U-boten hebben een grote rol gespeeld in de moderne maritieme oorlogsvoering. Ze zijn vooral bekend geworden tijdens de wereldoorlogen, waar ze ingezet werden om vijandelijke schepen aan te vallen en hinderlagen te leggen. Deze onderzeeërs waren in staat om langdurig onder water te blijven en daarmee de vijand te verrassen. Na de oorlog heeft de technologie van U-boten de ontwikkeling van moderne marinevaart beïnvloed, waaronder strategische onderzeeboten die nucleaire wapens kunnen dragen.
U-boten werken volgens het principe van ballast en opwaartse krachten. Ze kunnen hun waterballast aanpassen om te zinken of te stijgen. Wanneer ze zinken, vult water de ballasttanks, waardoor de boot afzinkt. Om weer omhoog te komen, stoot de U-boot water uit de tanks met behulp van luchtcompressoren, zodat ze weer aan de oppervlakte komen. Tijdens het onderwater varen gebruiken ze elektrische batterijen om stille voortstuwing te bieden.
De constructie van een U-boot vereist sterke en duurzame materialen die bestand zijn tegen grote druk en corrosie. Staal is het meest gebruikelijke materiaal, meestal speciaal versterkt om aan de hoge eisen te voldoen. Daarnaast worden er geavanceerde composieten en materialen zoals titanium gebruikt in moderne ontwerpen om het gewicht te verminderen en de prestaties te verbeteren.
Er zijn verschillende types U-boten, afhankelijk van hun specifieke doeleinden. De meest voorkomende types zijn de aanvalsonderzeeërs, die zijn ontworpen voor het aanvallen van andere schepen en onderzeeërs, en strategische onderzeeërs, die nucleaire wapens kunnen vervoeren. Er zijn ook onderzoeks-U-boten, die worden gebruikt voor wetenschappelijk onderzoek en verkenning van de zeeën.
De technologie van U-boten is door de jaren heen enorm geëvolueerd. Vroegere modellen waren relatief eenvoudig, terwijl moderne U-boten uitgerust zijn met geavanceerde sonar- en navigatiesystemen. Digitalisering heeft het mogelijk gemaakt om complexe operaties uit te voeren met een hogere mate van precisie. Daarnaast zijn er innovaties op het gebied van stealth-technologie, waardoor moderne U-boten moeilijker te detecteren zijn door vijandelijke radars.