Quentin Tarantino staat bekend om zijn unieke stijlen, zoals niet-lineaire vertelstructuren, overvloedige gewelddadigheid, en referenties naar popcultuur. Hij mixt verschillende filmgenres, zoals westerns, horror en misdaadfilms, waardoor zijn films een eigenzinnige flair krijgen. Daarnaast gebruikt hij vaak een opvallende soundtrack die de sfeer van zijn films versterkt.
De dialogen in Tarantino's films zijn vaak scherp en geestig, wat ze onvergetelijk maakt. Hij weet zijn personages levensechte conversaties te laten voeren die niet alleen de plot vooruit helpen, maar ook hun karakterontwikkeling verkennen. Zijn gebruik van lange, soms ongemakkelijke gesprekken, maakt dat de toeschouwer betrokken blijft bij de dynamiek tussen de personages.
Tarantino heeft de filmindustrie op verschillende manieren beïnvloed, vooral door zijn vernieuwende aanpak van het maken van films en zijn liefde voor cinema. Hij heeft de populariteit van indie-films verhoogd en filmmakers aangemoedigd om vrijuit te experimenteren. Zijn werk heeft ook geleid tot een hernieuwde waardering voor genres die eerder als minderwaardig werden beschouwd.
Enkele terugkerende thema's in Tarantino's films zijn wraak, geweld en de morele ambiguïteit van de personages. Hij verkent vaak de duistere kanten van de mensheid en hoe kwetsbare mensen geconfronteerd worden met extreme en gewelddadige situaties. Ook het idee van de ‘anti-held’ is prominent aanwezig in zijn werk, waarbij de hoofdpersonages vaak niet de typische helden zijn.
Tarantino werkt graag samen met bepaalde acteurs. Voornamelijk Samuel L. Jackson, Uma Thurman, en Christoph Waltz zijn frequent terugkerende gezichten in zijn films. Hij lijkt een bijzondere chemie met deze acteurs te hebben, wat resulteert in memorabele en krachtige uitvoeringen die het verhaal versterken.