Camille Flammarion [ joint une lettre autographe de

Zeer mooie collectie rond Camille Flammarion bestaande uit: zijn "Memoires d'un astronome, biografisch en filosofisch" (1911) op Japanse papier (geen aangekondigde oplage, maar uiterst zeldzaam), een brief van Ferdinand Jules Quénisset (1872-1951), een van de belangrijkste fotografen van de Franse astronomie van de eerste helft van de 20e eeuw. Hij leefde in de schaduw van een groot man, Camille Flammarion (1842-1925). Brief met briefhoofd van het observatorium van Juvisy en tenslotte zijn beroemdste boek "Astronomie populaire", met zijn mooie uitgeverijband.FLAMMARION (Camille) -Memoires van een astronoom, biografisch en filosofischParijs, Flammarion, 1911,vesting in-8 (13 cm bij 19 cm) 556 pagina's, gebonden. Niet afgesneden, bewaarde getuigenissen. Originele uitgave: een van de zeldzame exemplaren op Japanse papier (herkenbaar papier en vermeld op de achterkant), afdruk op groot formaat papier niet bekend. Het boek is rijk geïllustreerd met talrijke illustraties.Camille Flammarion (1842 – 1925) publiceerde in 1911 zijn memoires, op 69-jarige leeftijd. De herinneringen die hij oproept, gaan vooral over zijn jeugd tot aan de oorlog van 1870, toen hij in zijn dertig was. In zijn voorwoord vermeldt hij dat men als ondertitel voor dit volume zou kunnen geven "Hoe wordt een roeping geboren". Hier volgt inderdaad het parcours van een jonge man uit een bescheiden familie, die al vanaf de kinderjaren een onverzadigbare nieuwsgierigheid voor de wetenschap ontwikkelde, en vooral voor astronomie. Zijn familieomstandigheden zorgen ervoor dat hij, ondanks veelbelovende studies, moet werken om in zijn levensonderhoud te voorzien, maar ’s avonds studeert hij en toont hij zeer vroeg een interesse voor wetenschappelijke discussies en het in vraag stellen van vaststaande ideeën. Opgemerkt door een arts, die hem aanbeval bij de "paus" van de astronomie van die tijd (we zouden tegenwoordig zeggen een "mandarijn"), Urbain Le Verrier, begon hij op zestienjarige leeftijd aan de Parijse Sterrewacht. Vier jaar later werd hij door dezelfde Le Verrier weggestuurd, nadat hij zijn eerste boek had gepubliceerd: "Pluraliteit der bewonende werelden". Dit boek ging in tegen de toenmalige wetenschappelijke opinie, die meende dat alleen de Aarde het leven kon herbergen. Later, en gedurende heel zijn carrière, had Flammarion slechts één idee voor ogen: de astronomie opschudden, haar ontdoen van het beeld dat men vindt in Flauberts "Dictionnaire des idées reçues": "Mooie wetenschap. Alleen nuttig voor de marine." Hij overstijgt volledig het mathematische aspect van het berekenen van de posities van de planeten, en introduceert een visie van het Universum als geheel, door zich de omstandigheden voor te stellen die op de planeten van het Zonnestelsel en op veel verder liggende hemellichamen kunnen heersen. Maar hij beoefent zijn talent als populariserend schrijver niet alleen op het gebied van astronomie: hij interesseert zich ook voor meteorologie, geografie, geologie, vulkanologie, en maakt gebruik van ballonvaart om observaties te doen… Zijn reputatie groeit zeer snel en hij wordt gevraagd voor lezingen, artikelen in wetenschappelijke tijdschriften en boeken. Men kan hem beschouwen als de eerste in een lange lijn van voorvechters van wetenschap voor het grote publiek, zoals een eeuw later Albert Ducrocq, Hubert Reeves of André Brahic zouden zijn. Opgeleid in een vroom katholiek milieu, ondervindt Camille Flammarion al snel moeilijkheden om een naïef geloof te verzoenen