Gaetano Donizetti - Vincenzo Bellini - Torquato Tasso e La

Zeldzame edities die niet verkrijgbaar zijn op de boek- en antiquarische markt.Niet aanwezig in nationale en buitenlandse archieven en bibliotheken.Torquato Tasso van Donizetti en La straniera van BelliniTwee volledige werken verenigd samen.Hoge druk gedrukt papier met een mooie afdruk (de indruk van de matrijs is zichtbaar).Op dik papierCirca 1834Torquato Tasso. Semi-serie drama van Iacopo Ferretti, op muziek gezet door M. Cavaliere Donizetti en vereenvoudigd met pianoforte-begeleiding. Drie actesAuteur: Gaetano DonizettiJaar: niet vermeld - rond 1834 (lees de biografie onderaan van de uitgever Bernardo Girard)Versie: niet vermeldCasa Editrice: Napels, B. Girard e Ci. Editori di musica dei Reali Teatri Largo S. Ferdinando n. 49 - Rome, Scipione de Rossi e Ci. Str. del Corso n. 139Pagina's: 168In goede staat: goede pagina's met enkele verkleuringen (zie de foto's)UNITO A:De buitenlandse. Tragisch melodrama in twee bedrijven. Muziek van de Mo. Bellini ingekort voor piano solo. Twee bedrijven.Auteur: Vincenzo BelliniJaar: niet vermeld - rond 1834 (lees de biografie onderaan van de uitgever Bernardo Girard).Versie: niet vermeldCasa Editrice: Napoli, Calcografia de' Ri. Teatri bij B. Girard en Ci. str. Toledo n. 211Pagina's: 66In goede staat: goede pagina's met enkele verkleuringen (zie de foto's)Afmetingen: langwerpig - 37,6x26,5 cmVaste binding niet-editoriaalHoes in goede staat (zie de foto's)GIRARD, Bernardodi Maria Carmela Di CesareMen weet niet de plaats en de geboortedatum van deze muziekuitgever die actief was in Napels in de eerste decennia van de 19e eeuw.De vader, Giuseppe, geboren in Genève, was naar Napels verhuisd, waar hij in 1815 het uitgeverijhuis Girard had opgericht, met een werkplaats aan de Straat Toledo op nummer 165, later op nummer 211. Voor de druk gebruikte Giuseppe eerst lithografie, daarna zinkplaten, waardoor hij in staat was om op de markt hoogwaardige uitgaven van methoden voor piano, fragmenten van werken, dansmuziek en romances tegen betaalbare prijzen te verspreiden.Ook aan de uitgeverij wijdde G. zich, die tot 1835, het jaar van zijn overlijden, directeur was van het familiebedrijf, dat hij hernoemde tot Calcografia de' reali teatri, en dat het een belangrijke rol liet spelen in het Italiaanse muziekrepertoire, een rol die het bedrijf minstens tot 1847 behield. G. verzorgde onder andere, op een ongedateerde dag, de publicatie van de verzameling Euterpe drammatica estera: een selectie van stukken uit de beste moderne Franse en Duitse werken met Italiaanse vertaling.In 1828 sloot de componist Guglielmo Cottrau zich aan bij G., door een derde van het bedrijf te kopen, maar weigerde hij zijn naam in de firma te laten vermelden, die kort daarna werd omgevormd tot Stabilimento musicale B. Girard & C., een handelsnaam die de uitgeverij tot 1850 behield. G. Cottrau, een man met diepgaande muzikale en literaire cultuur, versterkte de reeds florissante uitgeverijactiviteiten van het bedrijf aanzienlijk, en richtte zich vooral op het verzamelen en transcriberen van Napolitaanse liederen (waarvan hij er ook enkele schreef), die vanaf 1825 werden gepubliceerd in diverse anthologieën, waaronder de zes verzamelingen Passatempi musicali, uitgegeven in Napels tussen 1829 en 1847. Deze werden niet alleen in Italië zeer bekend, waar ze bijdroegen aan de bekendheid van huis Girard, maar ook in het buitenland: B. Latte publiceerde ze in de vertaling van A. de Lauzières, en verkocht de rechten in 1833 aan de Parijse uitgever A.-F.-G.