Arnaldo Pomodoro - Carapace Tenuta Castelbuono * Architect

Luxe architectuurboek over wijnhuis Tenuta Castelbuono in Bevagna, Montefalco, Umbrië

144 pagina's
Groot formaat, 27,5 x 24 cm

Ongelezen en in perfecte nieuwstaat

Rookvrij huis, niet-rokersgezin
! Bekijk ook mijn andere zoekertjes !


Tenuta Castelbuono in Bevagna

Tenuta Castelbuono is een modern wijnhuis in Bevagna.
De bekende Italiaanse architect Arnaldo Pomodoro heeft Tenuta Castelbuono ontworpen en neergezet.
Deze moderne architectuur vind je vlakbij het middeleeuwse Bevagna. Voor wijnliefhebbers en wijn-connaisseurs zijn wijn en architectuur een leuke combinatie!
De sculptuur heeft de vorm van een “schildpad”. Het wordt ook wel “carapace” genoemd, het schild van een schildpad. Het moderne gebouw heeft strakke hoeken en de structuur past goed in het Umbrische landschap.
Arnaldo Pomodoro heeft bewust gekozen voor deze dynamische vorm. De achterliggende gedachte is dat de wijn Montefalco Sagrantino een lang rijpingsproces heeft, langzaam als een schildpad. Vandaar het ontwerp van “carapace”.
De ontvangstruimte is op de begane grond. De wijnproductie en opslag is ondergronds. De kelder is rond en indrukwekkend om te zien.

De Italiaanse beeldhouwer Arnaldo Pomodoro (1926, Morciano de Romagna) studeert architectuur en decorontwerpen en is leerling edelsmid voor hij in de jaren ’50 begint te beeldhouwen. In 1954 vestigt hij zich in Milaan, waar hij zijn eerste tentoonstelling heeft en waar hij sindsdien woont. In 1963 wint hij de eerste prijs voor Beeldhouwen op de Biënnale in Sao Paulo, in 1964 valt dezelfde eer hem ten deel op de Biënnale in Venetië. In de jaren ’70 ontpopt Pomodoro zich ook als graficus.
In zijn beginperiode werkt Pomodoro alleen in brons, daarna combineert hij verschillende materialen, die hij in zowel traditionele als moderne vormen verwerkt. In zijn enorm grote beelden combineert hij vaak organische, ronde structuren met grillige, contrasterende texturen.

Zo ook deze bronzen ‘Colonna del Viaggiatore’, die hij ontwikkelt tussen 1960 en 1965: enerzijds zijn er de gepolijste, gladde oppervlakken, anderzijds de inkepingen en inspringende delen, die een eigen wereld lijken te vormen: alsof de huid tegelijk de ingewanden toont.

Pomodoro’s sculpturen zijn te zien in musea, zoals het Museum of Modern Art in New York, maar staan ook in de openbare ruimte, van New York, Milaan tot Cincinnati.