Hallo,

ik verkoop een origineel werk gesigneerd door de Belgische kunstenaar Emile Alexandre (1935 - 1973)

Olieverf op canvas.

Grootte van het werk: 60 cm x 80 cm

Over het werk:

„Kunstpsychologie”, picturale, lichtgevende, explosieve kleur en materiaal.

Ik voeg ook twee goed gedocumenteerde tentoonstellingsboekjes bij (Hommage aan Emile Alexandre, Maison de la Culture „Les Chiroux” Luik 7 - 24 januari 1974, Retrospective Emile Alexandre, Académie Royale des Beaux-Arts & La Galerie Arcane 5 - 31 maart 1993)

Over de kunstenaar:

In zijn schilderijen onthult Emile Alexandre ons onmiddellijk een andere wereld dan die waarin het onderwerp vertegenwoordigd is.
Wat schildert hij? Landschappen van Luik en Italië, mythologische composities, vrouwelijke personages, gezichten met vreemde ogen,...
Al snel beseffen we dat de schilder verder gaat dan de anekdotische, imaginaire kant die wordt weergegeven.
„Wat ontbreekt in Millets Angelus is dat de bel, die non-stop rinkelt, er niet in slaagt ons trommelvlies te graven”, schrijft hij.
Naast het weergegeven spektakel, buiten de zekere aangename schoonheid waarvan veel van haar schilderijen getuigen, lijkt haar werk ons de plaats van een hogere openbaring
die alleen aan haarzelf toebehoort.
Daarom is Alexandre een echte artiest.

Authentiek spiritueel is hij nogal autodidact, hij zoekt overal naar de ultieme betekenis van een kunstwerk.
Vanaf het begin, rond 1955, weerspiegelden zijn schilderijen al zijn existentiële benadering, die van een geest in gemeenschap met Kosmische Intelligentie.

Vanaf 1962 gaf hij steeds meer de voorkeur aan alleen de picturale toets, zoals tekenen, materiaal, beweging en kleur.
Voor hem onthult kleur licht, geïdentificeerd met Creative Energy.

„Een overeenkomst tussen geluid, licht, kleur en geur is niet alleen wat het is, maar ook een kosmische oproep”, schrijft hij.
Ook uit deze periode verschijnen op zijn doeken gezichten met verbaasde ogen die het heelal ontdekken.
Wat de picturale toets betreft, het wordt steeds dynamischer om tot een soort magische samensmelting te komen, van een onuitputtelijke eenheid van het schilderij die ons de schok geeft van een heilige aanwezigheid, van een mysterie, van een verschijning.

Rond 1968 weerspiegelden sommige werken steeds meer diepe angst, waaruit zijn wanhoop bleek in het licht van de spirituele crisis in de wereld.
De disarticulatie van personages en gezichten, het geweld van de aanraking, de geleidelijke verschijning van zwart geven ons nog steeds de resonantie van het absolute, maar waar de harmonie van een creatieve intelligentie is verdwenen.

Emile Alexandre heeft ons op 3 februari 1973 verlaten. Zijn aardse leven was kort, maar zijn aanwezigheid zal eeuwig blijven tijdens de eindeloze reis van zijn stralende werken.

Jacques CREMERS (retrospectief van Emile ALEXANDRE van 5 tot 31 maart 93 - Koninklijke Academie voor Schone Kunsten en The Arcane Gallery)