-S. Pacini. Dankzij Cottrau, die in Parijs was geboren, kon de uitgeverij Girard contacten leggen met Franse uitgevers zoals E. Troupenas, B. Latte en Launer, aan wie ze de rechten overdroeg van Lucia di Lammermoor, Roberto Devereux en de komische opera Betly van G. Donizetti en enkele werken van V. Bellini. De Napolitaanse muziekuitgaven waren ook in Rome bekend, waar sinds 1829 in de winkel van Giacomo Antonelli uitvoeringen voor zang en piano van de werken uitgegeven door de Calcografia de' reali teatri te vinden waren, tegen dezelfde prijs als in Napels (zie het dagblad Notizie del giorno van 16 april en 24 december 1829).Echter, het was met de Romeinse uitgever Scipione De Rossi dat het huis Girard vanaf 1834 een officiële vertegenwoordiger in Rome kreeg; dit wordt bevestigd door de aanwezigheid van dezelfde namen van de reducerende componisten op de titelpagina's van de Romeinse edities, die ook voorkomen in de edities van G., en door het feit dat laatstgenoemde expliciet meerdere keren wordt genoemd in het muziekblad Rivista teatrale, waarmee De Rossi zijn uitgeverijactiviteiten promootte, die minstens tot 1861 duurden. Bovendien getuigen van een duidelijke uitgeverijrelatie tussen de twee de talrijke edities (met naast de naam van G. die van S. De Rossi) van melodrama's in reductie, zowel voor zang en piano als voor piano solo, van Bellini, Donizetti, G.S.R. Mercadante, L. en F. Ricci en anderen.-ALTDe productie van de twee uitgevers bestond vooral, volgens de gebruikelijke praktijk van die tijd, uit uittreksels van werken in bewerkingen voor zang en piano, of voor diverse instrumentale bezettingen: inderdaad, slechts af en toe is het mogelijk om in deze periode partiturenuitgaven te vinden.Van de Girard-De Rossi-edities noemen we fragmenten uit: De belegering van Calais, Belisarius, Betly, De bel, Gemma van Vergy, Eleonora van Gujenna, Lucrezia Borgia, Maria van Rudenz, Marin Faliero, Parisina, Pia de' Tolomei, Roberto Devereux, Torquato Tasso, door Donizetti; I Capuleti e i Montecchi, Norma, I puritani, La sonnambula, door Bellini; Maria d'Arles door M. Aspa; Galeotto Manfredi door P. Corbi; De gevangenis van Edinburgh door F. Ricci; De deserteur uit liefde door L. en F. Ricci; De bandieten, De twee illustere rivalen, Francesca Donato, De eed, door Mercadante; daarnaast de zangmethode van F. Florimo; de kamermuziekcollecties van Donizetti: Zomeravonden in Pausillipe, Herfstavonden in de Infrascata, Een winter in Parijs; verder: Keuze van favoriete Italiaanse cavatines; Potpourri's voor piano over opera's en moderne dansen; Honderd studies van J.B. Cramer; Het resultaat van studie. Zes duo's voor viool en piano door Ch.-A. de Bériot - J. Benedict.Het fortuin van de uitgeverij Girard lag in haar vermogen om een bijzondere relatie op te bouwen met de lokale theaters, zoals S. Carlo, del Fondo en Nuovo, zowel voor het kopiëren als voor de uitgave van de werken en balletten die daar werden opgevoerd. Hierdoor verwierf ze de rechten op werken van Bellini, Pacini, Donizetti, Mercadante en G. Verdi, en kon ze concurreren met de veel bekendere Milaanse uitgever Ricordi. Deze laatste slaagde er echter in 1834 in om de eigendomsrechten te verkrijgen op de werken die in de theaters van Napels werden opgevoerd, terwijl voor de andere steden van het Koninkrijk der Twee Siciliën de rechten bij huis Girard bleven. Zo merkte G. Cottrau op in een brief van 30 mei 1834: 'Barbaja heeft plaats gemaakt voor een nieuwe maatschappij, waardoor we bijna het voorrecht op de nieuwigheden van het theater verloren, dat de belangrijkste basis van onze onderneming was. Er was een gevaarlijke concurrentie tegen ons ontstaan en het was slechts na twee maanden onderhandelingen en allerlei conflicten dat we erin slaagden te winnen, zelfs van Ricordi, de beroemde uitgever uit Milaan, waarmee we bovendien afspraken hebben gemaakt' (Lettres d'un mélomane, p. 25).In 1836, een jaar na de dood van G., sloot Cottrau zich aan bij Giovanni Brun, vertegenwoordiger van de erfgenamen Girard.In 1847 nam Teodoro Cottrau, de zoon van Guglielmo, de leiding over de firma Girard over, die later eigenaar werd (1854), en de naam veranderde in Stabilimento musicale partenopeo di T. Cottrau, met een winkel eerst in Largo S. Ferdinando 49 en later in Strada S. Pietro a Majella, en een drukkerij met maar liefst 7 magazijnen. In 1870 verhuisde de winkel naar Piazza Municipio, in 1878 keerde hij terug naar Piazza S. Ferdinando, en na de dood van T. Cottrau verhuisde hij naar Via Roma, om