Met Red Star Line nr Amerika|Alex Van Haecke 9789057204074

||boek: Met de Red Star Line naar Amerika|Meeslepend verhaal od bewogen geschiedenis vd landverhuizers begin 1900|Linkeroever

||door: Alex Van Haecke

||taal: nl
||jaar: 2011
||druk: ?
||pag.: 422p
||opm.: paperback|zo goed als nieuw

||isbn: 978-90-5720-407-4
||code: 1:000322

--- Over het boek (foto 1): Met de Red Star Line naar Amerika ---

Het is 1906. In Europa is de sociaaleconomische toestand voor een groot deel van de bevolking ronduit miserabel. Emigreren naar de Verenigde Staten van Amerika lijkt voor velen de enige uitweg uit hun ellende. In Antwerpen draait de rederij Red Star Line op volle toeren. Vlaamse, maar ook Oost-Europese en Joodse mensen vertrekken als landverhuizers vanuit de Scheldestad naar de States. Kunstenaar 'van het volk' Eugeen Van Mieghem zit in het oog van de emigratiestorm. Hij tekent en schildert wereldgeschiedenis. Op 22 december 1906 vertrekken Rik, Catherine, Melanie, Zenobie en Bernard samen met een bijzonder kleurrijk gezelschap emigranten met de Vaderland 2 naar Het Land van Belofte. Kroniekschrijver Emiel-Jan Van Nevele, een vriend van Van Mieghem, vergezelt hen op hun bewogen tocht. Alex Van Haecke vertelt het verhaal van de landverhuizers tegen het decor van de Belle Epoque. Historisch correcte feiten maken van het boek een waardevol tijdsdocument. De auteur evoceert op pakkende wijze de twijfels en het verdriet van de landverhuizers. Tegelijk beschrijft hij op vaak tragikomische wijze hun verwachtingen van een beter leven in Amerika. In 2006 schreef Alex Van Haecke Antwerpse theatergeschiedenis met het stuk De Red Star Line, dat de basis vormde voor dit boek. Over deze theaterproductie: Een mooi, pretentieloos stuk. Het is het altijd terugkerende relaas van ellende, vooroordelen tegen migranten en asielzoekers, het verhaal ook van grote dromen van hen die, zo schreef Walter Mehring, door de geheven hand van 'de Heilige Bürokratius in het Staatloos worden gedreven'. Rik Van Cauwelaert, Knack

[bron: https--bilzen.bibliotheek.be]

'Een meeslepend verhaal over de bewogen geschiedenis van de landverhuizers begin 1900. [...] De auteur evoceert op pakkende wijze de twijfels en het verdriet van de landverhuizers. Tegelijk beschrijft hij op vaak tragikomische wijze hun verwachtingen.' --Spes, 't Periodiekske

[bron: http--www.houtekiet.be]

Dit boek krijgt één armzalig sterretje, omdat het over de Red Star Line gaat, en omdat het thema mij aanspreekt.

Ik verwachtte een emigrantenverhaal zoals de saga van de Zweed Vilhelm Moberg, maar daar kan dit boek niet aan tippen.

Vooreerst is het verhaal bijna volledig in een soort fonetisch dialect geschreven, een stuntelig aandoende poging tot Antwerps en West-Vlaams, zowel in woordenschat als in zinsstructuur. Niet alleen haalt dit de literaire kwaliteit dramatisch naar beneden, het is ook compleet onleesbaar voor Nederlanders.

Verder liet de auteur veel kansen liggen om de motivatie en voorbereiding voor deze reis naar voor te brengen.

Wat café-praat en wat koldereske anecdotes als achtergrond voor de alleenstaande mannen en vrouwen die vertrekken, wat al te summier weergegeven redenen voor de vertrekkende gezinnen. Moberg heeft alleen al daarvoor een heel boek nodig.

De overtocht wordt ook beschreven als een ietwat oncomfortabel scoutskamp, ook in dit gegeven zat veel meer materiaal om een goed boek te schrijven.

