De heilige pijp|Joseph Epes Brown 9056170627

||boek: De heilige pijp|De zeven geheime rituelen vd Oglala-Sioux, geopenbaard door Zwarte Eland|Van Halewyck

||door: Joseph Epes Brown

||taal: nl
||jaar: 1998
||druk: ?
||pag.: 187p
||opm.: paperback|zo goed als nieuw|bladrand vertoont vlekjes

||isbn: 90-5617-062-7
||code: 1:000414

--- Over het boek (foto 1): De heilige pijp ---

ZWARTE ELAND (1863-1950) was de laatste grote ziener en medicijnman van de Oglala-Sioux. Bovendien was hij de laatste Houder van de Heilige Pijp. Vlak voor zijn dood openbaarde hij aan indianenkenner Joseph Epes Brown de zeven sacrale rituelen van zijn volk waarbij de pijp een hoofdrol speelde. Deze magische riten, mythen en geloofsbe-lijdenissen vormden de kern van de culturele identiteit der Sioux. Zwarte Eland besefte evenwel dat de oude traditionele levensstijl van zijn volk gedoemd was ten onder te gaan. Vanwege zijn verantwoordelijkheid "de bloeiende boom" levend te houden sprak hij - opdat wij de ziel van de Sioux zouden leren kennen. Het resultaat is dit klassieke boek over de spiritualiteit van de "Native Americans".

In de woorden van Zwarte Eland is de levensvisie der Sioux vastgelegd, hun zorg voor Moeder Aarde en hun eerbied voor de Grote Geest Wakan-Tanka, de Vader en Grootvader van alle schepsels. Deze tekst verhaalt over de zuivering in de zweethut, de voorbereidingen op het vrouw-zijn, het bewaren van de ziel, het smeken om een visioen en de zonnedans.

"De heilige pijp is een van de meest waardevolle werken in de literatuur over de Noord-Amerikaanse indianen." --SAN FRANCISCO CHRONICLE

[bron: https--boekenschaap.nl]

In het woord vooraf beschrijft de auteur hoe hij Zwarte Eland ontmoet. In de inleiding staat het verhaal, hoe "witte bizon koe vrouw" de heilige pijp naar de mensen brengt. In de daarop volgende 7 hoofdstukken worden de 7 geheime rituelen van de Oglala Sioux Indianen uiterst gedetailleerd uit de mond van Zwarte Eland opgetekend door de auteur. Deze rituelen zijn: het bewaren en loslaten van de ziel, de zuivering (de zweethut), het smeken om een visioen, de zonnedans, het aangaan van verwantschap, de voorbereiding op het vrouw zijn en het opgooien van de bal. Het boek geeft interessante achtergrondinformatie over de cultureel/religieuze aspecten van de Oglala Sioux Indianen eind vorige, begin deze eeuw. Deze rituelen zijn echter niet zo geheim meer door de sterke opkomst van het moderne sjamanisme, geïntroduceerd door Michael Harner in de jaren tachtig. Het boek is zwart/wit geïllustreerd met foto's en tekeningen uit de traditie van de Sioux Indianen. Aan het eind van het boek staan grondbegrippen van de Lakota cultuur, aantekeningen ter verduidelijking van de tekst, een illustratie verantwoording en een bibliografie. De auteur is hoogleraar religieuze studies.

[bron: https--antwerpen.bibliotheek.be]

Black Elk of the Sioux has been recognized as one of the truly remarkable men of his time in the matter of religious belief and practice. Shortly before his death in August, 1950, when he was the "keeper of the sacred pipe," he said, "It is my prayer that, through our sacred pipe, and through this book in which I shall explain what our pipe really is, peace may come to those peoples who can understand, and understanding which must be of the heart and not of the head alone. Then they will realize that we Indians know the One true God, and that we pray to Him continually."

Black Elk was the only qualified priest of the older Oglala Sioux still living when The Sacred Pipe was written. This is his book: he gave it orally to Joseph Epes Brown during the latter's eight month's residence on the Pine Ridge Reservation in South Dakota, where Black Elk lived. Beginning with the story of White Buffalo Cow Woman's first visit to the Sioux to give them the sacred pip~, Black Elk describes and discusses the details and meanings of the seven rites, which were disclosed, one by one, to the Sioux through visions. He takes the reader through the sun dance, the purification rite, the "keeping of the soul," and other rites, showing how the Sioux have come to terms with God and nature and their fellow men through a rare spirit of sacrifice and determination.

