Bella Toscane|Frances Mayes 9057135728

||boek: Bella Toscane|Het zoete leven in Italië|vertaling: Dons Reerink|Ooievaar

||door: Frances Mayes

||taal: nl
||jaar: 2001
||druk: 9e druk
||pag.: 283p
||opm.: pocket|zo goed als nieuw|vergeeld

||isbn: 90-5713-572-8
||code: 1:000182

--- Over het boek (foto 1): Bella Toscane ---

'Toen ik de laatste zin van Een huis in Toscane schreef, schreef ik de eerste zin van Bella Toscane. Ik wist dat ik nog niet klaar was met schrijven over Italië,' zegt Frances Mayes.

Na het overweldigende succes van Een huis in Toscane vervolgt de Amerikaanse Frances Mayes het verslag van haar liefdesaffaire met Italië in Bella Toscane. Inmiddels voelt ze zich volledig thuis in haar huis op het onvergetelijk mooie platteland van Italië. Ze ontdekt het plezier van het leren van een nieuwe taal, geeft zich vol overgave over aan tuinieren en wijn maken en verkent de regio's rond Toscane, inclusief de kasteelstadjes, vissersdorpjes en eilandjes.

Bella Toscane bevat naast vele nieuwe avonturen ook weer een keur aan overheerlijke recepten uit de Toscaanse keuken. In het sensuele, levendige proza dat zo kenmerkend voor haar is, viert Frances Mayes in Bella Toscane haar diepe band met het land en haar bloeiende vriendschappen in de pas gevonden haven van een idyllisch leven.

[bron: https--www.boekbeschrijvingen.nl]

Pluk de dag in Toscane

Veel schrijvers hebben ervan afgezien over Italië te schrijven omdat anderen voor hen dat al zo vaak hadden gedaan. De Amerikaanse Frances Mayes behoort in ieder geval niet tot deze groep. Nadat haar eerste boek over haar huis in Toscane een bestseller werd, schreef ze in een vloeiende beweging het vervolg over het zoete leven in het veelbezongen land. "Kennelijk voorzien mijn vertellingen in een behoefte." Haar boeken gaan dan ook niet zozeer over Italië dan wel indirect over haarzelf.

Het succes verbaast haar nog steeds. Van de ene op de andere dag werd ze dankzij "Een huis in Toscane" een beroemdheid. Talloze Barbara's en Hillary's ondernemen sedert anderhalf jaar zwelgend een pelgrimage naar Cortona, de plaats van hét huis van Frances Mayes. Dat tot dusver vrij onbekende stadje ligt niet ver van het Meer van Trasimeno, waar in de zomer hordes Nederlanders op afkomen. In de rustige antichambre van een Amsterdams hotel glimlacht Frances Mayes verrukt als ze het over Toscane heeft. Ze kwam er voor het eerst op haar twintigste. Au fond is er niets vergelijkbaar met die weergaloze provincie, vindt de Amerikaanse. "Neem alleen eens de schoonheid van het landschap met zijn welvingen en glooiingen. Het heeft geschiedenis die tot in het heden present is. Het ligt centraal in Italië, zodat je snel ergens anders bent. Als je in Californië 15 mijl rijdt, doe je dat gedachteloos. Hier heb je binnen 15 mijl alle fraais in een notendop: schatten, pasta's en karakters."

Ze kwam aan de hand van een lijst met boerderijen die te koop waren min of meer toevallig in Cortona terecht. Heel veel was dat niet meer, want talloze buitenlanders, al dan niet beroemd, hebben een optrekje in Toscane. Frances Mayes raakte meteen gecharmeerd van het gebouw met de zestien even grote vertrekken. Steentje bij steentje knapte ze het idyllische pand op en vond het ultieme geluk in de dagelijkse beslommeringen.