Het ergste vond ik de aanwezigheid van "de plezantste thuis", Bernard, die voortdurend gesprekken onderbreekt en gegeven uitleg systematisch verkeerd interpreteert. Dat is dan voor de auteur de aanleiding om de juiste uitleg te laten doen door iemand die het wél begrepen heeft. Kan één keer technisch kloppen in een verhaal, maar geen 422 pagina's lang.

Een gemiste kans dus, en voor mij een teleurstelling na een zeer geslaagd bezoek aan het Red Star Line Museum.

Anneke Guns [bron: https--www.goodreads.com]

Het boek vertelt de aangrijpende geschiedenis van de emigratietrek naar Amerika in het begin van de twintigste eeuw. De overtochten gebeurden met de Red Star Line waarvan de schepen aanmeerden aan de Rijnkaai in Antwerpen. De auteur beschrijft op pakkende wijze het wel en wee van een aantal eenvoudige dorpelingen die de reis maken op de tussendekken van de oceaanstomers. Het boek is geënt op het toneelstuk "De Red Star Line" uit 2006 van dezelfde auteur.

Het verhaal is een geromantiseerde historische evocatie in de tijdsgeest van begin 1900. Naast de soms schrijnende en grimmige toestanden krijg je ook hier en daar humoristische beschrijvingen die vooral tot uiting komen in de dialogen. Deze zouden erg onwaarschijnlijk overkomen indien de personages literair verantwoord Nederlands zouden praten. Tijdens deze gesprekken kom je te weten hoe het leven aan boord verloopt. Zo wordt ondermeer een gedetailleerde opsomming gegeven van de rantsoenen voor de tussendekpassagiers. De auteur schrikt er niet voor terug om in het verhaal ook thema's zoals vreemdelingenhaat, rassendiscriminatie en antisemitisme aan te snijden.

Het boek is geen vervolg op het toneelstuk maar een veel meer uitgediept verhaal. Het relaas van de landverhuizers begint al voordat de plannen voor de overtocht concreet zijn. Voor de meeste emigranten is het trouwens een vlucht uit een armoedig bestaan zonder perspectief op beterschap. Het volkse taalgebruik is in het begin wel even wennen. Maar na enkele bladzijden ben je mee met het verhaal en lees je vlot verder tot aan de laatste bladzijde.

Omdat niet iedereen vertrouwd is met uitdrukkingen zoals bohemers, kerieus, reseneren, boecht, uitfineren e.a. zou een verklarende woordenlijst niet misstaan.

[bron: https--www.reisboeken.be/recensies/geschiedenis-en-erfgoed/met-de-red-star-line-naar-amerika_1571/]

--- Over (foto 2): Alex Van Haecke ---

Alex Van Haecke (Antwerpen, 11 juli 1948) is een Vlaamse acteur, auteur en regisseur van talrijke producties van Theater Zeemanshuis. Zijn bekendste theaterteksten zijn De Rat van't Sint Andries, Dobbel Shift, De Gele Trui en De Red Star Line. Alex is de vader van de Vlaamse acteur Stijn Van Haecke en een hevige wielersupporter.

Alex Van Haecke acteerde in verschillende Vlaamse televisieseries en films, zoals: Het beest, Zaman, Merlina, Langs de kade, Postbus X als Nepomucenos, De weduwnaar, Koko Flanel, F.C. De Kampioenen (Noël), Hotel hotel, De makelaar, Spoed, Zone Stad, Niet voor publikatie als Ivo Sterckx, Spring (Ronald), Galaxy Park (Freddy) en Recht op Recht. Van 1997 tot 2008 vertolkte Van Haecke de rol van politieinspecteur Peter Olivier in de Vlaamse serie Wittekerke. In 2017 speelt hij de rol van vrederechter in de soap Thuis.

Verder schreef Alex ook nog enkele romans: 'Met de Red Star Line naar Amerika', 'Het Hans Heimer project', 'Ludo Dielis'.