The wakan Mysteries of the Siouan peoples have been a subject of interest and study by explorers and scholars from the period of earliest contact between whites and Indians in North America, but Black Elk's account is without doubt the most highly developed on this religion and cosmography. The Sacred Pipe, published as volume thirty-six in the Civilization of the American Indian Series, will be greeted enthusiastically by students of comparative religion, ethnologists, historians, philosophers, and everyone interested in American Indian life.

[source: https--www.amazon.com]

Black Elk (Hehaka Sapa, Zwart Hert of Zwarte Eland, 1 december 1863-19 augustus 1950) was een medicijnman van de Oglala Sioux, die de teloorgang van de beschaving van de indianen aan den lijve ondervond en er John H. Neihardt over vertelde, die er het boek Black Elk Speaks (1932) over schreef. In 1947 zocht Joseph Epes Brown Black Elk op in Manderson, Zuid-Dakota. Black Elk vertelde hem over 'de zeven geheime rituelen van de Oglala-Sioux' en zo verscheen in 1953 het boek De Heilige Pijp. Black Elk wilde op die manier het spirituele erfgoed van zijn volk doorgeven en bijdragen aan de vrede op aarde.

Black Elk was een achterneef en groot bewonderaar van de Siouxleider Crazy Horse (Gek Paard), die op dertigjarige leeftijd vermoord werd.

Black Elk had tijdens een ziekbed op negenjarige leeftijd een visioen over 'Zes Grootvaders', die zes grote krachten vertegenwoordigden. Een van hen was de 'geest van de planeet aarde'. Black Elk kwam in het 'centrum van de wereld' en zag de vertegenwoordigers van de vier windrichtingen en de symbolen die erbij hoorden, zoals een beker water (levenswater), een ganzenvleugel, een boog, een pijp en een bloeiende tak. Ook zag hij twee wegen die in het midden samenkwamen: de weg van zuid naar noord was de rode, goede weg en hij zag de 'Levensboom' in het midden van de cirkel.

Black Elk werd in zijn jeugd ingewijd in de heilige overleveringen van zijn volk door Wervelwindjager, Zwarte Weg en Elandhoofd, de 'Bewaarder van de Heilige Pijp'. Zij leerden hem de geschiedenis en het spirituele erfgoed van zijn volk.

Pas later kon Black Elk de 'kracht' van zijn visioen zich eigen maken, door het te visualiseren in een ceremonie: het visioen werd voor de hele groep aanschouwelijk gemaakt in de 'Paardendans'. Andere ceremonies volgden en Black Elk werd een groot medicijnman, die met zijn verworven kracht middels speciale rituele handelingen in staat bleek veel stamgenoten te kunnen genezen.

Net als Sitting Bull (Zittende Stier) deed Black Elk mee aan de show van Buffalo Bill, om beter de manieren van de wasichu's (blanken) te kunnen vergelijken met die van de indianen. Met de trein reisde hij mee naar New York en het gezelschap stak de Atlantische Oceaan over en gaf uitvoeringen in Londen, zelfs voor koningin Victoria, die Black Elk zeer waardeerde. De waardering was wederzijds en Victoria nodigde het indiaanse gezelschap uit haar 'opvoering' met koetsen bij te wonen. Met enige andere indianen miste Black Elk de stoomboot naar huis en zij sloten zich aan bij een ander gezelschap, Mexican Joe, die ook in Parijs opvoeringen gaf. Black elk maakte kennis met een Frans meisje en haar familie. Door hevige heimwee werd hij ziek en een keer bleef hij bij haar ouders thuis drie dagen bijna levenloos liggen. Hij beleefde toen een 'spiritual journey', een 'astrale reis' op een wolk over de oceaan naar huis, waarin hij zag dat de indiaanse volken verhuisd waren en samengekomen. Ook zag hij zijn moeder, die naar hem omhoog keek. Pas na drie jaar, toen Buffalo Bill hem een ticket en 90 dollar bezorgde, kwam Black Elk terug naar Amerika. Thuisgekomen bleek de situatie, zoals hij gezien had tijdens zijn spirituele reis. Zijn moeder vertelde hem dat ze van hem in de lucht had gedroomd.

