weg van de angst (2117)

Zinderende historische jeugdroman over de middeleeuwen De oogst was mager: een paar vuile, gebutste appels, een restje meel in een gebrokAls het dorp Heem wordt overvallen door een brute roversbende, weten alleen Alwin, Soeten en haar broertje en zusjes te ontkomen. Ze besluiten naar Veerbracht te gaan en krijgen onderweg gezelschap van Pelgrim, een vriendelijke en mysterieuze man.
Maar ook in Veerbracht blijkt het onveilig te zijn. Als Alwin moet vluchten voor soldaten, raakt hij Soeten kwijt. Dan besluit hij met Pelgrim naar de koning te gaan, om hem ervan te overtuigen dat hij moet ingrijpen om de rust in het land te herstellen. Gaat het Alwin lukken om een nieuw, vrij leven op te bouwen? En zal hij Soeten, zijn grote liefde, ooit nog terugzien?
en pot. Misschien konden ze pap maken. Als ze melk hadden, en als ze vuur konden maken. Nou ja, vuur maken zou wel lukken. Maar alle koeien en geiten waren meegenomen, dus aan melk was voorlopig niet te komen. Alwin zocht naar wapens, maar hij vond er geen. Het mes dat in het hol onder de eik had gelegen was het enige wapen dat ze hadden. ‘Jammer,’ zei Soeten. ‘Het zou fijn zijn als we een pijl-en-boog vonden. Ons vlees zal snel op zijn.’ Maar zoveel geluk hadden ze niet: er zou niet gejaagd kunnen worden. Met hun schamele voorraad verlieten ze het dorp, in de tegenovergestelde richting van die van de mannen uit Raafweerd. Tijd om te rouwen om de doden was er niet, zoals Soeten al had gezegd. Tijd om er lang over te praten ook niet. Dat kwam later, misschien. Nu, op dit moment, zat er niets anders op dan op weg te gaan en ervan te maken wat ervan te maken viel. In het begin keek Hille nog regelmatig om, alsof ze hoopte als door een wonder haar moeder weer te zien, maar na een tijd hield ze daarmee op en keek ze met betraande ogen alleen nog maar recht voor zich uit. ‘We moeten het pad langs de rivier volgen,’ zei Soeten. ‘Dan hebben we de meeste kans om mensen tegen te komen die ons kunnen helpen