De kelders van de Gestapo : erkenning en bewaring

De kelders van de Gestapo : erkenning en bewaring : akten van de studiedag van 21 oktober 2011, Koninklijke Bibliotheek
Editie 2018
Daniel Weyssow (editor)

248 p. 9782930953038

OORLOGSBOEK GESCHIEDENISBOEK KAMPEN Vernietigingskampen wo2 ww2 SS HITLER nazi’s

De kelders van de Gestapo: Erkenning en bewaring" is een publicatie en studiedag die de erkenning en bewaring van de kelders van de voormalige Gestapo-zetel aan de Louizalaan in Brussel behandelt. Het boek, onder redactie van Daniel Weyssow, verzamelt bijdragen van specialisten, getuigen en overlevenden. De studiedag, georganiseerd door Stichting Auschwitz, had tot doel de politieke en publieke machten te wijzen op de verantwoordelijkheid om deze herinnering te eren en te beschermen

Wat is het verhaal achter de Gestapo-kelders aan de Louizalaan?

‘Toen Brussel in de Tweede Wereldoorlog bezet werd, ging de Gestapo er op zoek naar een gebouw om haar hoofdkwartier te vestigen. Hun oog viel op de Louizalaan, meer bepaald op de nummers 453 en 347. Zoals wel vaker, kozen ze de indrukwekkendste panden die de stad rijk was: een hoogbouw van twaalf verdiepingen, een van de indrukwekkendste die in die tijd over Brussel uitkeken. Het gebouw was modern en van alle comfort voorzien, wat niet gezegd kan worden van de cellen en de folterkamers in de kelder. Daar werden de Brusselaars naartoe gebracht met wie de Duitse bezetter een eitje had te pellen. Er ging zo’n dreiging van dat gebouw uit dat het in de hele stad een begrip was. In afwachting van hun ondervraging, krasten sommige van de gevangenen met hun vingernagels of met kleine voorwerpen inscripties in de muren van hun cellen, die tegenwoordig fungeren als kelder van privé-appartementen. Je ziet er vrouwennamen. Woorden van liefde en afscheid. Je leest er verzuchtingen en hartenkreten als: Plutôt mourir debout que vivre à genoux! Graffiti aangebracht door gevangenen in hun donkerste momenten.