[bron: wikipedia]

Toen ik, 17 jaar, in de lente van 1966 voor het eerst in Brasschaat kwam, omdat ik, Schotenaar, lid was geworden van de Brasschaatse Atletiek Club, overviel mij een onvervalste coup de foudre. Ik werd namelijk op slag dolverliefd op die prachtige gemeente. Ik werd onmiddellijk opgenomen in een formidabele vriendengroep, leerde via de sport Mieke kennen, in 1972 trouwden we en van dan af wist ik dat ik nooit nog ergens anders zou kunnen gedijen.

Ik ben geen gematigde diplomaat, geen gedreven politicus. Ik ben ook geen idealist, maar eerder een realistische romanticus. Op sommige terreinen zelfs een einzelganger. Ik heb het dan ook nooit over macht, maar over leiderschap, niet over politiek, maar over hanteren van gedachtegoed.

Van kindsbeen af en zeker tijdens mijn carrière als theatermaker heb ik veel nagedacht, veel gedurfd en veel gedaan. En dat lang vooraleer er een nieuwe Vlaamse beweging op gang kwam, oprijzend uit de as van haar voorganger. Het was dan ook bijzonder merkwaardig dat die frisse politieke wind aangewakkerd werd door die drie pijlers van mijn gedachtegoed. Denken. Durven. Doen. Daardoor manifesteerde er zich in mij een organische aantrekkingskracht naar die nieuwe beweging toe. En toch bleef ik in de openbare praktijk neutraal. Schijnbaar ver weg van de soms verguisde, dan weer schimmig-onduidelijke politieke arena.

Tot minister Jan Jambon bij ons in de living aan tafel kwam zitten. Met de vraag of ik een bijdrage zou willen leveren aan vooral het culturele aspect binnen het beleid van een aantrekkelijke gemeente zoals de onze.

Ik ben 70 intussen en heb onlangs een boek uitgegeven. Een manifest in verhaalvorm. Mijn geestelijk testament. Met kritiek op en over van alles en nog wat. En toen Jan me die vraag stelde, besefte ik dat ik ja moest zeggen. Dat ik niet langer wat schamper glimlachend aan de zijlijn kon blijven vegeteren. Dat ik consequent zou kunnen zijn met zowel hetgeen waarover ik gans mijn leven had nagedacht als met hetgeen ik gedurfd en gedaan had.

Vandaar, mijn geliefde Brasschaat, dat ik me hier en nu en zeker op 14 oktober aan jou presenteer om je daarna, naar ik hoop, van dienst te kunnen zijn.

Ferme knuffel.

Alex. [bron: https--brasschaat.n-va.be/wie-is-wie/alex-van-haecke]

Alex Van Haecke is theatermaker, auteur, regisseur en acteur. Hij is vooral bekend van producties als: Schippersstraat, De Rat Van 't Sint Andries, Kinderen Van Een Mindere God, Dobbel Shift, One Flew Over The Cuckoo's Nest, The Odd Couple, Rijen En Vrijen, Het Hans Heimer Project, De Red Star Line en Visiting Mister Green.

Als acteur was hij te zien in o.m. Niet Voor Publicatie, Wittekerke, Thuis en Galaxy Park.

Nemo Depuis en het failliet van het mensenbrein (2018) is zijn magnum opus.

[bron: https--www.beefcakepublishing.be/staff/alex-van-haecke]

Alex Van Haecke (1948) is een selfmade theatermaker. Als auteur heeft hij onder meer 35 toneelstukken en enkele romans op zijn palmares, waaronder Het Dossier B.R. - Beroepsrenner, Dobbel Shift, De Gele Trui, David en Het Hans Heimer Project. Als acteur was Van Haecke onder meer te zien in Niet voor publicatie en Wittekerke.

[bron: https--www.bol.com]

Alex Van Haecke was born on July 11, 1948 in Antwerpen, Flanders, Belgium. He is an actor, known for Galaxy Park (2011), Thuis (1995) and Niet voor publikatie (1994). He's the father of actor Stijn Van Haecke.

[source: imdb]