Het Tibetaans boeddhisme heeft zijn oorsprong in de 7e eeuw, toen het in Tibet geïntroduceerd werd vanuit India. Het is een unieke mix van Indische boeddhistische praktijken en inheemse Tibetaanse religieuze tradities, zoals de Bön. Dit heeft geleid tot een rijke en diverse spirituele cultuur die zich heeft ontwikkeld met eigen rituelen, teksten en filosofieën.
Tibetaanse kunst is sterk verweven met religieuze thema's en symboliek. Het omvat schilderingen, beeldhouwwerken en thangka's (religieuze wandkleden) die vaak de Boeddha en andere heiligen afbeelden. Deze kunstvormen zijn niet alleen esthetisch mooi, maar dienen ook als onderwijsmiddelen voor boeddhistische lessen en als inspiratie voor meditatie.
Belangrijke festivals in Tibet zijn onder andere Losar, het Tibetaans nieuwjaar, dat het begin van het nieuwe jaar viert met rituelen en feesten. Daarnaast is het Saga Dawa festival belangrijk, waar men de geboorte, verlichting en dood van de Boeddha herdenkt. Deze festivals zijn momenten van saamhorigheid en spiritualiteit voor de Tibetaanse gemeenschap.
De Tibetaans cultuur is uniek door haar sterke religieuze invloeden en de combinatie van boeddhistische en shamanistische tradities. Waar de meeste Aziatische culturen meer worden beïnvloed door invloeden van omliggende landen, heeft Tibet zijn eigen unieke set van gewoonten en gebruiken, wat het bijzonder maakt. De sociale structuur, religieuze praktijken en omgangsvormen zijn allemaal diep geworteld in het boeddhisme.
Tibetaans traditionele muziek is vaak religieus van aard en bevat chants, mantras en instrumentale begeleiding. Het gebruik van traditionele instrumenten zoals de drangchen (een soort trompet) en de dramyin (een snaarinstrument) zijn kenmerkend. De muziek heeft een meditatieve kwaliteit en wordt vaak gehoord tijdens ceremonies en rituelen, waardoor het een belangrijk onderdeel van de spirituele praktijk is.