Papyrus werd in de oudheid voornamelijk gebruikt voor het schrijven van documenten, boeken en correspondentie. Het was een essentieel materiaal voor het vastleggen van kennis, zoals religieuze teksten, wetenschappelijke werken en literatuur. Door zijn veelzijdigheid, werd papyrus ook gebruikt voor het maken van kaarten en andere belangrijke schriftelijke communicatie.
Papyrus is gemaakt van de stengels van de papyrusplant en heeft een gelaagde structuur. Modern papier is daarentegen gemaakt van houtpulp en heeft een andere productieprocedure. Dit resulteert in verschillende texturen en nostalgische eigenschappen van papyrus, waardoor het vaak als duurzamer wordt beschouwd dan gangbaar papier en als fraaier, omdat het een authentieke uitstraling heeft.
Papyrus was de voornaamste schrijfmateriaal in de oudheid en droeg bij aan de verspreiding van literatuur en kennis. Veel beroemde werken uit die tijd zijn op papyrus geschreven, zoals de teksten van het oude Egypte en Griekse filosofische werken. De beschikbaarheid van papyrus stelde schrijvers in staat om hun ideeën en verhalen te vereeuwigen, wat bijdroeg aan de ontwikkeling van de westerse literatuur.
Tegenwoordig wordt papyrus nog steeds gewaardeerd in de kunst en ambacht. Kunstenaars gebruiken het voor schilderen, kalligrafie en als ondergrond voor allerlei creaties. Papyrus kan ook worden verwerkt tot unieke ambachtelijke voorwerpen zoals boekjes, kaarten en wanddecoraties, waarbij de natuurlijke uitstraling van het materiaal erg goed tot zijn recht komt.
Een van de voordelen van het gebruik van papyrus is de ecologische factor – het is een natuurlijk product en kan worden geproduceerd zonder kunstmatige chemicaliën. Bovendien heeft het een unieke textuur en uitstraling die bijdraagt aan de esthetische waarde van een stuk. Gebruikers merken vaak dat papyrus een bijzondere schrijfervaring biedt, met een comfortabel gevoel en een mooie inktabsorptie die ideaal is voor handgeschreven documenten.