Mysterie

De aanschaf van het pastelkleurige pand betekende voor haar een metaforische verandering. "Als je na een periode van reizen een huis koopt, betekent dat dat je van het zwerven overgaat op het wortelen." Dat laatste wilde Mayes slechts in Italië. "Ik koester een enorme affiniteit met Italië. Het is de herkenning van het thuis zijn. Datzelfde gevoel onderga ik in Georgia, waar ik ben geboren. Niet in Californië, waar ik negen maanden van het jaar woon en werk. Dit gevoel ergens thuis te zijn, kun je niet verklaren. Het is en blijft een mysterie."

Behalve dat ze zich vestigde in een ander land, was ook het schrijven voor Frances Mayes nieuw. Al 23 jaar werkzaam als docent poëzie aan de Universiteit van San Francisco, publiceerde ze vijf gedichtenbundels. Zelf ziet Mayes een overeenkomst tussen haar poëzie en haar proza. "Het is interessant dat mijn twee boeken alles hebben te maken met het besef van "plaats". Een plaats oefent invloed op je uit en vormt je. Het is een obsessie van veel zuidelijke schrijvers in Amerika zoals onder anderen Flannery O'Connor."

Mijn twee memoires vormen een "doorlopende herinnering" van mijn ervaringen in Cortona, legt Frances Mayes uit. "Toen ik de laatste zin van "Een huis in Toscane" schreef, legde ik de eerste zin van "Bella Toscane" al op papier vast. Trouwens, ik ben nog helemaal niet klaar met mijn schrijven over Italië."

Anders dan de wederwaardigheden rond het huis in Cortona is "Bella Toscane" gevarieerder qua onderwerp. Andere locaties en streken komen meer aan bod, net als de Italiaanse keuken en bezoekjes aan de markt. "Logisch, dit is mijn natuurlijke expansie vanuit Cortona."

Lyrisch

Naar negatieve aspecten van Italië moet in de lyrische tweeluik van Frances Mayes vergeefs worden gezocht. In levendige bewoordingen weidt zij spontaan en wat onkritisch uit over het land dat haar hart stal. "Hier, in Cortona, werken het postkantoor, de bank en de taxi. Ik weet dat dat niet overeenstemt met het stereotype van Italië. Toch merk ik in Cortona nauwelijks iets van de bureaucratie of de maffia." Ze erkent dat ze het land niet grondig genoeg kent. "Ik ben niet objectief over de Italiaanse samenleving. Evenmin ben ik gekwalificeerd er een oordeel over te geven."

De schrijfster houdt van de Italianen en hun leefstijl. "Ze brengen het verleden tot leven. Wat wij in de VS steeds doen, is gebouwen er na vijftig jaar neerkwakken en er nieuwe neerzetten die dan weer vijftig jaar meegaan. Daarentegen slaan Italianen een brug tussen verleden en heden." Verder merkt Frances Mayes op dat Italianen creatiever omgaan met de tijd. "In Californië werkte ik tegen de klok op en maakte ik me druk over van alles wat ik moest doen. Italianen zijn niet zo bezeten van hun carrière als het merendeel van mijn Amerikaanse vrienden."

Bovenal leerde Frances Mayes de maaltijden waarderen. Als ze zelf terugreist naar San Francisco, gaat er wijn, olijfolie en pecorino (schapenkaas) mee. "Neem de manier waarop ze er een tafel bijschuiven. Als er opeens twintig mensen mee-eten, is dat geen probleem. De gast is heilig. Geweldig is de wijze waarop ze de geroosterde duif en de pasta opdienen, de weelderigheid en de overvloed", weidt Mayes uit. Die tafelrijkdom geeft iets weer van de Italianen zelf, hun generositeit, esprit en warmte. Zoals de maaltijd bestaat bij de gratie van wat het seizoen heeft te bieden, zo plukt de Italiaan elke dag van zijn leven alsof het een gouden dag is.

Bloemzaad

Haar boeken zijn niet in het Italiaans vertaald. Liever niet, gebaart ze. "Ik denk dat veel Italianen zich dan zullen afvragen of dit hun land is. Ik schrijf immers niet over Italië als zodanig, maar vanuit mijn perspectief. De Italianen die het in het Engels hebben gelezen, bellen me vaak op. Ze vinden het geweldig. Zo was er een jonge vrouw uit Cortona die ervan droomde in Engeland of Frankrijk te wonen. Mijn boek opende haar ogen voor haar eigen land. Dat een Amerikaanse dat moest bewerkstelligen, riep ze uit."

