Dit met olie op linnen gemaakte werk Le double van Michèle Battut (1946) uit Frankrijk, 1990-2000, is een origineel exemplaar met lijst, met handtekening en restauratie vereist.



Olieverf op doek gesigneerd.Michèle BATTUT (1946)Michèle Battut, geboren op 27 oktober 1946 in Parijs, is een Franse schilder, lithograaf en beeldhouwer.Ze is benoemd tot officieel schilder van de marine en werd in 2019 verkozen tot lid van de Marineacademie. Ze verdeelt haar tijd tussen het 14e arrondissement van Parijs en Nogent-le-Roi.BiografieLe Touquet, olieverf op doek, 50 × 65 cm, locatie onbekend.Michèle Battut werd geboren op 27 oktober 1946 in het 11e arrondissement van Parijs uit het huwelijk van Germaine Cabourdin ("een zeer literaire moeder", zou ze zich herinneren[1]) met de architect Jean-Frédéric Battut (overleden in 1980), leerling van Paul Bigot en Auguste Perret, wiens naam nog steeds genoemd wordt, samen met die van Marc Brillaud de Laujardière, Le Corbusier, Maurice Novarina en Auguste Perret[2], behorend tot de herbouwers van een stedelijke ruimte die door de Tweede Wereldoorlog was verwoest: hij richtte zich in de jaren vijftig samen met zijn collega Robert Warnesson op de oorlogsschade in de regio Ternois[3], en we herinneren ons onder zijn werken de kerk Saint-Germain de Siracourt, de kerk Saint-Henri de Libercourt[4], de kerk Saint-Vaast de Frévent[5], de kerk Notre-Dame du Mont-Carmel d'Éclimeux[6], de Saint-Paul-kerk en het stadhuis van Saint-Pol-sur-Ternoise[7], ten slotte het ziekenhuis van Arras.Michèle Battut leefde op deze manier "een gelukkige jeugd"[1] achtereenvolgens in de dorpen Roëllecourt en Gauchin-Verloingt en voltooide haar lagere en middelbare school in Pas-de-Calais, en vervolgens aan de middelbare school Fénelon in Parijs[8]. Als tiener wijdde ze haar vrije tijd aan de schilderkunst. Ze ontving een eerste prijs voor decoratieve composities in Saint-Pol-sur-Ternoise en had haar eerste tentoonstellingen in Arras en Le Touquet in 1962. In 1963 ging ze naar de Académie de la Grande-Chaumière in de studio van Jean Aujame, terwijl ze tegelijkertijd de dramalessen van René Simon volgde (zo speelde ze in verschillende korte films zoals On a kidnappé Papa van Jean-Marie Isnard en met Georges Aubert als haar partner in 1963 of Blaise van Albert Magnier in 1964), daarna, in 1964, naar de École nationale supérieure des beaux-arts in de studio van Roger Chapelain-Midy[9] waar Michel Four en Marc Le Coultre haar medestudenten waren.Michèle Battut behaalde haar diploma beeldende kunst in 1969[10] en, terwijl ze in 1970 vaste kunstenaar werd bij de galerie Artcurial in Parijs, merkte Frédéric Mégret al op in Le Figaro littéraire dat "het jonge meisje de smaak die ze voelde voor een Paul Delvaux en een Balthus, voor bepaalde situaties van René Magritte, niet kon verbergen en dat bij haar het object zich in het doek nestelt als een beeldval"[11], de Casa de Velázquez-prijs in 1971[12], die haar werd toegekend door de stad Parijs, leverde haar een verblijf van een jaar in Madrid op, ter herinnering aan haar eerste ontmoeting met Christian Sauvé, die het jaar ervoor had gewonnen. Ze werd lid van de Salon d'Automne in 1972 en van de Salon des Artistes Français in 1973; ze was voorzitter van de schilderafdeling in 1985.Michèle Battut begon vervolgens aan haar lange reiscyclus die "haar tijdloze landschappen, gelegen tussen een tastbare realiteit en een onbegrensde verbeelding"[13], die in 1966 begon met Palma de Mallorca, Marokko en Griekenland en werd voortgezet in de Verenigde Staten en Canada (1967), Italië, Tunesië en Roemenië (1968), Japan (1970), Thailand (1970, 1981), India (1972, 1973), Kameroen (1972), Peru, Ecuador en de Galapagoseilanden (1973), Saint-Pierre-et-Miquelon (1975), Kenia (1977)[14]. We weten ook, via haar schilderkunst en enkele autobiografische geschriften, van verblijven in IJsland, West-Afrika, het Midden-Oosten, China en vooral, in verband met de talrijke tentoonstellingen die aan haar werden gewijd in Tokio en Osaka, regelmatige