Memoires Jean-Luc Dehaene

Zoals de titel aangeeft, zijn dit gewoon 'memoires', zonder meer. Ik heb bewust geen ondertitel willen toevoegen. Ook niet 'zonder commentaar', zoals sommigen misschien hadden verwacht. Ik laat elke kwalificatie aan de lezer over. Over de zin en onzin van memoires zijn de meningen verdeeld. Deze discussie kan echter maar op een zinnige manier gevoerd worden als de eigenheid van het genre aanvaard wordt. Memoires zijn persoonlijke herinneringen en getuigenissen, en zijn dus per definitie subjectief gekleurd. De schrijver is niet alleen getuige, maar ook actor. En de lezer moet weten dat politici altijd geneigd zijn om hun eigen rol centraal te stellen en te overdrijven. Dat geldt ongetwijfeld ook voor deze memoires. Getuigenissen over het verleden zijn vaak gekleurd door de tijd, worden geherinterpreteerd in het licht van latere gebeurtenissen en ervaringen. Maar ook wat niet aan bod komt omdat het verdrongen wordt, is leerrijk. Kortom, memoires zijn geen wetenschappelijke geschiedschrijving, maar een persoonlijk belevenisverhaal. Dat is hun grote voordeel, maar tevens ook hun grote nadeel.' Jean-Luc Dehaene