Veel indianen geloofden in hun wanhoop en honger in de komst van een 'nieuwe wereld', waar geen plaats was voor de blanken, maar waar de dode indianen zouden wederkeren en gelukkig leven. Dit verhaal werd verteld door 'Messias' Wovoka, een Paiute indiaan. Indianen konden zich op deze nieuwe wereld voorbereiden door te dansen op de manier die Wovoka hen leerde. De dansen alarmeerden de blanken, want die werden er nerveus van toen indianen overal de dansen begonnen uit te voeren. Veel van de symboliek in Wovoka's uitbeelding van ceremonies, leek op Black Elks visioen, die hij zag toen hij negen jaar was. Daarom was hij op een gegeven moment geneigd Wovoka te geloven en ging hij actief deelnemen aan de dansen. Later zei hij, dat hij beter bij zijn eerste visioen had kunnen blijven en niet op kleinere visioenen later had moeten blindvaren. In een van die latere visioenen werd hem verteld heilige kleding, beschilderd met bliksemschichten te maken voor de indianen. De indianen gingen geloven dat de geesteskleding hen tegen de kogels van de soldaten kon beschermen.

Black Elk was in de buurt toen de volgelingen van Big Foot/Spotted Elk (Grote Voet, Gevlekt Hert) bij Wounded Knee werden neergeschoten, nadat ze zich hadden overgegeven en hun wapens hadden ingeleverd. Er was een schot gevallen en daarop waren de soldaten begonnen te schieten op weerloze mannen, vrouwen en kinderen, ook met kanonnen. Er waren maar honderd indiaanse krijgers tegenover 500 soldaten. Het overgrote deel van de indianen bestond uit weerloze vrouwen, kinderen, baby's en ouderen. Ze werden op de vlucht in de sneeuw neergeschoten.

Met een groepje bestormde Black Elk te paard de soldaten. Hij was slechts met een boog gewapend en droeg zijn geesteshemd. Hij wist enige baby's te redden. Ondanks dat hij veel werd beschoten, bleef hij ongedeerd. De volgende dag ging de strijd verder en nu was hij gewapend met een geweer. Hij wilde wraak nemen op de soldaten, maar raakte zelf gewond. Zijn ingewanden kwamen uit zijn buik, maar een medicijnman wist hem zo te behandelen, dat hij na drie dagen al weer kon lopen. Na enige tijd werd vrede overeengekomen.

De massamoord van Wounded Knee van 29 december 1890 was de slotfase van een tijdperk (1860-1890), waarin de indianen hun grondgebied, bizons, wapens, pony's, onafhankelijkheid, gezondheid en hoop verloren. De cirkel van de natie was gebroken, zoals Black Elk het uitdrukte en de bloeiende Boom van het Leven was verdord:

'En ik kan zien, dat er nog meer stierf daar, in de met bloed doordrenkte moddersneeuw, en begraven werd in de sneeuwstorm. De droom van een volk stierf daar. Het was een prachtige droom... De band van de natie is gebroken en uiteengevallen. Er is geen middelpunt meer, en de gewijde boom is dood. Zwart Hert' (citaat van Black Elk, waar Dee Brown zijn boek Begraaf mijn hart bij de bocht van de rivier (1970) over de ondergang van de Indiaanse beschaving mee afsloot)

Beloften van de blanken waren niet nagekomen, verdragen geschonden, rantsoenen te karig of gestolen, de reservaten op armzalig land gekozen. En de blanken bleven maar in grote getale komen, daar was geen houden aan. Goudzoekers kwamen indiaans, heilig gebied zoals de Black Hills binnen en de overheid deed er niets tegen. Indianenleiders, die de eigen traditie en het traditionele, vrije leven in stand wilden houden, werden als oproerkraaiers weggezet, opgesloten en vermoord.

Black Elks eerste vrouw bekeerde zich tot het katholicisme en hun kinderen werden gedoopt. Black Elk werd in 1904 zelf ook katholiek, werd Nicholas Black Elk en hertrouwde, maar vertelde zijn dochter op zijn sterfbed, dat hij alleen geloofde in de 'religie van de heilige pijp'. Met de bekering hoopte Black Elk, dat zijn kinderen hun weg in de nieuwe realiteit zouden weten te vinden. Hij werd catechist en wordt door de kerk mogelijk heilig verklaard.

