3 origineel gekleurde kaarten Aloïs (Wies) Peleman (1922-95)

Beschrijving
Van kunstenaar Aloïs Peleman (Wies Peleman) leuk om in te kaderen.
1. "De vogel brandt..." met in potlood bijgeschreven christuslegende
2. "Hij steeg en steeg..." - idem (onze lieve-heer en sinte-pieter)
3. "hij zag er woest uit- idem mooi bewaarde kleuren.
Afmetingen: 20 x 13 cm gelieve ernstig te bieden aub.
Info over de kunstenaar: ‘wies’ Peleman werd geboren op 21 november 1922 in Mechelen, waar hij een opleiding tekenen en schilderen volgde aan de koninklijke academie. Het afgebeelde schilderij dateert van 1962. Vanaf 1964 wijdt hij zich als autodidact ook aan de keramiekkunst, later zou hij ook nog juwelen ontwerpen. Tijdens de jaren zestig publiceert hij in verschillende bladen, waaronder de standaard, vooruit, de post en ons volk. In 1965 verschijnt een verzameling cartoons onder de titel ‘zonder woorden’ bij editions bogard. Ondertussen levert peleman regelmatig bijdrages aan pats, het jeugdsupplement van de standaard en het nieuwsblad waarin strips verschijnen van onder meer studio vandersteen, jean-pol en got. Het zijn voor het merendeel losse gags, waarvan een selectie in 1975 verschijnt bij van in onder de titel ‘pang! Bang!’, Maar peleman maakt ook vervolgverhalen, zoals ‘meneer kommix en strip’, ‘pim en pom in de zoo’, ‘prietpraat ballon’ en ‘adam aan zee’. De revolutionaire esprit van mei ’68 inspireerde ook de vlaamse stripwereld. De traditie werd aan de kant geschoven en er kwam ruimte voor het experiment. Peleman wordt wel eens genoemd als belangrijke figuur uit deze periode, waarin hij onder invloed van saul steinberg een haast grafische schriftstijl in de strip ontwerpt. In zijn korte, vaak absurde gags tast peleman het medium af op zoek naar nieuwe mogelijkheden. Maar vlaanderen blijkt niet klaar te zijn voor zoveel nieuwlichterij. Nadat hij geruisloos van het striptoneel is verdwenen, concentreert peleman zich op zijn keramieken. Zijn beelden zijn vaak grijnzende, verwrongen, verbrande en geradbraakte figuren, waarvan er zich één bevindt op het pleintje tussen de lijsterstraat en de zwaluwstraat in zijn woonplaats willebroek. Hij exposeert in mechelen, antwerpen en willebroek en neemt deel aan groepstentoonstellingen in onder meer ankara (turkije), skoplje (joegoslavië) en montréal (canada). Op die twee laatste festivals haalt hij ook prijzen voor zijn tekeningen. Volgens kunstkenners is zijn werk zeer gevraagd en is hij vertegenwoordigd in verscheidene belangrijke collecties van instellingen en particulieren, zowel in belgië als daarbuiten. Daarnaast is peleman leraar aan het instituut voor kunsten en ambachten in mechelen. In 1985 ontvangt peleman de derde cultuurprijs gemeente willebroek, die wordt uitgereikt aan personen, instellingen en verenigingen die zich “op uitzonderlijke wijze op cultureel vlak verdienstelijk hebben gemaakt”. Hij overlijdt tien jaar later (1995), op 73-jarige leeftijd.