met zijn wetenschappelijke visie. Hij wordt eerder agnostisch, maar wendt zich ook tot spiritisme, dat toen erg populair was in intellectuele kringen. Hij was onder meer een vriend van Allan Kardec, wiens overlijden hij de uitvaartrede hield. Hij probeerde de wetenschappelijke methode toe te passen op de studie van spiritistische verschijnselen, maar zonder succes. Een zeer productief schrijver, hij sust bij veel tijdschriften en publiceert veel, en stelt op een dag aan een van zijn uitgevers, die op zoek is naar een medewerker, zijn eigen broer Ernest voor: deze is de oprichter van het grote uitgevershuis dat we nog steeds kennen… De memoires van Camille Flammarion spreken maar weinig over astronomie, maar bevatten wel veel anekdotes over het leven in Frankrijk aan het eind van de 19e eeuw, portretten van beroemde personen uit die tijd, van wie velen sinds enige tijd wat in vergetelheid zijn geraakt. De auteur toont hierin een diepe eruditie, een gevoel voor narratief en humor, en vooral een groot geloof, dat ons misschien wat naïef zal overkomen, in de bijdrage van de wetenschap aan de vooruitgang van de menselijke beschaving. Na de oorlog van 1870, die hem diep heeft geraakt, en aan de vooravond van de Eerste Wereldoorlog, schrijft hij in 1911, in de conclusie van zijn memoires: "De vooruitgang is de hoogste wet. Het principe van arbitrage wordt steeds meer vastgesteld tussen volkeren. Laten we vertrouwen op de toekomst. De wetenschappelijke cultuur zal de geesten verruimen, het bewustzijn verlichten, de politieke slavernij afschaffen. De kettingen van materie en erfelijke dierenlijkheid zullen langzaam afvallen, en de bevrijding van de menselijke geest zal geleidelijk in het licht en de vrijheid opstijgen."Ik ben begonnen met het schrijven van mijn herinneringen op verzoek van mijn gewaardeerde collega's, die ik te vriendelijk en overtuigend vond. Aangezien een aantal lezers van mijn werken ook aandrongen op publicatie in volumes ter aanvulling op deze werken, doe ik dat met plezier. Het is vooral voorze zijn geschreven.Ik voeg daaraan toe dat memoires niet strikt persoonlijk moeten zijn, en dat hun lezing achter moet laten: ideeën over wetenschap, geschiedenis, aardrijkskunde en alle menselijke kennis waar het leven van de verteller aan verbonden is. Aan de andere kant, is dat niet een soort voorbereid kader, een soort verzamelwerk waarin men veel kan zeggen dat men elders niet de kans krijgt te vertellen? Ik geef mezelf dus over — en ik begin zonder langdurige inleiding. Parijs, 1911.Staat: goede staat. Buitenkant: dekens wat verweerd en bruin geworden. De rug is op twee plaatsen gebroken, het boek wordt bijeengehouden door zijn doorzichtig omslagpapier: mogelijk opnieuw binden. (zie foto's) Binnenkant: zeer fris, zonder vlekken of beschadigingen.gewrichtEen handgeschreven brief van Ferdinand Quenisset met de koptekst van een vignette die het Flammarion-observatorium in Juvisy onder de maan voorstelt.Brief van een vel van 27 cm x 21 cm, dubbel gevouwen in de lengterichting zodat twee vellen ontstaan van 13,5 cm op 21 cm. Geschreven aan de voor- en achterkant van het eerste vel en een deel van de voorzijde van het tweede vel.Gedateerd 1 augustus 1912. Gespreksgenoot: Heer Maillard.30 lijnen (plus beleefdheidsformules en handtekening) in turquoise-blauwe inkt op satijncrème papier. Schrift en handtekening goed leesbaar.Beste meneer MaillardIk heb uw gewaardeerde ontvangst van vanochtend aan Camille Flammarion doorgegeven. Hij was zeer gevoelig voor uw hartelijke gevoelens en heeft