Van een tamelijk onbekend dichter schoot Mayes als auteur van proza als een komeet omhoog. Ze is een "celebrity" en heeft er net een promotietournee langs dertig Amerikaanse steden op zitten. Desalniettemin weet ze haar status te relativeren. "Mijn boeken spelen in op de behoeftes aan een trend, een hype. Er zijn altijd al mensen naar Toscane getrokken. Ik kan niet verantwoordelijk worden gehouden voor de duizenden die jaarlijks naar Toscane trekken. Je kunt het van de positieve kant bekijken. Cortona is blij dat ik het op de kaart heb gezet." (Niet zonder trots:) "Het stadsbestuur gaf me daarom het ereburgerschap."

"Als dichter weet je dat je lezerskring klein is en daar ben je tevreden mee. Ik stond niet in het brandpunt van de belangstelling. Met "Een huis in Toscane" werd dat abrupt anders. Ik was onthutst, het gaf mijn leven een ingrijpende wending. Zo heb ik twee jaar vrijaf gekregen om schrijver te zijn. Dat is een geschenk, want het schrijven deed ik er noodgedwongen naast." Het andere merkwaardige gevoel is haar nieuwe publiek. "Ik ontvang duizenden en duizenden brieven. Mooie brieven, uit Nederland bijvoorbeeld, met zakjes bloemzaad, boekenleggers en foto's van kinderen. Het is fantastisch een band met lezers te hebben. De mensen die mijn boeken lezen, zijn mijn vrienden."

Het liefst hanteert Mayes de pen in de late namiddag, als het te vroeg is voor het diner en te laat om ergens heen te gaan. In die tijd, tussen hond en wolf zogezegd, beviel zij van haar eerste manuscript. Aanvankelijk koesterde haar uitgever er geen hoge verwachtingen van, "want de oplage was slechts 5000, gering naar Amerikaanse begrippen." Daarna werd het, zoals om meestal onverklaarbare redenen, een regelrechte commerciële hit. Haar eerste boek staat nu al meer dan 87 weken op de Amerikaanse topscore. Ook in Nederland vliegt het over de toonbanken.

Midlife

Eigenlijk vertellen de boeken van Mayes niets nieuws. De reden van het succes moet wellicht worden gezocht in de gevoelige snaar die Frances Mayes weet te raken bij mannen en vrouwen die in een bepaalde levensfase zijn aangeland. Ten eerste gaat het over Italië als synoniem voor "la dolce vita", waar iedereen heimelijk naar verlangt. Ten tweede schrijft de Amerikaanse over een vrouw in een midlifecrisis die een opening zoekt in de dichtgeslibde horizon van het bestaan. Voor Frances Mayes kwam er na een lang huwelijk een scheiding. Ze pakte de kans het roer van haar leven om te gooien gretig aan. Zij, als Californische workaholic, "wilde het leven dramatisch op zijn kop gooien met iets onmogelijks, iets groots en iets moeilijks." Een passend onderdeel in dat traject, was de relatie met Ed, met wie ze op een hoofdstedelijke grachtenbrug poseert.

Onder de Toscaanse zon creëert ze een ideaal voor de moderne lezer die op zoek is naar inspiratie en motivatie. Het is Mayes' boodschap van huisje boompje beestje gelardeerd met een exotisch tintje die aanslaat bij de lezers. "Ik heb honderden brieven gekregen van mensen die daarop antwoordden. Niet omdat dit boek over Toscane, reizen, eten en kunst gaat, maar omdat het het verhaal is van iemand die een radicale ommekeer in het leven probeert aan te brengen op een moment dat alles tegenloopt of stilstaat. Dat betekent altijd een risico nemen - en mensen hebben er belang bij te weten hoe dat afloopt."

