„Ik heb gewacht tot we wisten dat we solide waren voordat ik weer ging schrijven. Ik heb toen geprobeerd de veranderingen vast te leggen, dit schuim van verandering, vanaf het verlies van alle oriëntatie tot het moment waarop de lucht bijna plotseling opklaart. Dat is waar het leven daarna om de hoek komt kijken.” Antoine Leiris verloor zijn vrouw op 13 november 2015 op de Bataclan. Je zult mijn haat niet hebben, zijn vorige boek, vertelde de volgende dagen voor hem en zijn zoon Melvil. Vier jaar later zijn beide veranderd en gegroeid. Antoine Leiris is niet langer dezelfde man, noch dezelfde vader; Melvil is een kleine jongen geworden. Het is deze reis die La Vie daarna vertelt. Die van een man en zijn zoon die ondanks alles hun levensweg vervolgden. Een emotioneel en lichtend verhaal, dat laat zien hoe schrijven een bron en getuige is van de levenden.