Jacques Marin bronzen beeld

Belgische beeldhouwer geboren te Brussel op 6 juni 1877 overleden te Nijvel op 13 februari 1950
Mooi beeld en prachtige patine 
Gewicht 15 Kg
Hoogte 67
Jacques François Marin (Brussel, 6 juni 1877 – Nijvel, 13 februari 1950) was een Belgisch beeldhouwer en medailleur.[1]
Leven en werk[bewerken | brontekst bewerken]Jacques Marin was een zoon van Jacques Jean Marin en Marie Vanhorick.[2] Hij werd opgeleid aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten van Brussel, als leerling van Jean-Joseph Jaquet, Louis François Lefebvre en Charles Van der Stappen.
Marin beeldhouwde onder meer bustes, allegorische figuren, oorlogsmonumenten, penningen en medailles en christelijk-religieus werk in brons, ivoor, klei, pleister en was. Terugkerend thema waren vrouwenfiguren en -groepen. In 1897 won hij de Godecharleprijs voor zijn beeld De aarde. Hij deed driemaal mee aan de Prix de Rome: hij werd derde in 1897, tweede in 1902 en 1906. Hij nam ook deel de Salons van Brussel, Antwerpen en Gent[3] en internationale tentoonstellingen. Zijn werk werd meermaals bekroond met een medaille, hij behaalde zilver op de Louisiana Purchase Exposition in Saint Louis (1904), goud op de wereldtentoonstelling van 1905 in Luik, zilver op de wereldtentoonstelling van 1910 in Brussel en zilver op de Internationale Tentoonstelling van Charleroi (1911).[4]
Hij was directeur van de Academie in Tienen (1912-1935). Hij was daarnaast was als docent (1919-1947) verbonden aan de Brusselse Academie. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was hij er waarnemend directeur (1941-1944). Willem De Backer was een van zijn leerlingen.
In 1949 werd in Brussel een retrospectief van het werk van Marin gehouden. Hij overleed het jaar erop, op 72-jarige leeftijd. Hij legateerde onder meer 24 terracotta's en 25 medailles aan het Koninklijke Musea voor Kunst en Geschiedenis.[5]gte 67 cm