Fietsen uit 1900 stonden bekend om hun eenvoud en robuuste constructie. Ze hadden meestal een stalen frame met houten spaken en een enkele versnelling. De banden waren vaak breder dan de huidige, wat zorgde voor meer stabiliteit. Het stuur was recht en de zadelpositie was hoger, waardoor het rijden een beetje anders aanvoelde. Decoratieve elementen werden vaak toegevoegd aan fietsen, zoals elegante kleuren en patronen, maar de focus lag vooral op functionaliteit.
In de jaren 1900 was de fiets een belangrijk vervoermiddel voor veel mensen. Het bood een snelle en goedkope manier om van de ene naar de andere plek te komen. Fietsen werden gebruikt voor dagelijkse boodschappen, woon-werkverkeer en sociale uitjes. Dit zorgde ervoor dat fietsen niet alleen een sportieve activiteit waren, maar ook een integraal onderdeel van het dagelijks leven van veel mensen, vooral in stedelijke gebieden.
Fietsen hebben een lange weg afgelegd sinds 1900. Begin 20e eeuw waren ze meestal vrij simpel en duur, gericht op functionaliteit. Met de komst van nieuwe technologieën en materialen in de jaren 30 en 40 begonnen fietsen lichter en sneller te worden. De ontwikkeling van de derailleur in de jaren 30 maakte het fietsen veel veelzijdiger. Tegenwoordig zijn er diverse elektrische fietsen, mountainbikes en racefietsen, die allemaal verder zijn geëvolueerd door innovaties en veranderingen in de levensstijl.
Populaire stijlen van fietsen in 1900 omvatten de gewone fiets, die bekend stond om zijn hoge voorwiel en lage achterwiel, en de damesfiets, die een lagere instap had en comfortabeler was voor vrouwen in lange rokken. Deze fietsen kwamen vaak in verschillende kleuren en designvariaties, en sommige fietsen hadden versieringen en accessoires zoals klokken of manden. De stijlen weerspiegelden zowel mode als functionaliteit binnen die periode.
In de jaren 1900 was fietsonderhoud vooral gericht op het schoonmaken en smeren van de ketting en wielen. Mensen gebruikten vaak olie om de onderdelen soepel te laten draaien. Ook werd de bandenspanning regelmatig gecontroleerd, en als een band versleten was, gebruikten ze vaak een patron of ze vervingen de band. Meer ervaren fietsers maakten zelf kleine reparaties, terwijl anderen een lokale fietsenmaker inschakelden voor grotere problemen.