Zijn zoon Ben hielp bij het vertalen toen Black Elk op hoge leeftijd John Neihardt zijn levensverhaal en openhartig over zijn visioen vertelde. Black elk geloofde dat zijn eigen kracht door het vertellen zou afnemen, maar dat het goed zou zijn als in de toekomst mensen zo kennis zouden kunnen nemen van deze periode en zijn visioen.

Black Elk huwde in 1892 met Katie War Bonnet en zij kregen drie kinderen, waaronder Benjamin Black Elk (1899-1973). Zijn vrouw stierf in 1903. Black Elk hertrouwde in 1905 met Anna Brings White, een weduwe met twee dochters. Samen kregen ze nog drie kinderen. Zijn tweede echtgenote stierf in 1941.

Literatuur

• John G. Neihardt (1932), Black Elk Speaks, Pocket Book, vijfde druk 1972
• Dee Brown (1970), Begraaf mijn hart bij de bocht van de rivier, Nederlandse vertaling, Globe Pockets, derde druk 1993
• Joseph Epes Brown (1953), De Heilige Pijp, Nederlandse vertaling, Erven J. Bijleveld, Utrecht, 1998, ISBN 9061316618

[bron: wikipedia]

--- Over (foto 2): Joseph Epes Brown ---

JOSEPH EPES BROWN, destijds een jonge antropoloog van de Universiteit van Stanford, legde voor het nageslacht dit relaas van Zwarte Eland vast - en diens hoop op een betere wereld: "Van alle wezens in het universum is de tweebenige mens de enige die, mits hij zichzelf zuivert en nederigheid betracht, werkelijk één kan worden met Wakan-Tanka, het Grote Mysterieuze, de bron van alle leven. Alleen zo kan hij het juiste spoor naar het Heilige Pad terugvinden."

[bron: https--boekenschaap.nl]

JOSEPH EPES BROWN was Professor of Religious Studies at the University of Montana and a renowned author in the fields of American Indian traditions and World Religions.

Brown was one of the founders of Native American Studies and was largely responsible for bringing the study of these religious traditions into American higher education. A vital interest in the traditional life ways of the American Indians led him to the Lakota holy man Black Elk. He lived with Black Elk and his family on the Pine Ridge Reservation for several years, during which time Black Elk adopted him as a son. He was given the Sioux name Chanumpa Yuha Mani or "He Who Walks with the Sacred Pipe". During that time he recorded Black Elk's account of the seven rites of the Oglala Sioux, later published as the well-known book The Sacred Pipe, an enduring and seminal record of Plains Indian religious expression, still in print today and translated into eight languages.

The author of numerous books and articles, Joseph Brown passed away in 2000, at the age of 80.

[source: https--www.amazon.com]

Joseph Epes Brown (September 9, 1920 - September 19, 2000) was an American scholar whose lifelong dedication to Native American traditions helped to bring the study of American Indian religious traditions into higher education. His seminal work was a book entitled, The Sacred Pipe, an account of his discussions with the Lakota holy man, Black Elk, regarding the religious rites of his people.

Born in Ridgefield, Connecticut on September 9, 1920, Brown studied at Haverford College where he received his undergraduate degree. He went on to study at Stanford University and the University of Stockholm, earning an M.A. in anthropology and a Ph.D. in history of religions.

Brown's keen interest in the traditions of Native Americans led him to seek out Black Elk, who had already told his life story in the book, Black Elk Speaks. In 1947, three years before Black Elk's death, Brown lived with the Lakota Sioux holy man for a year while recording his account of the "seven rites of the Oglala Sioux". Black Elk had requested that the book, The Sacred Pipe, be created so that the beliefs of his people could be preserved and become more fully understood by both Native Americans and the world at large.

Brown was one of the founders of the Native American Studies program at Indiana University and a founding member of the board of directors of the Foundation for Traditional Studies (est. 1984). He taught at the University of Montana, in the Department of Religious Studies, from 1972 until his retirement in 1989. He was also a frequent contributor of articles on Native American spirituality to the journal Studies in Comparative Religion.

After a long battle with Alzheimer's, he died at his home in Stevensville, Montana, on September 19, 2000, at the age of 80.

Quotes

• "The late Joseph Brown was a legendary mentor, whose gentility and grace in person and on the page lent dignity and depth to the indigenous ways of knowledge and ceremony he passed on to others." --Peter Nabokov, Department of World Arts and Cultures, UCLA.
• "Joseph Brown was a person of gentle character blessed with a keen sense of the sacred wherever it might be found, first of all of course in orthodox religions themselves and secondly in the world of virgin nature and sacred art." --Seyyed Hossein Nasr.

