Generale Conte di Segur - Istoria di Napoleone e della

Volledige opera in 4 delenMet een grote tafel die meerdere keren is gevouwen, 'Kaart voor het verhaal van Napoleon', ontworpen door Perrot en geëtst op koper, met een voorstelling van Europa's Rusland, de Baltische Zee, een deel van Denemarken en Zweden, Pruisen en Polen.Aan de binnenpagina vier portretten die half-lijfbeelden van Napoleon en de generaals van het Groot Leger weergeven.Eerste editie in het Italiaans van het beroemde boek van Segur, een van de bekendste teksten uit de Napoleontische literatuur, over de Russische veldtocht van het Grote Leger in 1812.Geschiedenis van Napoleon en het Groot Leger in het jaar 1812 door Generaal Graaf de Segur. 4 banden.Auteur: Generaal Conte di SegurAnno: 1825Editie: eerste Italiaanse editieUitgeverij: Livorno, Vignozzi DrukkerijAfmetingen: 16,5x9,6 cmPagina's: van 1 tot 234 (Deel I) - van 235 tot 423 (Deel II) - van 1 tot 240 (Deel III) - van 241 tot 471 (Deel IV)Bewerkte gebonden met titels op de rugIn goede staat: goede pagina's; kaften met ouderdomssporen (zie de foto's)Philippe-Paul de Ségur (Parijs, 4 november 1780 – Parijs, 25 februari 1873) was een Franse militair en historicus.Van nobele afkomst, afstammeling van een reeks voorouders die zich onderscheidden als militairen, schrijvers en diplomaten, nam hij als officier van het Grande Armée deel aan de napoleontische oorlogen en bereikte de rang van brigadegeneraal, toegewezen aan het stafhoofdstel van Napoleon. Hij nam deel aan alle belangrijke militaire campagnes van die periode. Na de val van Napoleon wijdde hij zich aan het schrijven van een reeks historische werken waarin hij zijn ervaringen en de feiten waarvan hij op de hoogte was, beschreef. Zijn belangrijkste en beroemdste werk was De Geschiedenis van Napoleon en het Grande Armée in het jaar 1812, waarin hij de tragische campagne in Rusland met narratieve kracht en rijkdom aan details beschreef, waarvan hij direct deel had uitgemaakt. Dit werk, dat al snel een klassieker op het onderwerp werd, blijft een van de fundamentele teksten over de invasie en de retraite van het Napoleontische leger in 1812.Philippe-Paul de Sègur behoorde tot een oud adellijk geslacht; sommige van zijn leden waren in eerdere eeuwen uitgegroeid tot prominente figuren in Frankrijk, meestal als militairen of schrijvers. In het bijzonder was zijn grootvader Philippe-Henri maarschalk van Frankrijk en minister van Oorlog tijdens het bewind van Lodewijk XVI; zijn oom Joseph-Alexandre daarentegen nam deel aan het Parijse sociale leven en onderscheidde zich als schrijver van grote werken vol eruditie. De vader, Louis-Philippe, was een persoon met veelzijdige interesses en een bijzondere persoonlijkheid die zich toelegde op historische studies, maar ook militair, hoveling, diplomaat, reiziger, journalist en toneelschrijver was.Bewust van de onomkeerbare achteruitgang van het Oude Regime, schoof hij aan het begin van de Franse Revolutie aan bij de constitutionele monarchen, maar moest zich vervolgens, geconfronteerd met de progressieve radicalisering van het politieke conflict, met zijn familie terugtrekken naar Châtenay, nabij Parijs, waar hij zich toelegde op studie en de opvoeding van de kinderen. De jonge Philippe-Paul, twaalf jaar oud op dat moment, beleefde deze periode van terugtrekking, economische problemen en materiële zorgen, en tijdens zijn adolescentie in Châtenay verdiepte hij zich in cultuur, studeerde hij en waardeerde hij de grote Griekse en Latijnse geschiedkundigen.Na zich in Parijs te hebben gevestigd, waar hij zich bezig hield met het schrijven van gedichten en artikelen voor kranten, kreeg de Ségur de gelegenheid om de passage te zien van generaal Napoleon Bonaparte en zijn mannen op 18 Brumaire jaar VIII (9 november 1799) tijdens hun mars naar de Raad van Ouders om de militaire staatsgreep te starten. Enthousiast over de aanblik van de marskolom geleid door de generaal, zou hij, volgens zijn eigen verhaal, hebben besloten zijn leven te veranderen en een militaire carrière te beginnen; op twintigjarige leeftijd meldde hij zich aan bij de huzaren en begon een bewogen militaire loopbaan die hij zou voortzetten gedurende de hele napoleontische periode. Hij nam als luitenant deel aan de campagne van generaal Jean Victor Moreau in Duitsland en