Doorgaans brengt Frances Mayes drie tot vier maanden van het jaar in Italië door. Tot eind september verblijft ze in Cortona om uit te rusten. "Ik ga niets doen. Uitrusten en in de schaduw zitten met een boek. Mijn huis is nog niet af. Weet je, oude huizen zijn nooit af."

[bron: https--www.rd.nl/oud/boek/boekna/990616boekrz01.html]

--- Over (foto 2): Frances Mayes ---

Frances Mayes is professor of Creative Writing, biografe, dichteres, essayist en schrijfster. Van haar hand zijn onder meer de wereldwijde bestsellers Een huis in Toscane (1996) en Bella Toscane (1999). In 2003 verscheen de verfilming van Een huis in Toscane, onder de titel Under the Tuscan Sun. Mayes was ook als redacteur verbonden aan The Best American Travel Writing 2002 en beschreef haar reiservaringen in A Year in the World: Journeys of A Passionate Traveller. In 2010 publiceerde ze Elke dag in Toscane.

[bron: https--www.hebban.nl]

De Amerikaanse auteur Frances Mayes werd in 1940 in Fitzgerald in de staat Georgia geboren. Ze studeerde aan de universiteit van Florida en in San Francisco. Ze werd universitair docent in creatief schrijven. Maar Ms Mayes werd vooral bekend als schrijfster van verhalen over haar leven en huis in Toscane.

Frances Mayes woont met haar man afwisselend in de USA (North Carolina) en Italië (Toscane).

Werken:

Dichtbundels:

1977 Climbing Aconcagua
1977 Sunday in Another Country
1979 After Such Pleasures
1982 The Arts of Fire
1984 Hours
1995 Ex Voto

Non-fictie:

1996 Under the Tuscan Sun: At Home in Italy
1999 Bella Tuscany: The Sweet Life in Italy
2000 In Tuscany
2002 The Best American Travel Writing
2006 A Year in the World: Journeys of a Passionate Traveler
2010 Every Day in Tuscany
2010 The Discovery of Poetry
2010 The Tuscan Sun Cookbook
2010 Under Magnolia

Roman:

2002 Swan

Fotoboek:

2004 Bringing Tuscany Home

[bron: https--novellist.nl/frances-mayes]

Frances Mayes is an American university professor, poet, memoirist, essayist, and novelist.

Born and raised in Fitzgerald, Georgia, Mayes attended Randolph-Macon Woman's College in Lynchburg, Virginia, and obtained her BA from the University of Florida. In 1975 she earned her MA from San Francisco State University, where she eventually became Professor of Creative Writing, director of The Poetry Center, and chair of the Department of Creative Writing.

Mayes has published several works of poetry: Climbing Aconcagua (1977), Sunday in Another Country (1977), After Such Pleasures (1979), The Arts of Fire (1982), Hours (1984), and Ex Voto (1995). In 1996 she published the book Under the Tuscan Sun: At Home in Italy. The book is a memoir of Mayes buying, renovating, and living in an abandoned villa in rural Cortona in Tuscany, a region of Italy. It went to Number One on the New York Times Best Seller list and remained on the list for over two years. In 2003 the film Under the Tuscan Sun was released. Adapted to the screen by director Audrey Wells, the movie was loosely based on Mayes's book. In 1999, Mayes followed this literary success with another international bestseller, Bella Tuscany: The Sweet Life in Italy, and in 2000 with In Tuscany. Mayes's first novel, Swan, was published in 2002. With photographer Steven Rothfeld and her husband Edward Kleinschmidt Mayes, she published the phototext Bringing Tuscany Home in 2004.

Also a food-and-travel writer, Mayes is the editor of The Best American Travel Writing 2002 and the author of A Year in the World: Journeys of A Passionate Traveller (2006), narratives of her and her husband's travels in Greece, Turkey, Spain, Morocco and other countries.

Now writing full-time, she and her poet husband divide their time between homes in Hillsborough, North Carolina and Cortona, Italy, where she serves as the artist director of the annual Tuscan Sun Festival. A new memoir Every Day in Tuscany was released in March 2010.