mij opgedragen u onmiddellijk te schrijven om u te laten weten hoe blij hij zal zijn u te ontvangen, u en de sympathieke leden van "De Kunst voor Iedereen" komende zondag 4 augustus.We wachten u dus morgenochtend vanaf 10.30 uur op de observatiepost. Meneer Camille Flammarion zal u zelf vertellen hoeveel hij spijt heeft dat hij uw zo vriendelijke uitnodiging voor de lunch niet kan aannemen. Hij ontvangt namelijk gewoonlijk op zijn observatorium op zondag en moet op die dag een aantal genodigden begeleiden naar de lunch.Wat mij betreft, mijn beste meneer, betreur ik het ook zeer dat ik niet bij u kan zijn voor de lunch, omdat ik om 11 uur en een kwart een trein moet nemen naar Versailles voor een zakelijke afspraak met de familie, die ik absoluut niet kan uitstellen vanwege de komst van de notaris uit een aanzienlijke afstand, die speciaal voor dit doel is gekomen.In afwachting van het grote genoegen u weer te zien, gelieve, mijn lieve meneer Maillard, de verzekering van mijn alleroprechte sympathie te aanvaarden.F. QuénissetZeer goede staat: lichte kreukelsFerdinand Jules Quénisset (1872-1951) was een van de voornaamste fotografen van de Franse astronomie in de eerste helft van de 20e eeuw. Hij leefde in de schaduw van een groot man, Camille Flammarion (1842-1925). Quénisset werd op verschillende momenten beschreven als de "trouwe medewerker" van Flammarion, zijn "assistente", zijn "hulpje", zijn "onvermoeibare rechterhand", zijn "volgeling", zijn "opvolger" en, meer algemeen, zijn "vriend". De beide mannen werkten samen gedurende vijfendertig jaar, waardoor Quénisset zichzelf beschreef als een van de "trouwste leerlingen en medewerkers" van de beroemde auteur van het populaire boek "Astronomie". Hij was de belangrijkste astronoom en astrofotograaf die werkzaam was bij de Flammarion-observatorium in Juvisy-sur-Orge.Tijdens zijn carrière heeft Quénisset een indrukwekkend astronomisch oeuvre van meer dan 7100 fotografische platen geproduceerd. Als experimentator van nieuwe fotografische technieken en astronomische uitrustingen heeft hij met vastberadenheid en ijver bijna zes decennia lang gewerkt aan het beoefenen van de wetenschap waarin hij hield, en zijn favoriete spreuk in praktijk gebracht: Labour improbus omnia vincit – Door hardnekkigheid en volharding bereik je altijd je doel.De Juvisy-sur-Orge-observatorium of het Camille-Flammarion-observatorium is een astronomisch observatorium dat in 1883 werd opgericht door de Franse astronoom Camille Flammarion in Juvisy-sur-Orge.En 1882 ontvangt Camille Flammarion het oude postkoetsenhuis De Koninklijke Hofkaart, waar Napoléon de overgave van Parijs had vernomen, van een van zijn bewonderaars, Louis-Eugène Meret, een rijke handelaar uit Bordeaux die kinderloos was, en zet het snel om in een observatorium[1], dankzij de verkoop van L'Astronomie populaire[2]. Op de poort staat de leus Ad veritatem per scientam (Naar de waarheid via wetenschap). Het observatorium wordt meer dan een halve eeuw bezocht en de observaties die daar worden gedaan door Camille Flammarion en de astronomen maken van de stad Juvisy een belangrijk centrum voor wetenschappelijk onderzoek tot aan de Tweede Wereldoorlog. In 1910 laat Camille Flammarion, door de architect Daniel Roguet, boven de ingang een zonnewijzer plaatsen dat in 1972 en vervolgens in 1998 wordt gerestaureerd. Ook bouwt hij in de tuin een meteorologisch laboratorio en verzamelt hij een zeer uitgebreide wetenschappelijke bibliotheek. Hij ontvangt talrijke prestigieuze gasten, zoals Gustave Eiffel en