Sony MDS JE-500 minidisc

Als je ooit dacht dat hifi-recorders lastig te gebruiken zijn, dan verandert Sony's nieuwe ВЈ300 MDS-JE500 MiniDisc misschien van gedachten. Vanaf het moment dat je de schijf erin steekt en de machine 'Welkom' zegt, krijg je het gevoel dat het is ontworpen met de mens in gedachten.
Het MD-formaat is gemakkelijker om mee te werken dan al zijn rivalen, analoog of digitaal. Het afspelen van een MiniDisc is als het afspelen van een CD, terwijl opnemen vergelijkbaar is met cassette, maar eenvoudiger. Als u een digitale opname rechtstreeks vanaf een cd maakt, kan het niet eenvoudiger zijn, met automatische niveau-instelling, tracknummering en conversie van de bemonsteringsfrequentie (van 48, 44,1 of 32 kHz). Analoog opnemen is ook veel eenvoudiger dan cassettes: er is een snelle tracknummering en niveau-instelling met kleine maar effectieve meters, en er is geen gedoe met het kalibreren van banden.
Nadat u uw opname hebt gemaakt, biedt de MDS-JE500 een aantal nabewerkingsfaciliteiten waar gebruikers van DAT, DCC en Compact Cassettes alleen maar van kunnen dromen. Dankzij de willekeurige toegang van MD kunt u de nummers die u hebt opgenomen opnieuw nummeren, ze naar een willekeurige positie op de schijf verplaatsen of één of alle nummers wissen. Je kunt ook twee of meer nummers onder één naam combineren, of afzonderlijke nummers opsplitsen in herkenbare reeksen die met andere kunnen worden gecombineerd.
Dit klinkt misschien een beetje ingewikkeld, maar het kan allemaal worden gedaan door op slechts een paar knoppen te drukken. op de afstandsbediening en op het alfanumerieke display ziet u precies wat er aan de hand is. Het besturingssysteem van Sony is zo vriendelijk dat het meer hulpberichten heeft dan veel homecomputers!
Het deck is stil en feilloos in gebruik en biedt tracktoegangstijden van minder dan een seconde voor elke bewerking, veel beter dan DCC of DAT, en zelfs sneller dan veel cd-spelers.
De duurzaamheid en het gebrek aan gedoe van MiniDisc maken het tot het ultieme gebruiksvriendelijke formaat van de jaren negentig. Probeer het en u zult beseffen hoe vervelend het gebruik van alle andere formaten is. Daarentegen is de seriële toegang van DAT en DCC een echte belemmering, terwijl de kwetsbaarheid en de niet-opneembare mogelijkheid van CD het verouderd doen lijken, aangezien MD-schijven worden beschermd door een caddy, waardoor ze zeer duurzaam zijn.


