordringt, vindt Michelangelo een bijzondere plaats. De auteur houdt net zoveel van hem vanwege zijn artistieke kwaliteiten als vanwege zijn morele positie, waarbij hij het portret schildert van een echte romantische held. Hij geeft ook zijn erkenning aan artiesten als Guido Reni, Correggio, en vooral aan Leonardo, "meester van het zwarte en majestueuze genre". Concluderend, dit boek onthult vele gedurfde aspecten en de vrijheid van conceptie wordt nog steeds gekenmerkt door de dromen van een nieuwe wereld die de auteur even deelde met Napoleon. Ook al is Stendhal geen professionele kunstcriticus, we moeten erkennen dat de gedurfde pen van de schrijver in staat was om op een vaak bewonderenswaardige manier de emoties van elke verlichte amateur te vertalen.