Pater Valentinus Paquay—een bescheiden franciscaan uit de 19e eeuw—was een biechtvader van uitzonderlijke eenvoud, troost en geestelijk inzicht. Honderdduizenden uren spendeerde hij al luisterend in de biechtstoel, gewaardeerd om zijn liefdevolle begeleiding en spirituele gevoeligheid. Na zijn dood bleef hij een symbool van troost in Hasselt, vereerd als “het heilig Paterke”. Zijn zaligverklaring in 2003 bevestigde zijn blijvende religieuze betekenis en zorgde ervoor dat zijn nalatenschap levend blijft in de kapel en het museum aan de Minderbroederskerk in Hasselt.

Geboren als Johannes-Ludovicus Paquay op 17 november 1828 in Tongeren. In 1849 trad hij toe tot de franciscaanse minderbroeders en nam de kloosternaam Valentinus aan. Hij werd priester gewijd in 1854 en bracht de rest van zijn leven door in Hasselt, waar hij diende als onderprior en prior, en later als provinciaal definitor