Geluidskwaliteit
In de MDS-JE500 schuilt de nieuwste 1-bit hybride pulse DAC van Sony met een 20-bit analoog-naar-digitaal converter en nieuwe ATRAC-codering van de vierde generatie. Al dit hightech bedrog lijkt zijn vruchten af te werpen, want deze Sony MiniDisc klinkt echt goed. In absolute termen is het niet aan DAT of high-end CD, maar ook niet ver achter.
Hoewel het idee van ATRAC hifi-puristen in beroertes brengt, is het effect ervan niet bijzonder hoorbaar. In feite klopt de basis van MD's geluid volkomen, met een vrij neutrale tonaliteit, sterke bassen, zuivere hoge tonen en verrassend goede dynamiek. Je bent volkomen vrij om de algoritmen voor digitale gegevensmanipulatie te vergeten en daadwerkelijk naar de muziek te luisteren, als je dat wilt.
Ik begon te luisteren met directe digitale opnames van een Sony X77ES CD-speler via de meegeleverde optische kabel. De MDS-JE500 veranderde in een muzikale vertolking van Steely Dan's ``Rose Darling'' met krachtige bassen, sterke beeldprojectie en zoete, enigszins verzachte hoge tonen. Vergeleken met de Sony TCD-7 DAT portable was er een klein gebrek aan helderheid en ruimte in de akoestiek, maar dit was marginaal.
Verhuizend naar de ``Kind of Blue'' CD van Miles Davis, maakte MD opnieuw een indrukwekkende kopie . De contrabas was rijk, de drums en cimbalen strak maar subtiel en de trompet van Miles helder en resonerend. Er was opnieuw een subtiele verandering in de akoestiek, waarbij geluiden in de verte iets naar voren werden gebracht, maar dit leek in ieder geval het stereo-effect te verbeteren.
Toen ik overging op analoge opnames gemaakt met mijn Michell Orbe-draaitafel, deed de Sony dat ook zelf trots en brengt de volledige bassequenties op ABC's 'King Without A Crown' over. De middenband was goed, met slechts een vleugje vertroebeling en een iets verminderde luchtigheid in de akoestiek. DAT doet dit ook, maar niet zo veel. Het effect was echter zo zacht dat je het niet zou weten tenzij je het origineel op een geschikt systeem had gehoord. Alex Reece's ``Feel the Sunshine'' was ook sonisch plezier, met weinig afwijking van het origineel. De enige verschillen waren een subtiele verzachting van de hogere tonen met enig verlies aan glans, een lichte verharding van de hogere middentonen en een marginaal verlies aan aanwezigheid.
Met vooraf opgenomen MiniDiscs waren de zaken minder consistent. Een 20-bits samplerschijf klonk soepel en ruimtelijk, maar de meegeleverde Michael Bolton-schijf kwam slecht over, klonk plakkerig en kunstmatig - hoewel de jury er nog steeds niet uit is of dit aan de schijf of aan de artiest lag.... Over het geheel genomen echter, de MDS-JE500 was het leukst om op te nemen vanaf een goede bron via de analoge ingangen, een eigenschap die hij deelt met DAT. Terwijl ik het hele spectrum van mijn vinylmarteltracks bekeek, was er moeilijk iets aan te merken op de Sony. Zelfs vergeleken met de beste Nakamichi biedt hij 'goed' geluid, dus voor slechts €300 is het bijna opmerkelijk. Het is beter dan bijna alle cassettedecks (een voor de hand liggende uitzondering is Sony's eigen Walkman Pro, en zelfs dan is MD in sommige opzichten superieur), ongeacht het tapetype of de ruisonderdrukking. Dus voor de prijs van een middelmatige Dolby S-cassettemachine krijg je helder geluid, zonder gesis, gelofte, gefladder, uitval, onhandige tapekalibratie of de noodzaak om de tape na 45 minuten om te draaien. Nogal wat.


Conclusie
Traditioneel heeft MiniDisc journalisten de wind in de zeilen gegeven omdat het de belangrijkste regel van hifi overtreedt: je zult geen informatie verliezen . De datacodering van MD doet precies dat, dus het grootste deel van het geweldige hifi-krabbelen was er vanaf het begin al in verwerkt. Maar denk eens na: als het eindproduct goed genoeg klinkt, maakt het dan echt uit hoe het te werk gaat? Dit is het antwoord van Sony op de tegenstanders van MD, en het is een overtuigend antwoord.
Met een prijs van €300 heeft de MDS-JE500 van Sony veel aan te bevelen, niet in de laatste plaats het MD-formaat zelf, dat geweldig is om te gebruiken - zo duurzaam dat cd's aanvoelen als 78-toeren grammofoonplaten. MD's zijn veel gemakkelijker te hanteren, op te slaan en te vervoeren. En wat het geluid betreft, zou zelfs de meest doorgewinterde hifi-hack moeten toegeven dat het goed is. Als ik gedwongen werd mijn kaarten op tafel te leggen en de rechtmatige opvolger van de cassette te nomineren, dan is het MiniDisc.


WORLD VERDICT * * * * (Eigenlijk 4 globes, Hi-Fi 's werelds hoogste beoordeling, Uitstekend)
Indrukwekkend geluid en ongeëvenaard gemak maken het een uitstekende aankoop. Uitstekende prijs-kwaliteitverhouding.




[Na het einde van de recensie gaat de auteur verder met praten over artsen in het algemeen en hun vooruitzichten.]


Wat is MiniDisc?
MD is een optische schijf in een beschermhoes, ongeveer tweederde van de grootte van een moderne computerdiskette. Omdat het opnameoppervlak volledig is omsloten, is MD extreem duurzaam, met een geclaimde levensduur van maximaal een miljoen opnames. Daarnaast is hij ongevoelig voor schokken en extreem licht en compact, waardoor hij ideaal is voor mobiel gebruik. MD geeft een speelduur van maximaal 74 minuten in stereo of het dubbele van die in mono, en lege schijven kosten momenteel ongeveer € 5 per stuk. Hoewel er vooraf opgenomen MiniDiscs beschikbaar zijn, zijn ze nog niet op grote schaal verkocht. Er verschijnen nu echter steeds meer nieuwe releases op MD.