uiteindelijk de deuren te sluiten in het pand aan Via Chiaia 73.Sporadisch zijn er berichten over Federico, de zoon van G.; De Mura (I, p. 462) beweert dat hij na een periode van uitgeverijactiviteiten naast T. Cottrau, uit de firma was gestapt en samen met Antonio Fummo een luxe muziekwinkel en pianowinkel opende in de Via Toledo, die de favoriete ontmoetingsplek werd voor Napolitaanse musici. In de Gazzetta musicale di Napoli, vanaf 4 november 1854, de datum waarop T. Cottrau voor het eerst werd genoemd als eigenaar van de uitgeverij, wordt Federico aangeduid als 'commesso', eigenaar van het depot van de uitgegeven muziek van T. Cottrau. Dit depot, gelegen in Largo S. Ferdinando 49, heette het Stabilimento partenopeo Federico Girard. De verkoop van de publicaties werd echter toevertrouwd aan het Stabilimento partenopeo Stanislao Sarao, gevestigd in Strada S. Pietro a Majella 31. Het is waarschijnlijk dat Federico zich echter bezighield met een eigen uitgeverijactiviteit, zij het op lokale schaal (vgl. Spartiti musicali, 1978, p. 38).Voorafgaand aan T. Cottrau eigenaar werd van de uitgeverij, had deze de handelsnaam van Stabilimento privilegiato de' successori di B. Girard e compagni aangenomen (zie de Gazzetta musicale di Napoli van 3 juli tot 18 december 1852).T. Cottrau, een man met grote intellectuele levendigheid en diepe muzikale gevoeligheid (veel van zijn composities werden opgenomen in de Eco del Vesuvio, een serie boekjes die tot 1870 werd gepubliceerd), was een onvermoeibare uitgever: in 1847 bestond de catalogus van het huis uit maar liefst 210 pagina’s, waarin ruime aandacht was voor: de populaire Napolitaanse muziek; bewerkingen voor zang en piano, vaak in versies die het gebruik voor amateurs vergemakkelijkten, van werken van E. Petrella, N. Vaccaj, G. Pacini, N. De Giosa, G. Lillo, Rossini, Meyerbeer, Donizetti, Verdi; composities voor piano van S.F.F. Thalberg, Th. Döhler, E.A.L. Coop, M. Clementi, W.A. Mozart, Cramer, F. Mendelssohn-Bartholdy, F. Chopin; en ten slotte een rijke productie van kleinere muzikale werken met patriottische inspiratie. Cottrau zelf was in veel gevallen ook de auteur van de bewerkingen voor zang en piano van theaterwerken, waaronder wij Verdi’s Simon Boccanegra noemen. Daarnaast bevatte de catalogus vele edities van werken van L. van Beethoven, waaronder de Derde, Vijfde en Zevende Symfonie in de pianotranscriptie van F. Kalkbrenner, de Sonates voor viool en piano op. 24 en op. 30, en het Trio op. 1 nr. 3. De uitgeversvormgeving van de gepubliceerde werken kon zonder overdrijven concurreren met die van de Ricordi-edities, dankzij de meesterschap van Richter, die onder de kundige leiding van Michele Pasinati de edities verfraaide met lithografische platen en titelpagina’s. Volgens een typische praktijk uit de negentiende eeuw werd de activiteiten van het uitgeverijhuis ondersteund door de Gazzetta musicale di Napoli, opgericht in 1852 en vanaf 1857 geleid door T. Cottrau, die regelmatig de lezers op de hoogte bracht van de nieuwe uitgaven van het bedrijf.T. Cottrau stierf op 30 maart 1879, op een moment dat het bedrijf een diepe crisis doormaakte. Enkele jaren eerder had Federico de controle over de onderneming genomen, die hij behield tot 1877, het jaar van zijn dood, zonder de onvermijdelijke achteruitgang te stoppen. Onder de naam Società musicale napoletana zette het bedrijf zijn activiteiten voort, inmiddels op lokale schaal, tot 1884, toen het werd overgenomen door Ricordi.


Hét online veilinghuis voor jou!

Catawiki is het meest bezochte online platform in Europa voor bijzondere objecten geselecteerd door experts, en biedt wekelijks meer dan 65.000 objecten aan voor de veiling. Het is onze missie om onze klanten een spannende en probleemloze ervaring te bieden bij het kopen en verkopen van bijzondere, moeilijk te vinden objecten.


Waarom Catawiki?

Lage veilingkosten

Al onze objecten zijn gecontroleerd door onze 240+ experts

24/7 meebieden in onze app

Biedingen zijn alleen geldig via de website van Catawiki.