Rembrandts werk draait vaak om thema's zoals menselijke emoties, religie, en de strijd tussen licht en donker. Zijn portretten tonen niet alleen de uiterlijke kenmerken, maar ook de innerlijke gemoedstoestand van zijn modellen. Hij verkende ook historische en mythologische thema's, wat zijn veelzijdigheid als kunstenaar aantoont.
Rembrandt begon zijn carrière in de traditionele stijl van de tijd, maar na verloop van tijd ontwikkelde hij een unieke techniek, waarbij hij meer persoonlijke en emotionele invulling aan zijn schilderijen gaf. Hij experimenteerde met verschillende materialen en technieken, zoals het gebruik van meerdere lagen verf, wat zijn werken een diepte en textuur geeft die uniek is voor zijn stijl.
De omgeving van Rembrandt, vooral Amsterdam in de 17e eeuw, speelde een cruciale rol in zijn kunst. Als hij zich omringde met invloedrijke mensen uit zijn tijd en toegang had tot een breed scala aan modellen, verrijkte dit zijn werk. De sociale en politieke veranderingen in Nederland beïnvloedden ook zijn onderwerpen en de manier waarop hij deze vastlegde.
Rembrandt is beroemd om zijn meesterlijke gebruik van chiaroscuro, de techniek van sterke contrasten tussen licht en schaduw. Hij gebruikte vaak een enkele lichtbron om dramatische effecten te creëren, waardoor zijn onderwerpen levensecht en emotioneel overkwamen. Dit geeft niet alleen diepte aan zijn schilderijen, maar trekt ook de aandacht naar de belangrijkste elementen in zijn werk.
Rembrandt wordt vaak geassocieerd met de barokstijl, die gekenmerkt wordt door dramatische expressie, beweging en realisme. Temidden van de barok is zijn werk bijzonder omdat het niet alleen voldoet aan de decoratieve en theatrale elementen van die tijd, maar ook een diepere psychologische dimensie aan zijn onderwerpen toevoegt.