Een bidprentje Van Henri T'Jonck ex wielrenner Flandrien)

Een bidprentje Henri 'T Jonck ( wielrenner ex Flandrien)
HENRI T'JONCK : VAN ZEEMEEUWRENNER TOT BURGEMEESTER
Toen de Zeemeeuwrenners Romain en Sylveer MAES in 1935 de
verplaatsing naar de Parijse zesdaagse (zie deel 11) maakten, werd voor de nodige tussenkomsten
aldaar, beroep gedaan op Henri T'JONCK van Snaaskerke. Henri was bakkersgast bij zijn vader en
kameraad van Sylveer en Romain. Ook hij was coureur. Allen waren ze aangesloten bij Velo Club
De Zeemeeuw Oostende. Henri T'JONCK was in het jaar 1933, op 21-jarige leeftijd, kampioen van
deze club geworden. In voornoemd jaar 1933 had Romain MAES het cyclo-cross kampioenschap
van De Zeemeeuw gewonnen.
In die periode beheersten noch Romain noch Sylveer de Franse taal. Niet
getreurd evenwel. Hun vriend Henri T'JONCK had het middelbaar onderwijs bij de Frères in
Brugge en in het college van Roeselare volledig doorgenomen. Waardoor hij een zeer goede kennis
van het Franse vocabulaire bezat (1). In datzelfde tijdsbestek was hijzelf wielrenner; later zou hij tot
de categorie van de Onafhankelijken toetreden. Henri deed dit niet om den brode maar uit
wielerplezier.
Een anekdote uit zijn wielercarrière:
... Zoals in die tijd gebruikelijk was richtte men in het dorp een wielerwedstrijd in om
op die manier de plaatselijke coureur een kans te geven deze te winnen en zich aan de
plaatselijke bevolking te tonen. Zo ook droeg Snaaskerke haar steentje bij en richtte
een wielerwedstrijd in voor Onafhankelijken. Deze wedstrijd eindigde op een sprint
tussen enerzijds Sylveer MAES en anderzijds Henri T'JONCK. Sylveer haalde het
met een halve lengte voorsprong op de plaatselijke renner Henri T'JONCK. Henri
werd toch uitgeroepen als winnaar, maar eerlijk zoals hij was, wilde hij dit niet en
Sylveer kreeg toch de bloemen en de trofee ..." (2)
Nadien volgde hij zijn vader op en werd zelfstandig bakker. Zijn
afzetgebied strekte zich uit tot in de Oostendse winkels, en dit omwille van zijn speciaal bruin
brood en vooral zijn koekebrood . Het geheim van dit koekebrood stak in een bepaalde hoeveelheid
koevet dat hij optimaal toevoegde, waardoor het brood lang nis bleef. Hijzelf stond in voor het
vervoer naar Oostende. Men zag hem graag komen, hier en daar kwinkslagen uitdelend aan zijn
vele Oostendse kennissen. Al bij al, bakker T'JONCK was een geziene figuur in de Oostendse
handels- en sportmiddens.
De alom gekende en ruchtbare figuur Henri T'JONCK wordt door de
Snaaskerkse heemkundige Daniël QUINTENS als volgt belicht:
`Henri zag het levenslicht te Oostende op 03/03/1911. Zijn grootouders waren boeren.
Niettemin ging de vader van Henri zijn weg verder in de boerenstiel. Gestart als bakkersgast
nam Henri later de zaak van zijn vader over.
Henri T'JONCK was in en rond Snaaskerke (tot zelfs in Oostende) een graag geziene figuur.
Hij werd burgemeester van Snaaskerke van 1942 tot 1944. Gedurende de duistere en
moeilijke oorlogsjaren 1940 - 44 heeft hij veel mensen van het noodzakelijk voedsel gratis
voorzien. Na de bevrijding werd hij een paar jaar vervangen door August DIERICKX-
2006 - 89
VISSCHERS, die dienst deed als waarnemend burgemeester. Door de beoordelaars werd
deze zeer Vlaamsgezinde en sociaalvoelende mens versleten als oorlogsburgemeester,
niettegenstaande hij zonder enige vorm van klachten na de oorlog opnieuw zijn functie
opnam. In totaal was hij 27 jaar burgemeester, en dit van 1947 tot 1970. Het jaar nadien was
er de fusie met Gistel.
Dat hij graag praatte weet iedereen die Henri gekend heeft. Bij een goede frisse Rodenbach of
een likeurtje kon hij uren vertellen zonder dat hij voor zijn toehoorders verveelde. Hij viel ook
nooit in herhaling, zodat het altijd nieuwe verhalen waren die bij hem opdoken. Al of niet waar,
iedereen luisterde met open oren en ogen' (2).
