De watersnoodramp heeft leidde tot veel schade aan huizen en infrastructuur in de getroffen gebieden. Hierdoor zijn veel families tijdelijk ontheemd geraakt en hebben ze hulp nodig gehad. De schade aan het milieu, zoals vervuiling en verandering van landschappen, was ook aanzienlijk. Daarnaast heeft het psychologische impact op bewoners gehad, wat leidt tot langdurige trauma's.
Na een ramp krijg je vaak een coördinatie van verschillende hulpdiensten, gemeenten en vrijwilligersorganisaties. Ze werken samen om de eerste hulp te verzorgen, zoals voedsel en onderdak. Daarna komt de fase van de wederopbouw, waarin experts en inwoners samen de schade in kaart brengen en plannen maken voor herstel en verbetering van de infrastructuur.
De ramp heeft duidelijk gemaakt hoe belangrijk goede voorbereidingen zijn. Mensen zijn zich meer bewust geworden van de risico's van natuurrampen. Het belang van educatie, preventieve maatregelen zoals dijkverhogingen en noodplannen is ook meer in de schijnwerpers komen te staan om ervoor te zorgen dat gemeenschappen beter bestand zijn tegen toekomstige rampen.
Na de ramp zijn er verschillende maatregelen genomen, zoals het versterken van dijken en andere waterkeringen. Ook zijn er investeringen gedaan in vroegtijdige waarschuwingssystemen om bewoners tijdig te kunnen waarschuwen voor dreigende overstromingen. Gemeenten hebben ook crisisplannen ontwikkeld die omvatten hoe te reageren op mogelijke toekomstige rampen.
De ramp heeft een diepe impact gehad op de gemeenschap. Het heeft mensen dichter bij elkaar gebracht in een periode van crisis, maar ook het dagelijks leven veranderd. Lokale tradities die verbonden zijn met waterveiligheid en solidariteit zijn versterkt. Er zijn ook herdenkingen georganiseerd om de slachtoffers en de heldendaden van de hulpverleners te eren.