In 1989 creëerde Keith Haring een prentenserie getiteld The Story of Red & Blue. De prenten, waarin personages uit kinderboeken worden afgebeeld naast personages met een meer obscure oorsprong, wisselen rood en blauw af totdat ze uiteindelijk door elkaar worden gemengd en in een menselijke hand worden gehouden, wat hoop uitstraalt. Waarom is de serie The Story of Red and Blue belangrijk? The Story of Red and Blue is opvallend luchtig van toon en werd gemaakt in het jaar vóór zijn tragische dood, in een tijd waarin hij steeds inventiever en spannender werk in grote aantallen produceerde als gevolg van een positieve hiv-test in 1988. Gedurende deze periode was Haring onvermoeibaar in zijn werk met kinderen van alle leeftijden en achtergronden.

Hij werkte samen met jongeren in de armste binnensteden van Amerika aan muurschilderingen en gaf talloze tekenworkshops. Haring, die een wereldbeeld aanhing dat raciale, culturele en seksuele verschillen onbelangrijk achtte, bewonderde kinderen om hun gevoel van onschuld. Hij beweerde: "Kinderen zijn kleurenblind en toch vrij van alle complicaties, hebzucht en haat die hen langzaam maar zeker zullen worden bijgebracht." Het Verhaal van Rood en Blauw is een voorbeeld van Harings werk dat speciaal voor kinderen als publiek werd gemaakt.

Tegen de tijd van zijn dood had Haring zoveel prenten geproduceerd dat het exacte aantal onmogelijk te tellen is geworden. Er zijn veel ongetekende exemplaren op de markt.