Les memoires de Jef Lambic, dessins de Robert Desart / Prefa

Les memoires de Jef Lambic
Dessins de Robert Desart
Preface de Léon Wielemans
Doyen d'honneur de la Brasserie Belge
Grand Maître de la Chevalerie du Fourquet
Editions la technique Belge

bruxelles
Softcover
114 pagina's
franstalig
1958

LE but prédominant de la « Chevalerie du Fourquet » est d'étudier le folklore de notre corporation des brasseurs et faire revivre parmi nous les traditions et usages populaires qui y sont attachés.

Evoquer la brasserie d'autrefois, c'est rappeler la vie de nos ancêtres et montrer comment nos populations se distrayaient grâce à l'attrait que la bière avait pour elle à l'époque où nous ne connaissions pas les formes multiples de délassement qui nous ont été apportées par les progrès continus de la science et de la technique.

C'est très certainement en raison du caractère folklorique de notre Chevalerie, que les Editions « La Technique Belge » m'ont demandé d'écrire la préface de ce livre savoureux, offert à votre lecture. Epris des choses du passé, comment aurais-je pu ne point répondre à leur aimable appel ?

On découvre dans cet ouvrage intitulé « LES MEMOIRES DE JEF LAMBIC » une documentation abondante faite d'histoires vécues et gaillardement contées. A chaque page, les dessins pleins de verve de Robert DESART apportent des témoignages précieux d'un passé qui s'achève sous nos yeux, sans que nous ne prenions, hélas, la patience, bien souvent, d'en extraire toute la poésie.

Ce recueil nous rappelle ce que fut la vie de nos grands-parents. Il n'est pas, à l'en-contre de livres d'histoire, surchargé de notes et de références. Il est écrit sans prétention et son caractère anecdotique lui enlève toute sécheresse et toute aridité. Il nous place dans l'atmosphère de ce qu'était l'existence même de nos populations il y a quelque cent ans alors qu'elles vivaient davantage sur elles-mêmes et étaient, par la force des choses, véritablement prisonnières des quartiers où elles habitaient.

Ce livre déborde de vérités. Il nous décrit la vie simple, tranquille, exempte de toute préoccupation qu'était celle de nos ancêtres. Il nous montre leur vie coutumière, très uniforme, qui se bornait, en dehors des heures de labeur, à se retrouver tous les jours autour de la table d'amis fidèles, devant les traditionnels verres de lambic et de faro !
De Pottezuyper. De Brommelpot. De Kwaksalver. Krott & Compagnie. Het zijn zomaar wat kroegtypen die een geheimzinnige Brusselaar beschrijft in zijn Mémoires de Jef Lambic. Een in 1958 verschenen boekje dat in het teken staat van bier, kroegen en vooral ‘zwanze’: de typische humor van Brussel. En dat allemaal in het decor van gaslicht en paardentram van de 19e eeuw. Een merkwaardig boek dat je in meerdere lagen uit elkaar moet pluizen, want: wie heeft het nou eigenlijk geschreven en wat is ervan waar?
Twee liter lambiek dronk hij per dag, een liter faro en een liter tafelbier. Over zijn hele leven moet hij in totaal 160.000 liter Brussels bier hebben gedronken, zo rekent Jef Lambic voor. Toch werd hij er 91 jaar mee, als we zijn memoires moeten geloven. En dat is nou net de vraag, bij dit boekje.
1958 was het jaar dat in Brussel de Wereldtentoonstelling werd gehouden en België definitief het atoomtijdperk binnenstapte. Maar datzelfde jaar verscheen bij uitgeverij ‘La technique belge’ in diezelfde plaats Les mémoires de Jef Lambic. Volgens de inleiding betreft het een manuscript dat bij sloopwerken aan de Brusselse Kapucijnenstraat werd gevonden in een leeg biervat. Het schrijfsel was gewikkeld in roze jarretels en zou van de hand zijn van ene Jef Lambic, geboren op 1 april (!) 1860 en overleden in 1951. Op zijn oude dag zou de auteur zijn herinneringen aan het frivole kroegleven van Brussel in zijn jonge jaren hebben opgeschreven.
Zijn vader was brouwer in diezelfde Kapucijnenstraat, zelf werd hij ambtenaar op het bureau voor hypotheekbewaring, maar dat belette hem niet om zich dagelijks naar de kroeg te begeven en zich daar te vermaken met drank en vrouwen. Met enige weemoed kijkt hij jaren later terug naar de tijd dat een glas faro 12 cent kostte, dat Brussel nog 300 bierstekers kende en dat er één kroeg was op elke 13 huishoudens. Op nieuwjaarsavond maakte de kroegbazin haar ‘calibabou’: warme lambiek met een geheim mengsel van suiker, rum, kaneel, kruidnagel en geklopte eieren. Een onschuldige tijd van kwajongensstreken en in het voorjaar uitstapjes naar nabijgelegen dorpjes, dorpjes die nu allang door de stad zijn opgeslokt.
Want grappen en grollen, daar hielden ze in Brussel van. Les mémoires de Jef Lambic puilt uit van de ‘zwanze’: een intelligente vorm van humor die in dit boek vooral de gedaante krijgt van het bakken van allerlei poetsen. Een aardig voorbeeld uit het boek is de pispot die jarenlang op een plank stond in de kroeg Le Diable au Corps in de Koolstraat. Een pispot die enkel werd gebruikt als er weer eens een paar boertjes van buiten de stad zich in het café hadden gewaagd. Waren deze eenmaal aan een tafeltje gezeten, dan haalde de ‘baes’ van de kroeg de pispot stiekem tevoorschijn en vulde deze met blond bier en wat stukjes ontbijtboek. Vervolgens verstopte de serveerster de pot onder haar grote zwarte jurk, begaf zich naar de boertjes en ‘ontdekte’ daar met veel misbaar de pispot onder de tafel. Waarop de baas uitriep: ‘Och arme! Ons menneke heeft weer in het café gespeeld!’ En hij riep dan zogenaamd naar zijn vrouw: ‘De kleine heeft zijn pispot weer eens tussen de benen van de klanten laten staan!’
Bij vragen contacteer mij gerust.

Bekijk ook andere aanbiedingen om te besparen in verzendkosten.
Verzendkosten zijn voor de koper.
Mogelijk via Relay Mondial - de Post - Post NL
Afhalen is mogelijk te Boekhoute, Oostende, Zedelgem, Maldegem of Gent.
Verzending naar Nederland mogelijk!