Landelijke architectuur in Wallonië: Haspengouw Namur.

Redacteur: Pierre Mardaga, 1983.

Collectie: Landelijke architectuur in Wallonië.

Gebonden, in formaat 23 x 25 cm, 181 pagina's.

Uitstekende conditie.

De zogenaamde regio Namen beslaat dit grotendeels open gebied, dat zich uitstrekt over drie provincies, tussen Nijvel, Waver en Namen. Het is de Pénéplain, waar vandaag om de beurt tarwe van de zon en bieten uit de herfst samenkomen, is rijk aan kalksteen in het zuiden en aan zandsteen in het noorden, beide vermengd met de bijna alomtegenwoordige baksteen. Woningen, die ooit verschillende afmetingen hadden, zijn vaak geconcentreerd rond een klokkentoren, vlakbij een grote landhuisboerderij. De voormalige groene omgeving wordt omringd, tussen rijen populieren, door de witte massa's vierhoekige 'censes' onderbroken door het omvangrijke dak van de schuur.
Maar dit 'land' werd lange tijd geïrrigeerd door hoofdwegen en was ook doorlaatbaar voor de doortochten van de troepen die het ter beschikking stelde. Later werd het naar het zuiden geknabbeld door de uitbreidingen van de industriële groef, en vervolgens vanuit het noorden geïnvesteerd door emigraties uit de hoofdstad. Er is dus veel veranderd. Wat gebeurt er met zijn oude campagnes?