Henri was gewoon dat iedereen naar hem riep om goede dag te
zeggen. Tenslotte voelde hij zich de burgemeester van Snaaskerke tot aan zijn dood. Alhoewel de
tijden en de geestesgesteldheden vanaf de jaren 1980 aan het wijzigen waren. Er waren ondertussen
vele inwijkelingen en nieuwe jonge bewoners bijgekomen. Kort voor zijn overlijden vertelde hij aan
de heemkundige Daniël QUINTENS het volgende: "In Snaaskerke kent iedereen niet iedereen
meer. ze vragen zich waarschijnlijk af, wie is die ouwe 'pee' met zijn krulfietsenstuur op zijn velo?"
Dit typeerde de mentaliteitsverandering in Snaaskerke en dat stoorde hem geweldig. Hij werd niet
meer herkend, het tijdperk van de ruchtbare T'JONCK was voorbij.
Henri T'JONCK overleed te Snaaskerke op 25/04/1994. Hij was gehuwd met
Rachel VANCRAEYNEST. Uit hun huwelijk zijn 3 kinderen voortgesproten : Alain, Doris en
Danielle. (2).
SOIGNEUR WILLIAM STRUBBE
In de wielerzesdaagsen (3) had, naast de renners, ook het personeel een
belangrijk aandeel. Iedere ploeg had zijn persoonlijke verzorger, in die tijd ook trainer genoemd.
Eerst en vooral zorgde hij voor het materiaal, dus de fietsen en bijbehoren. Daarnaast stond hij in
voor voeding en drank. Tussen de maaltijden in moest hij zijn renners voorzien van drinkbusjes en
hapjes, meestal fruit of pap. De grote maaltijden werden verzorgd door de organisatoren. Behalve
de renners mochten ook de wedstrijdcommissarissen, de soigneurs, de journalisten en de leden van
de organisatie mee aan tafel schuiven.
De soigneur moest er ook voor zorgen dat zijn renner wakker gemaakt
werd na een rustpauze. Hij moest klaarstaan wanneer één van zijn renners afstapte of zijn
ploegmaat afloste. Een goede trainer-verzorger hield ook nauwkeurig de stand bij en verwittigde
zijn renners hierover voor zover het hen ontgaan was. Tevens was het masseren van de renners een
belangrijke taak.
William STRUBBE was verzorger van beroep en werd de vaste soigneur
van Sylveer MAES. Hij was een graaggeziene volksfiguur op de Oostendse velodroom in de
periode vóór W.O. II. Iedere Oostendse pistebezoeker, begaan met de wielersport, kende William.
Kwam dit doordat hij de soigneur van Sylveer MAES was, wie zal het zeggen! Ook maakte hij deel
uit van de grote Velo Club De Zeemeeuwfamilie.
Op 23/03/1911 werd William te Zerkegem geboren en is daar altijd blijven
wonen. Hij woonde in bij zijn moeder Nathalie VANDENBUSSCHE die te Zerkegem op de hoek
van de Gistelsesteenweg en de Vedastusstraat Café des Sports uitbaatte (thans Café Lijmpot). Dit
van 1922 tot 1956.
2006 - 90
Na zijn huwelijk met Nathalie STRUBBE bleven beiden, zoals vroeger
nogal gebeurde, inwonen bij moeder STRUBBE. Om aan de kost te komen was William benevens
vaste soigneur van Sylveer MAES ook fietsenhersteller geworden.
De band met Sylveer was eenvoudig : Sylveer: MAES was gehuwd met
Alice STRUBBE, zijnde de zuster van William, en werd aldus de schoonbroer van zijn verzorger.
William STRUBBE overleed op 19/12/1995 in het A.Z. St Jan Brugge op
84-jarige leeftijd.
VERWIJZINGEN
(1) persoonlijke mededeling Pol MAES De Haan 2003.
(2) schriftelijke mededeling 11/10/2004 Daniël QUINTENS Snaaskerke
(3) zie deel 11
Verdere bronnen: eigen archief
Velodroom Oostende 1937
Sylveer MAES en verzorger William STRUBBE
(collectie Michel MAES)
2006 - 91
6.‘
1934: ten huize van Romain MAES, Gistelsesteenweg 500, Zerkegem.
van links naar rechts: - onbekend
- Romain MAES, herstellende van zijn zware val in de ronde van Frankrijk
1934
- Henry T'JONCK
- William STRUBBE
Staat : zo goed als nieuw
Betaling : contante betaling bij afhaling
Plaats : Watervliet (provincie Oost-Vlaanderen)