De leden van de familie larkin zijn niet alleen enorme geluksvogels, ze zijn bovenal dóórzetters. Of tenminste, dat is wat de lange, grappige en muzikale violet en haar briljante, gevoelige broertje sam altijd verteld werd. Toen het schip lyric bij de kust van maine zonk en alle passagiers verdronken, was hun betovergrootmoeder fidelia de enige die wist te overleven. Ze zwom naar de kust, werd ter plekke verliefd en stichtte het dorpje lyric. Rampen lijken de familie echter te achtervolgen. Zo blijft violet uit de bocht schieten door met de verkeerde mensen te feesten, en tot overmaat van ramp doet sam op een mooie zomerdag een zelfmoordpoging. Terwijl sam behandeld wordt, wordt violet naar lyric gestuurd. Wanhopig overweegt ze hoe ze de situatie recht kan zetten, en slechts één oplossing borrelt naar boven: ze moet en zal het scheepswrak vinden waar sam en zij over fantaseerden toen ze kinderen waren. De plaatselijke amateurgeschiedkundige liv stone schiet haar te hulp bij de jacht naar het wrak. Liv, met haar sprankelende intelligentie en waakzame grijze ogen, ontwaakt iets in violet wat ze niet eerder heeft gevoeld. Of ze de lyric zullen vinden of niet, de reis die violet maakt en de inzichten die ze onderweg opdoet, zouden zomaar het begin van haar redding kunnen zijn... Episch, grappig en romantisch - wat de zee vertelt is een adembenemend debuut over hoe sterk je soms moet zijn om de oppervlakte te bereiken.