later aan de operaties van generaal Étienne Macdonald in Zwitserland tijdens de oorlog van de Tweede Coalitie; in 1804 was hij al kapitein.In de kring van Napoleon, mede dankzij de herinschakeling van zijn vader in de openbare functies als Grootmeester der ceremonies, onderscheidde de Ségur, wiens kwaliteiten onmiddellijk werden gewaardeerd door de keizer, zich in alle voortdurende militaire campagnes die volgden op de herstart van de oorlogvoering in Europa; hij vocht bij de Slag bij Austerlitz, nam in 1806 deel aan de bezetting van het Koninkrijk Napels door het Franse leger onder leiding van maarschalk Andrea Massena; nadat hij promoted werd tot majoor, werd hij gewond en gevangen genomen tijdens de Poolse campagne van 1807. Na de vrijlating na de Tilsit-overeenkomsten nam hij deel aan acties in Spanje, waar hij zich onderscheidde bij de Slag bij Somosierra, waar hij opnieuw gewond raakte, en bereikte de graad van kolonel.Na het uitvoeren van enkele diplomatieke missies werd de Ségur in 1811 bevorderd tot tijdelijk generaal en, opgenomen in de staf van Napoleon, nam hij deel aan de campagne in Rusland; altijd aanwezig naast de keizer tijdens de wisselvallige gebeurtenissen van de oorlog, kon hij rechtstreeks observaties doen en alle fasen van het drama van het leger begrijpen, dat hij later in zijn meest beroemde werk zou vertellen. Nadat hij ook had gevochten in de campagnes van 1813 en 1814, besloot de Ségur, na de abdicatie van Napoleon, de terugkeer van de Bourbons te accepteren en legde hij de eed af.Generaal Gaspard Gourgaud die de werken van de Ségur sterk bekritiseerde. De twee vochten ook een duel uit.Tijdens de Honderd Dagen trad de de Ségur opnieuw naast Napoleon, maar omdat hij in Parijs was gebleven, was hij niet aanwezig bij de Slag bij Waterloo. Het einde van het Napoleontische avontuur betrof hem deze keer zwaar: uit het leger gezet, werd hij in 1818 opnieuw toegelaten, maar hij werd niet meer in actieve dienst genomen. Vanaf dat moment besloot de Ségur zich te wijden aan zijn studie en begon hij aan het schrijverschap, vooral toegewijd aan het vertellen, niet alleen als getuige en memoireschrijver maar ook als historicus, van de lange en bewogen Napoleontische epopee waarin hij een hoofdrol had gespeeld.In 1824 publiceerde hij dus de Histoire de Napoléon et de la Grande Armée pendant l'année 1812 (« Geschiedenis van Napoleon en het Leger des Groten Tijdens het Jaar 1812 »), die over de tragedie van de Russische campagne gaat, blijft zijn meest waardevolle en beroemdste werk; destijds behaalde het buitengewoon commercieel succes, met tien edities in slechts drie jaar, werd het met grote belangstelling gelezen door het publiek en veroorzaakte het talloze commentaren en controverse onder historici en betrokkenen bij de gebeurtenissen. De realistische en oprechte beschrijving van de gebeurtenissen en vooral de beschrijving van de persoonlijkheid en het gedrag van Napoleon tijdens de campagne, veroorzaakten grote irritatie onder de bewakers van de Napoleontische mythe en de getrouwen van de keizer; generaal Gaspard Gourgaud schreef een sterk kritische werken (Napoléon et la Grande Armée en Russie, ou Examen critique de l'ouvrage de M. le Comte Ph.de Ségur, 1825) waarin hij de auteur beschuldigde van vervalsing en amateurschap. Men ging zover dat men een duel organiseerde tussen de twee officieren dat eindigde met de verwonding van de Ségur.Ondanks de controverse bracht de werken bekendheid en succes voor de auteur, die erkend werd als lid van de Franse Academie; de nieuwe Juli-revolutie en de troonsbestijging van Lodewijk Filip brachten de Ségur bovendien nieuwe eer, die werd benoemd tot luitenant-generaal en hertog van Frankrijk. In het laatste deel van zijn leven, dat in hoge leeftijd in 1873 overleed, bleef de Ségur zich bezig houden met studies en het samenstellen van historische werken, waaronder een "Geschiedenis van Karel VIII" (1834), dat slechts een eerste deel zou moeten vormen van een algemene geschiedenis van Frankrijk, en vooral zijn uitgebreide werk "Geschiedenis en herinneringen" dat met rijke informatie en directe getuigenissen het volledige tijdperk van het Napoleonische imperium behandelt; dit werk werd postuum in 1873 gepubliceerd.Het verhaal van Napoleon en het Groot Leger in het jaar 1812Uitgegeven slechts