Oud-Egyptisch Faience Ushabti. Laat Periode, 664 - 332

Oesjabti.rOude Egypte, Late Periode, 664 - 332 v.Chr.rFayence.rHoogte 8,6 cm.rHERKOMST: Privécollectie van de Franse kunstenaar Clément Massier (1844 - 1917). Sindsdien in familiebezit.rMassier (Dynastie)rDe Massier-dynastie begon met Pierre Massier (1707-1748), een meester-aardewerkmaker in Vallauris, zuid Frankrijk. Zijn kleinzonen Jacques (1806-1871) en Jerome (1820-1909) openden in 1833 een werkplaats. Jacques' zonen, Delphin (1836-1907) en Clément (1844-1917) vestigden zich in Golfe-Juan in 1883. Jerômes zoon Jean-Baptiste (1850-1916) nam de werkplaats van zijn vader over. De fabriek werd beroemd om zijn geglazuurd aardewerk, dat werd verkocht via gedetailleerde catalogi in Frankrijk en het buitenland. Vervolgens openden zij verkooppunten in heel Frankrijk en Duitsland. In 1887 werd de fabriek aangesteld als officiële leverancier van de Engelse kroon. De Massiers vroegen gerenommeerde artiesten zoals Lucien Lévy-Dhurmer. Het bedrijf ontwikkelde een metalen kroonluchter die een gouden medaille won op de Wereldtentoonstelling van 1889. Vanaf 1905 produceerde Clément luxe culinaire aardewerk en nuttige voorwerpen. Na zijn dood in 1917 namen zijn dochters het bedrijf over en brachten de werken van hun vader opnieuw uit. Jean-Baptiste Massier verkocht zijn fabriek in 1899, heropgericht door Marc Clergue, zijn schoonzoon, in 1909. Het bedrijf werd daarna geleid door Jean, de zoon van Marc, tot 1953, en vervolgens door de neef van laatstgenoemde, Alain Maunier, tot het in 1990 permanent sluit.rSTAAT: Goede staat.rBESCHRIJVING:rUshabti werden gemaakt van één originele tweekleppige mal. Nadat de twee stukken waren samengevoegd en de ruwe randen waren verwijderd, en terwijl het materiaal nog vochtig was, werden de details van de afbeelding geretoucheerd en werden de kolommen gemarkeerd waarop de hiërogliefen zouden worden gegraveerd. Dit betekende dat elke ushabti uniek was, ook al kwamen ze uit dezelfde mal.rHet materiaal dat gebruikt werd voor de creatie van deze ushabti is faience, samengesteld uit fijn zand gecementeerd met natriumcarbonaat en natriumbicarbonaat gewonnen uit natron. Gebakken op 950 graden C, geeft het mengsel een emaille-achtige afwerking waarbij de carbonaten een glasachtig oppervlak vormen. Het was een eenvoudige procedure en daarom niet duur. De groene en blauwe tinten werden bereikt door de toevoeging van een paar gram koperoxide gewonnen uit malachiet of azuriet. De rode tinten werden bereikt met ijzeroxide, de intense blauwtinten met kobalt, het zwart door ijzeroxide en magnesiumoxide te mengen met water. Het enige dat nodig was, was om de gekozen details in de geselecteerde kleur te schilderen met een penseel voor het bakken.rHet Egyptische hiernamaals werd opgevat als een spiegel van de echte wereld, waar zowel goed als kwaad hun plaats hadden. Degenen die oneerlijk of slecht waren, werden voor eeuwig gestraft, terwijl de rechtvaardigen genoten van een comfortabel bestaan door te reizen met de zonnegod. Zelfs toen waren de overledenen die zo gezegend waren nog steeds verplicht om menselijke verantwoordelijkheden en behoeften te vervullen, op dezelfde manier als ze dat in het leven moesten doen. Hun behoefte aan eten en drinken in het hiernamaals was een constante zorg voor hen. Als ze verplicht waren om te werken op de velden van Aaru, in het rijk van de doden, en als leden van een samenleving die een hiërarchie was die werd bestuurd door de goden, moest iedereen - mannen en vrouwen, heren en dienaren, koningen en koninginnen - bereid zijn om de gewassen te verbouwen, zaaien en oogsten.rIn de wereld van de levenden werden deze basistaken van de productie uitgevoerd door de lagere klassen in de samenleving. Om dit lot te vermijden, zochten de Egyptenaren naar een magische oplossing: ze creëerden een of meer figuren van zichzelf om te kunnen overhandigen aan de afgezanten van de heersende god, Osiris, wanneer deze de overledene opriepen om zijn verplichtingen na te komen. Deze beeldjes, geplaatst tussen de grafgiften in het graf, waren afbeeldingen die zowel de meester als de dienaar voorstelden.rZe staan bekend onder de naam ushabtis, de term komt van sabty of shabty, afgeleid van Sawab, waarvan de betekenis overeenkomt met het Griekse woord "persea", een heilige boom waarvan de oude Egyptenaren het hout van deze grafbeelden begonnen te produceren. Het was tegen de Derde Tussenperiode, in Dynastie XXI, rond 1080 v.Chr. dat ze de term wsbty, dat wil zeggen "ushebty", begonnen te gebruiken. Vanaf dat moment werd de naam "ushabti", afgeleid van het werkwoord wsb dat "antwoorden" betekent, gebruikt om "hij die