De oorsprong van putti in de kunst dateert terug naar de klassieke oudheid. In de Griekse en Romeinse mythologie werden deze kleine gevleugelde figuren vaak gezien als de belichaming van liefde en schoonheid. Het Italiaanse woord 'putto' betekent letterlijk 'jongen' of 'klein kind', wat de speelse en onschuldige aard van deze figuren weerspiegelt. In de Renaissance kregen putti een heropleving in de kunst, waar kunstenaars hun werking als symbolen van de liefde en de ziel gebruikten.
Putto's zijn vaak herkenbaar aan hun ronde gezichten, korte lichaam en, natuurlijk, hun vleugels. Ze worden meestal afgebeeld zonder kleding, wat hun onschuld benadrukt. Veelvuldig zie je ze in dynamische poses, waarbij ze spelen of dansen. Vaak worden ze geplaatst in een context van hemel of natuur, wat hun connectie met het goddelijke versterkt. Als je in een schilderij een paar schattige, vliegende baby’s ziet, dan is de kans groot dat je met putti te maken hebt.
Putti worden op verschillende manieren afgebeeld, afhankelijk van de context van het kunstwerk. In religieuze werken verschijnen ze vaak als engelachtige wezens die liefde en genade vertegenwoordigen. In profane kunst komen ze voor als symbolen van liefde en frivoliteit, vaak in gezelschap van Cupido of met andere mythologische figuren. Daarnaast kunnen ze ook als aantrekkelijk decoratieve elementen worden gebruikt in architectuur en interieurontwerpen.
Putti zijn bijzonder populair in de barokke kunst, omdat deze periode gekenmerkt werd door dramatiek en emotie. Kunstenaars gebruikten putti om de intensiteit van menselijke ervaringen te benadrukken, of het nu ging om liefde, vreugde of verdriet. Daarnaast boden putti een speels element aan de vaak zware thema's van de barokke kunst, wat een hierarchische structuur in de compositie hielp creëren en het publiek aanspreekt.
De symbolische betekenissen van putti zijn veelzijdig. Ze worden vaak gezien als vertegenwoordigers van ongecompliceerde liefde en onschuld, maar ook als boodschappers tussen de aarde en de hemel. In religieuze contexten kunnen putti de zielen van overledenen voorstellen, terwijl ze in meer seculiere werken als vertegenwoordigers van genot en plezier kunnen dienen. Hierdoor weerspiegelen ze zowel spirituele als aardse thema's.