In het begin van de jaren zeventig toonden onderzoeken onder leiding van de belangrijkste militaire bevelhebbers van de NAVO aan dat een Airborne Early Warning (AEW)-radarsysteem de luchtverdedigingscapaciteiten van het bondgenootschap aanzienlijk zou verbeteren. In december 1978 ondertekende de commissie voor defensieplanning een MoU-memorandum van overeenstemming om een ​​door de NAVO gefinancierd AEW-systeem te kopen en te exploiteren. Door dit besluit begonnen de lidstaten aan het grootste gezamenlijk gefinancierde acquisitieprogramma van de NAVO. De NAVO-commissie voor defensieplanning richtte in januari 1980 de NATO Airborne Early Warning Force (NAEWF) op en verleende op 17 oktober van hetzelfde jaar de volledige status van het NAVO-commandohoofdkwartier. Tegenwoordig bestaat NAEWF uit twee operationele elementen:

De NATO E-3A Component in Geilenkirchen, Duitsland, met 17 Boeing E-3A Sentry (AWACS) vliegtuigen, bemand met geïntegreerde internationale bemanningen uit 15 landen.

Het AEW squadron nr. 8 van de RAF op RAF Waddington, VK, met zeven E-3D-vliegtuigen, bemand door RAF-personeel.