antwoordt" te noemen.rHet gebruik van ushabtis werd opgenomen in de begrafenissen in het Oude Egypte vanaf de Eerste Tussenperiode. Hun gebruik groeide tijdens het Middenrijk, de tijd dat de Egyptenaren een spreuk begonnen te schrijven in de Coffin Texts, nummer 472, zodat de ushabtis zouden antwoorden op de oproep: "De gerechtvaardigde N. zegt 'Oh ushabti, toegewezen aan N, als N wordt opgeroepen om enig werk te doen, of als een onaangename taak van N werd gevraagd zoals voor elke man voor zijn plicht, moet je zeggen 'Ik ben hier'. Als N wordt opgeroepen om toezicht te houden op degenen die daar werken, de nieuwe velden te ploegen om de aarde te breken, of om zand in een boot van oost naar west te vervoeren, zul je zeggen 'Ik ben hier'. De gerechtvaardigde N."rDeze spreuk of uiting werd vervolgens op ushabtis geschreven, en in de meeste gevallen lijkt het daar gegraveerd. Vanaf het Nieuwe Rijk werden er een groot aantal vernieuwingen geïntroduceerd. Voorbeelden met teksten begonnen zich te verspreiden. Sommige hiervan waren wat langere teksten uit Hoofdstuk VI van het Dodenboek. Toch geeft de tekst in veel gevallen eenvoudigweg de naam van de overledene aan, of een basisuiting, met de naam van een familielid of de functies die hij bekleedde.rOesjabti's werden eerst vooral van was gemaakt, later van hout en tegen het einde van het Middenrijk verschenen ze in steen. Vanaf het Nieuwe Rijk was faience het materiaal bij uitstek. We weten dat ze in veelvouden werden geproduceerd dankzij mallen die bewaard zijn gebleven en waarbij in sommige gevallen de gegraveerde teksten onafgemaakt waren, omdat de naam van de eigenaar ontbrak. De meest populaire vorm was die van de mummie tot de introductie, tegen het einde van Dynastie XVIII, van figuren versierd met alledaagse kleding. Velen droegen werktuigen bij zich om op het land te werken, zoals een mand, een schoffel of een houweel, als verwijzing naar de taak die hen in het Hiernamaals te wachten stond, als de symbolische representatie van hun meester. De iconografie, teksten, materialen, kleuren en hun plaatsing in het graf zouden andere symbolische betekenissen kunnen suggereren.rSoms werden ze in houten kisten geplaatst, die eenvoudig of met verfijnde decoratie konden zijn. In het Nieuwe Rijk werden ze in miniatuursarcofagen geplaatst.Hoewel ze in eerste instantie werden beschouwd als replica's van de overledenen, werden de ushabtis in het Nieuwe Rijk en later gezien als dienaren of een soort slaaf, en om die reden werden ze massaal geproduceerd. Er waren zowel vrouwen als mannen, inclusief specialisten in verschillende activiteiten. Soms stonden ze onder toezicht van toezichthouders, en deze werden onderscheiden door het gebruik van een kilt. Dit is het geval voor de farao Toetanchamon: hij had driehonderdvijfenzestig ushabtis tot zijn beschikking, één voor elke dag van het jaar; zesendertig toezichthouders, één voor elk team van tien arbeiders; en twaalf hoofdtoezichthouders, één voor elke maand van het jaar. Dit kwam uit op een totaal van vierhonderddertien dienaren in de Andere Wereld. De angst om deze taken uit te moeten voeren die Osiris van de doden eiste, betekende dat er bij sommige begrafenissen zelfs ushabtis waren die er waren om als vervangers of stand-ins op te treden, indien nodig, voor de belangrijkste.rHet is logisch om te denken dat geen enkele farao dit soort taken persoonlijk zou willen uitvoeren. Daarom werd op het juiste moment de op het lichaam van de oesjabti geschreven tekst voorgelezen, zodat dit voorwerp leven kreeg om te antwoorden op de oproep en de farao in het werk te vervangen.rrrrrOpmerkingen:r- Het stuk wordt geleverd met een echtheidscertificaat.- Het stuk bevat een Spaanse exportvergunning (paspoort voor de Europese Unie) - Als het stuk bestemd is voor buiten de Europese Unie, moet een vervanging van de exportvergunning worden aangevraagd, wat maximaal 1-2 weken kan duren.- De verkoper garandeert dat hij dit stuk heeft verworven volgens alle nationale en internationale wetten met betrekking tot het eigendom van cultureel erfgoed. Herkomstverklaring gezien door Catawiki.


Hét online veilinghuis voor jou!

Catawiki is het meest bezochte online platform in Europa voor bijzondere objecten geselecteerd door experts, en biedt wekelijks meer dan 65.000 objecten aan voor de veiling. Het is onze missie om onze klanten een spannende en probleemloze ervaring te bieden bij het kopen en verkopen van bijzondere, moeilijk te vinden objecten.


Waarom Catawiki?

Lage veilingkosten

Al onze objecten zijn gecontroleerd door onze 240+ experts

24/7 meebieden in onze app

Biedingen zijn alleen geldig via de website van Catawiki.