Camille Saint-Saëns[3]. In zijn werkkamer overlijdt hij op 3 juni 1925 aan een hartaanval.GewrichtVLAMMARION (Camille)Populaire astronomie. De sterren en de wonderen van de hemel.Parijs, Flammarion, 1881 Tweede editie; in-4 (18,5 cm bij 27,5 cm), VIII-792 pagina's, uitgeverijband van rood textiel naar een plaat van Souze, plat ruggen, vergulde zijden.Gedocumenteerd werk met 360 illustraties, chromolithografieplaten, hemelkaarten.Nicolas Camille Flammarion, geboren in 1842 en overleden in 1925, was een Franse astronoom. Hij was een zeer actief lid van vele wetenschappelijke genootschappen en verenigingen voor de popularisering van de positieve wetenschappen. Zijn wetenschappelijke ontdekkingen plaatsten hem en houden hem zelfs in de 21e eeuw aan de top van de Franse populariseerders, door de problemen van astronomie, de aardatmosfeer en het klimaat toegankelijk te maken voor het grote publiek.Populaire astronomie is een wetenschappelijke populairboek van Camille Flammarion, gepubliceerd in Frankrijk in 1880 en vertaald in het Engels in 1894. Dit boek is een vereenvoudigde voortzetting van de Populaire astronomie van François Arago.BeschrijvingPopulaire astronomie, plaat VII.Dit boek geeft een overzicht van de kennis in de astronomie aan het einde van de 19e eeuw. Het boek heeft een rode, blauwe en gouden band, 800 vergulde pagina's aan de zijkant, 360 figuren, waaronder veel gebaarde scènes en hemelkaarten. Het boek is opgedragen aan Copernicus, Galileo, Kepler, Newton en Arago.Thema'sDit boek is verdeeld in zes delen: Boek I : de Aarde : Dit gedeelte beschrijft de bewegingen van de Aarde op zichzelf en rond de Zon. Het legt de klimaten op Aarde uit evenals een verklaring over de vorming van de planeet Aarde.Boek II: De Maan: Hier worden de diameter van de Maan en de afstand tot de Aarde besproken. Dit deel beschrijft de reliëfs van de Maan (bergen, zeeën) en de mogelijkheden dat de Maan bewoond zou kunnen zijn. Ten slotte legt boek II het fenomeen van de getijden en eclipsen uit. Boek III: De Zon: Dit gedeelte bevat kennis over de Zon (samenstelling, afmetingen).Boek IV: de planetaire werelden: De verschillende planeten van het zonnestelsel van Mercurius tot Neptunus worden behandeld.Boek V: de kometen en vallende sterren.Boek VI: de sterren en het sidereal universum: Een beschrijving van de constellaties die zichtbaar zijn aan de hemel. Dit deel gaat over afstanden in de hemel, de verschillende soorten sterren en de Melkweg.Vrijwel in goede staat: de uitgeversbinding is goed bewaard gebleven, een beetje vergeeld maar de kleuren zijn nog steeds helder, het goud ook. Enkele kleine beschadigingen: lichte verkleuringen, de rug licht dof, de spleet niet helemaal vlak, de hoeken bijna onopvallend afgerond en de kappen een beetje platgedrukt, maar het geheel ziet er toch statig uit... De binnenkant vertoont verspreide vlekken die niet erg opvallend zijn, maar wel aanwezig; ze zijn discreet en gemakkelijk te vergeten. Het geheel blijft aangenaam en stevig.


Hét online veilinghuis voor jou!

Catawiki is het meest bezochte online platform in Europa voor bijzondere objecten geselecteerd door experts, en biedt wekelijks meer dan 65.000 objecten aan voor de veiling. Het is onze missie om onze klanten een spannende en probleemloze ervaring te bieden bij het kopen en verkopen van bijzondere, moeilijk te vinden objecten.


Waarom Catawiki?

Lage veilingkosten

Al onze objecten zijn gecontroleerd door onze 240+ experts

24/7 meebieden in onze app

Biedingen zijn alleen geldig via de website van Catawiki.