drie jaar na de dood van Napoleon, behandelde de Geschiedenis een onderwerp dat nog steeds zeer actueel was en dat de gevoelens en emoties van de talloze mensen die deelnamen aan het buitengewone avontuur van de keizer sterk raakte. De auteur besloot een verslag te geven van de dramatische campagne in Rusland dat zo trouw mogelijk aan de feiten was, met het oog op het behoud van een fundamentele onpartijdigheid, door gebruik te maken van een onpersoonlijke stijl en te vermijden rechtstreeks in het verhaal aanwezig te zijn. De schrijver toont een vermogen tot analyse en objectieve interpretatie van de gebeurtenissen zonder zich mee te laten voeren door eigen gevoelens; de Ségur was in feite vooral van plan een getuigenis af te leggen aan zijn kameraden en in de tekst zijn innige herinneringen aan de tragische herinneringen over te brengen, maar ondanks deze morele betrokkenheid slaagde de auteur erin een werk samen te stellen dat opmerkelijk authentiek was en een grote narratieve kracht bezat.De Ségur slaagt erin om het grandioze historische feit met rijkdom aan details weer te geven, door een effectieve voorstelling te schetsen van het Grande Armée, haar soldaten en haar leiders, afwisselend de vertelling van grote gebeurtenissen met de beschrijving van kleinere episoden, die nuttig zijn om het dagelijks leven van de Napoleonaanse soldaten te schetsen. Op deze manier weet de schrijver de tragedie van het Franse leger volledig te illustreren, van de eerste victoreuze fase tot het verschrikkelijke einde tijdens de terugtocht.Opmerkelijk en origineel voor die tijd is ook de beschrijving die de Ségur geeft van Napoleon tijdens de Russische campagne; hij was een grote bewonderaar van de keizer en deelde de algemene exaltatie over zijn kwaliteiten, maar ondanks deze fundamentele beoordeling slaagde de schrijver erin verder te gaan dan de napoleontische idolisatie en de keizer af te schilderen in zijn fysieke en psychische realiteit, waarbij hij ook zijn fouten, zwaktes, onzekerheden en gebreken beschreef. In het werk van de Ségur is de uitleg die de auteur geeft over de oorzaken van de nederlaag en de motivaties van Napoleon tijdens de campagne niet bevredigend; hij benadrukt vooral de prekieuze fysieke toestand van de keizer en wijt zijn falen voor een groot deel aan de manifestatie van de ziekte die zijn vastberadenheid en moreel zou hebben ondermijnd en die hem in 1821 aan de dood zou hebben gebracht. In een meer algemeen zin beperkt de Ségur zich bovendien tot het toeschrijven van de primaire verantwoordelijkheid voor de nederlaag van het Grande Armée aan een vermeende fataliteit van de Geschiedenis en een ongelukkig Lot, zonder in detail de werkelijke politieke, strategische en logistieke oorzaken van de ondergang van het Franse leger in Rusland te analyseren.Vanuit het perspectief van de stijl van Ségur, verbonden met klassieke literaire schema's, wilde hij grote oude historici als model nemen; daarom zijn er in zijn werk enkele typische stijlelementen terug te vinden, zoals nadruk, retoriek, soms gecompliceerde periodisering en ook het invoegen van fictieve toespraken van de protagonisten. Desalniettemin, ondanks deze literaire uitrusting, heeft de Geschiedenis haar waarde en haar charme in de loop van de tijd behouden, vooral vanwege de sterke emotionele betrokkenheid van de auteur bij de vertelde tragedie, die hij met passie en oprechtheid wist te beschrijven.De moderne historici blijven het werk van de Ségur waarderen; terwijl Jean Tulard het een "klassieker" noemt, schrijft Luigi Mascilli Migliorini, een van de meest vooraanstaande Italiaanse academische experts van de revolutionaire en napoleontische periode, dat de Geschiedenis "een van de grootste werken over de campagne van Rusland blijft".


Hét online veilinghuis voor jou!

Catawiki is het meest bezochte online platform in Europa voor bijzondere objecten geselecteerd door experts, en biedt wekelijks meer dan 65.000 objecten aan voor de veiling. Het is onze missie om onze klanten een spannende en probleemloze ervaring te bieden bij het kopen en verkopen van bijzondere, moeilijk te vinden objecten.


Waarom Catawiki?

Lage veilingkosten

Al onze objecten zijn gecontroleerd door onze 240+ experts

24/7 meebieden in onze app

Biedingen zijn alleen geldig via de website van Catawiki.