The Marrett anaesthetic head

Henry Rex Marrett (1912-2003) volgde een opleiding bij Bart's, behaalde zijn diploma in 1940 en sloot zich aan bij hun anesthesieafdeling, die toen onder leiding stond van Langton Hewer . De afdeling testte trileen en het gebruik ervan als pijnstiller en bood Marrett de mogelijkheid om anesthesie te combineren met zijn levenslange interesse in techniek. Hoewel trileen een effectief pijnstiller was en gebruikt kon worden om lichte anesthesie te induceren en te behouden, was er ook een spierontspanner nodig voor buikoperaties en zwaardere anesthesie. Om aan deze vereisten te voldoen, gebruikte Marrett twee Walton-flessen - één voor trileen en één voor ether - en een zuurstofkraan en creëerde hij een gemakkelijk draagbaar anesthesieapparaat. Hij nam dit apparaat mee toen hij zich in 1943 aansloot bij het Royal Army Medical Corps. Marrett moest deze machine echter achterlaten toen hij zich in een gebied in het door de Duitsers bezette Frankrijk bevond. Terwijl hij in Normandië was, ontdekte Marrett een gesloten circuit reddingsapparaat uit een mijn. Hij leende een soldeerbout en paste het aan tot een gesloten circuit anesthesieapparaat. Beide apparaten trokken de aandacht van hoge chirurgische en anesthesieofficieren die opmerkten dat het effectiever was dan de apparatuur die ze hadden gekregen. Aan het einde van de oorlog werd Marrett negen maanden lang ontheven van alle andere taken en kreeg hij de opdracht een anesthesieapparaat te produceren dat geschikt was voor gebruik in het veld door het leger. Zijn naam werd later op een lijst van uitvinders uit de oorlogstijd geplaatst. Dit apparaat is te bezichtigen in het Rijksmuseum Boerhaave alsook in het Welsh Museum