terugkeer naar Japan[14],[15]. Michèle Battut, analyseert Jean-Pierre Chopin, "weet hoe ze het exotisme van deze droomlanden, waar de lagune en de schaduwloze hitte heersen, moet vertalen met het ongewone oog van een landmeter. Het is in het hart van deze metafysische siësta dat een oude schuilplaats, een boot, een eenzame stoel, een vergeten boek, een achtergelaten fiets, een graffiti, de mens in een afwezige aanwezigheid vasthouden. De vloeiende lijnen van haar horizonnen contrasteren wonderbaarlijk met de ondoorzichtigheid van haar muren van klei en steen waar de geschiedenis van de mens zich afspeelt"[16].In zijn benadering van het werk, waarbij hij het begrip landschap vervangt door dat van "een gesublimeerd universum dat tot de verbeelding van de kunstenaar behoort", neemt Patrice de La Perrière waar dat "de finesse van de figuratieve uitvoering van de doeken van Michèle Battut paradoxaal genoeg een gevoel van tijdloosheid oproept. De precisie van de details en het benadrukte realisme versterken de sensaties van onwerkelijkheid dankzij een medeplichtigheid die voortkomt uit een heruitgevonden realisme... Zelfs wanneer ze het strand van Punta del Este of de uitgestrektheid van Californië als onderwerp neemt, is het nog steeds om het aspect van overdaad te tonen, de excessieve geometrieën te benadrukken, de zuivere lijnen en de bijzondere esthetiek te onthullen"[17].KunstwerkBibliofiele bijdragenJean-Paul Sartre, Les Mots, voorwoord door Michel Tournier, illustraties door Michèle Battut, Bibliotheek van Meesterwerken, Éditions Rombaldi, 1979.Charles Baudelaire, Le Spleen de Paris, zestien originele litho's van Michèle Battut, Club du Livre, 1988.Teksten van Paul Ambille, René Huyghe van de Franse Academie, Henri Jadoux en Alain Poher, Sacha Guitry, over smaken en kleuren, tekeningen van Paul Ambille, originele litho's van Jean-Pierre Alaux, Michèle Battut, Yves Brayer, Jean Carzou, Michel Jouenne, Monique Journod en Édouard Georges Mac-Avoy, honderddertig genummerde exemplaren, Éditions Pierre et Philippe de Tartas, 1989.Collectief werk (achtentachtig teksten van Boutros Boutros-Ghali, Jacques Chirac, Jacques-Yves Cousteau, François Mitterrand, Moeder Teresa, Léopold Sédar Senghor, Koningin Noor van Jordanië, Prins-gemaal Hendrik van Denemarken, Barbara Hendricks, Shimon Peres, Yasser Arafat, Iannis Xenakis, Alexandre Zinovjev…), The International Book of Peace, originele litho’s door Françoise Adnet, Paul Ambille, Michèle Battut, Pierre Boudet, Hans Erni, Monique Journod, Michel Jouenne…, driehonderd genummerde exemplaren, Éditions Pierre et Philippe de Tartas, 1994.Het werk is onderaan links ondertekend.afmetingen: zonder lijst 46 cm x 61 cmmet lijst 47 cm x 62 cmaanwezigheid van enkele ontbrekende delen rechtsonder die hersteld moeten worden.Michèle BATTUT's veilingresultaten in Schilderen:Geen afbeeldingGeen afbeeldingRendez-vous (1990)Michèle BATTUTOlie/doek50 x 61 cmSchatting: €800 - €1.000Hamerprijs: € 1.10008/11/2004Buffetaud-Godeau-Chambre-de Nicolay (PB) (SVV)+ infoGeen afbeeldingGeen afbeelding"De Wind"Michèle BATTUTOlie/doek58 x 72 cmSchatting: €615 - €922Hamerprijs: €53824-07-1996Arthur James Galerij+ infoGeen afbeeldingGeen afbeeldingRendez-vous (1990)Michèle BATTUTOlie/doek50 x 61 cmSchatting: €800 - €1.000Hamerprijs: €45010/11/2004Buffetaud-Godeau-Chambre-de Nicolay (PB) (SVV)+ infoGeen afbeeldingGeen afbeelding"De houten tafel"Michèle BATTUTOlie/doek54 x 65 cmHamerprijs: €43421-06-1992Guérin+ info


Hét online veilinghuis voor jou!

Catawiki is het meest bezochte online platform in Europa voor bijzondere objecten geselecteerd door experts, en biedt wekelijks meer dan 65.000 objecten aan voor de veiling. Het is onze missie om onze klanten een spannende en probleemloze ervaring te bieden bij het kopen en verkopen van bijzondere, moeilijk te vinden objecten.


Waarom Catawiki?

Lage veilingkosten

Al onze objecten zijn gecontroleerd door onze 240+ experts

24/7 meebieden in onze app

Biedingen zijn alleen geldig via de website van Catawiki.