Books

• Sunday in Another Country
• Hours
• After Such Pleasures
• The Discovery of Poetry: A Field Guide to Reading and Writing
• Ex Voto
• Under the Tuscan Sun
• Bella Tuscany
• A Year in the World: Journeys of A Passionate Traveller
• Every Day in Tuscany
• In Tuscany
• Bringing Tuscany Home: Sensuous Style from the Heart of Italy (with Edward Mayes and Steven Rothfeld)
• The Tuscan Sun Cookbook: Recipes from My Italian Kitchen
• Under Magnolia: A Southern Memoir
• Swan
• The Arts of Fire
• The Book of Summer
• Shrines: Images of Italian Worship (with Steven Rothfeld)
• Women in Sunlight
• See You in the Piazza

[source: wikipedia]

Twenty years ago in Under the Tuscan Sun, Frances Mayes introduced readers to a wondrous new world when she bought and restored an abandoned villa in the spectacular Tuscan countryside. With her signature evocative language and vivid sensory descriptions, she described the beauty and simplicity of life in Italy, inspiring generations to embark on their own journeys--whether that be flying to a foreign country in search of themselves, tasting one of the book's dozens of delicious seasonal recipes, or simply engaging in the armchair travel for which Frances's writings are famous. Now, with a new afterword from the Bard of Tuscany herself, a whole new crop of readers is poised to discover the tastes and passions of Italian living in the 20th anniversary edition.

Frances has always adored houses, and when she saw Bramasole, a neglected, 200-year old Tuscan farmhouse nestled in five overgrown acres, it was love at first sight. Out of that instant infatuation have come three marvelous, and hugely popular, memoirs. The bestseller Under the Tuscan Sun, remained on The New York Times bestseller list for two and a half years. The other international best sellers are: Bella Tuscany, and Every Day in Tuscany, the last in her Tuscan trilogy. She has published two photo-texts, In Tuscany, a collaborative photo-textbook with her husband, the poet Edward Mayes and photographer Bob Krist, and Bringing Tuscany Home: Sensuous Style from the Heart of Italy, another collaborative book with Edward Mayes and photographer Steven Rothfeld. All five highly personal books are about taking chances, living in Italy, loving and renovating an old Italian villa, the pleasures of food, wine, gardens, and the "voluptuousness of Italian life." The books are translated into more than forty languages. Recently, Frances and Ed published The Tuscan Sun Cookbook: Recipes from My Italian Kitchen, a collection of their favorite Tuscan recipes.

Under Magnolia: A Southern Memoir, published in April, 2014 by Crown, is Frances Mayes's coming-of-age in Georgia memoir. The story begins and ends in the present, with the middle of the book devoted to life in the deepest South in a small town. It's an ode to the South as an intense and (then) isolated place and to the people who lived their passionate lives there. The book is populated with a cast of intrinsically southern characters-fatalistic, ribald, eccentric, and big-hearted.

Her first novel, Swan, a family saga and mystery, returns Mayes to her childhood home of Georgia. A film version of Under the Tuscan Sun, starring Diane Lane, was released in fall of 2003. She is also the author of the travel memoir entitled A Year in the World: Journeys of A Passionate Traveller, which immediately debuted as a New York Times bestseller in 2006. Working again with Steven Rothfeld, she published Shrines: Images of Italian Worship.

A widely published poet and essayist, Frances Mayes has written numerous books of poetry, including Sunday in Another Country, After Such Pleasures, The Arts of Fire, Hours, The Book of Summer, and Ex Voto. Her text The Discovery of Poetry: A Field Guide to Reading and Writing Poems is widely used in college poetry classes. Formerly a professor of creative writing at San Francisco State University, where she directed The Poetry Center and chaired the Department of Creative Writing, Mayes now devotes herself full time to writing. She and her husband divide their time between North Carolina and Tuscany.

[source: https--www.francesmayesbooks.com/bios/frances-mayes]