Bibliography

• The Sacred Pipe: Black Elk's Account of the Seven Rites of the Oglala Sioux, University of Oklahoma Press, 1989 (originally published in 1953)
• The Gift of the Sacred Pipe, edited and illustrated by Vera Louise Drysdale, University of Oklahoma Press, 1995.
• Animals of the Soul, Sacred Animals of the Oglala Sioux, Element Books Ltd, 1993
• Teaching Spirits: Understanding Native American Traditions, (with Emily Cousins) Oxford University Press, 2001
• The Spiritual Legacy of the American Indian, World Wisdom; 1984; Commemorative edition, 2007

[source: wikipedia]

Joseph Epes Brown (1920-2000) was a renowned scholar, author, and teacher of Native American Traditions and World Religions. He believed that all great world religions are paths that lead ultimately to the same summit, and dedicated his life to bringing Native American Religions into the canon of World Religions. Through his teaching, writing, and friendships he served as a vital bridge, promoting understanding between Native American and White cultures.

Joseph Brown was born in Ridgefield Connecticut, September 9, 1920. He spent his youth in Aiken, South Carolina and Southwest Harbor, Maine, where he enjoyed sailing, hunting, and horsemanship. It was in Maine that he was first exposed to Native American cultures and as a young boy made friendships with the Wabanaki, who taught him how to fish and hunt. These friendships were the beginning of his lifelong interest in American Indian spirituality.

As a young boy he attended boarding school in Aiken, South Carolina, and Asheville, North Carolina. A rebellious student, he kept his hunting gun hidden under his mattress and his bird dog at a nearby farm. He would spend his weekends hunting and roaming the countryside with his dog. During his early teens, his father developed tuberculosis and was sent to a sanatorium in New Mexico. Brown would spend his summer vacations there, riding and exploring. This was his first exposure to the American West, where he would later return to spend the majority of his life. His father died of tuberculosis when Joseph Brown was seventeen.

His undergraduate college education began at Bowdoin College (B.A. in Literature) and then continued at Haverford College (B.A. in Philosophy and Art History). He then postponed his graduate study and took his first teaching post at Aiken Preparatory School in South Carolina, teaching English.

During World War II, Brown chose to become a conscientious objector. In the early part of the war he washed bottles in a drab malaria research lab/morgue in New York City. Seeking to feed his spirit during this dark time he studied the sacred forms of different religions. To learn more fully about Christianity he took Gregorian chant lessons; and to learn more fully about Islam he befriended Yemeni sailors at the Brooklyn docks. They would dance hadrats (sacred Islamic chants and dances) in the holds of the ships. Later during the war Brown was shipped out to Nevada and California in a sealed railroad car, where he was relieved to perform civilian duty packing mules, clearing trails, and surveying the depth of the snow pack for the Forest Service.

After the war, in the late 1940s, Brown outfitted an old truck into living quarters and traveled west to seek out the Lakota Sioux holy man, Black Elk. He had read about this holy man in Neihardt's Black Elk Speaks and was determined to meet him. He found Black Elk and his family in the fall of 1947, living in tents, picking potatoes in Nebraska. Black Elk, nearly blind, was expecting him, and invited Joseph to return with him to their home in Manderson, South Dakota. He lived with Black Elk and his family on the Pine Ridge Reservation for several years, during which time Black Elk adopted him as a son. He was given the Sioux name Chanumpa Yuha Mani or "He Who Walks with the Sacred Pipe". During that time he recorded Black Elk's account of the seven rites of the Oglala Sioux, later published as the well-known book The Sacred Pipe, an enduring and seminal record of Plains Indian religious expression, still in print today and translated into eight languages.

A recent article by Michael O. Fitzgerald, titled "New Light on Black Elk and the Sacred Pipe," was published in the American Indian Culture and Research Journal. The Journal itself summarizes the article in this way: "This article provides new information that will oblige scholars to reassess the legacy of Black Elk (1863-1950), including excerpts from recently discovered unpublished letters written by Joseph Epes Brown while he was living with the Lakota holy man (1947-49). The author provides insights into Brown's personal philosophy and a clearer context for the editorial role he played in recording The Sacred Pipe: Black Elk's Account of the Seven Rites of the Oglala Sioux. Brown's letters also help to illuminate Black Elk's role in attempting to restore the sacred 'religion of the Pipe' among the Sioux and to clarify controversies that include Black Elk's dual participation in Catholicism." For readers of Perennialist writings, it is noteworthy that Fitzgerald's article also includes important new insight into Frithjof Schuon's role, as a close associate of Brown, in the chain of events leading to the recording of Black Elk's teachings on the Seven Rites.

