In Het Duivelskind komen verschillende belangrijke thema's naar voren, zoals kindermishandeling, psychologische manipulatie en de zoektocht naar identiteit. Het boek laat zien hoe de omgeving van het kind kan bijdragen aan de ontwikkeling van haar zelfbeeld en geestelijke gezondheid. Daarnaast wordt de sociale kritiek op institutionele systemen duidelijk, en hoe deze vaak falen om kinderen te beschermen.
De hoofdpersonen in Het Duivelskind zijn Angel van der Vecht en haar ouders. Angel is een kwetsbaar kind dat worstelt met de liefde en goedkeuring van haar ouders, die haar als een duivelskind beschouwen. De motivatie van haar ouders om hun dochter te ‘genezen’ komt voort uit hun eigen angsten en onzekerheden, wat hen drijft tot extremen in hun opvoeding.
Maria Genova’s schrijfstijl in Het Duivelskind is treffend en emotioneel. Ze gebruikt een directe en eerlijke benadering om de pijn en strijd van Angel te beschrijven. De levendige beschrijvingen en de authenticiteit van de emoties zorgen ervoor dat je als lezer meegetrokken wordt in het verhaal en je je kunt inleven in de situatie van het personage.
Wat Het Duivelskind uniek maakt in de hedendaagse literatuur is de combinatie van waargebeurde verhalen met een scherpe sociale kritiek. Het boek openbaart niet alleen de persoonlijke tragiek van een kind, maar legt ook het falen van de samenleving en systemen bloot, waardoor het een diepere betekenis krijgt dan een typisch autobiografisch verhaal.
Het Duivelskind heeft een sterke impact gehad op de lezers door bewustzijn te creëren over kindermishandeling en de vaak onzichtbare strijd die kinderen in dergelijke situaties doormaken. Het boek heeft gesprekken op gang gebracht over psychologische problemen en de verantwoordelijkheid van volwassenen, en heeft bijgedragen aan een groeiend begrip van deze belangrijke maatschappelijke kwesties.