In addition to The Spiritual Legacy of the American Indian, and The Sacred Pipe, Brown has also authored Animals of the Soul: Sacred Animals of the Oglala Sioux and Teaching Spirits: Understanding Native American Religious Traditions.

In 1952, Brown married Swiss dancer and artist Elenita Roulet in Switzerland. He returned to the United States with his new bride where they lived on the Maine coast while Brown prepared The Sacred Pipe for publication and Elenita studied pottery. The couple then moved to Albuquerque, New Mexico, where he pursued a Master's degree in Anthropology at the University of New Mexico, and his wife studied art and Flamenco dance. Disillusioned by the dry and scientific anthropological approach to Native American cultures during that time, Brown eventually left graduate school. The couple then taught at Verde Valley School, a groundbreaking alternative private high school in Sedona, Arizona, where children Alexander and Marina were born. During a sabbatical, Brown lived in Safi, Morocco, where he taught English and studied Arabic, and where daughter Malika was born. After Morocco the couple returned to Verde Valley School where their fourth child, Veronica, was born.

Brown completed his M.A. in Anthropology at Stanford University in 1966. Joseph and Elenita taught at Prescott College in Arizona prior to moving to Sweden in 1969, where he received a Doctorate in Anthropology and History of Religions from the University of Stockholm under the tutelage of renowned scholar Åke Hultkrantz. His close relationship with Hultkrantz was to last for the remainder of his life.

In 1970, Brown created the first Native American Religious Studies program in the United States at Indiana University, Bloomington, where he remodeled a farm in the wooded countryside in order to have his beloved horses close at hand. A natural horseman, he had a lifelong love and knowledge of horses. In the fall of 1972, he joined the Religious Studies faculty at the University of Montana, Missoula, where he taught until his retirement in 1989. On his ranch outside of Missoula at the foot of the Bitterroot Mountains he raised and trained Arabian horses. His love and respect for the American buffalo (bison) resulted in the establishment of a small breeding herd of bison at the ranch. His daughter, Malika B. Coston, continues his horsemanship legacy today at the family ranch.

Brown was well loved and respected by his students. In his quiet, eclectic, and dignified manner he combined humor, storytelling, and the arts into his teaching. The reciprocity and relatedness of all life was a major theme in his classrooms and he emulated what he taught.

During his professional teaching career, he was also contributing editor for many years to numerous publications including Parabola, The Handbook of Living Religions, and The Encyclopedia of Religion. He lectured extensively throughout the world during his career, established and chaired the first "Indigenous Religious Traditions Group" of the American Academy of Religion and was often invited to testify for Native American Tribes in court cases in defense of the Freedom of Religion Act. He was a sought-after book reviewer and consultant, advisor and consultant for film, and advisor to American Indian prisoners.

In 1984 Brown was a founding director of the Foundation for Traditional Studies, a non-profit foundation dedicated to "preserving and strengthening the religious traditions which have been transmitted through the ages and which have so much to teach contemporary society". The mission statement for the foundation's journal, Sophia, states that it is "the foremost journal in the field of traditional studies in the English language". Brown was a director of the foundation and an editorial board member of the journal for the remainder of his life.

Joseph Brown passed away in 2000, at the age of 80, at his home in Stevensville after a long illness. He was surrounded and loved by his wife, four children, four grandchildren, many four-leggeds, and the Bitterroot Mountains.

His close friend, the eminent scholar Seyyed Hossein Nasr, wrote a tribute to Joseph Brown in Sophia shortly after Brown's death that concluded with this opinion: "America has not produced another scholar of the Native American traditions who combined in himself, as did Joseph Brown, profound spiritual and intellectual insight and traditional understanding, the deepest empathy for those traditions, nobility of character and generosity towards his students and everyone else who wanted to benefit from his unrivalled knowledge of the spiritual legacy of the first inhabitants of this continent."

[source: http--www.worldwisdom.com/public/authors/Joseph-Epes-Brown.aspx]