De belangrijkste thema's in Hellraiser zijn pijn, genot en de gevolgen van verlangen. De film duikt diep in de psyche van de personages en laat zien hoe hun verlangens hen naar duistere plekken leiden. De interactie tussen plezier en pijn is een constant terugkerend thema, dat de kijker aanzet tot nadenken over de aard van verlangen.
De Cenobites zijn de hoofdantagonisten van Hellraiser en worden vaak gezien als sadomasochistische wezens. Ze zijn niet enkel monsters, maar vertegenwoordigen ook een soort perverse bevrijding van de beperkingen van de menselijke ervaring. Elk Cenobite heeft unieke kenmerken en een sinistere persoonlijkheid, en ze zijn de belichaming van de verschrikkingen die voortkomen uit het oplossen van de puzzeldoos.
Hellraiser is iconisch vanwege zijn diepgaande verkenning van de menselijke psyche en de gedurfde thematische inhoud. De film combineert elementen van horror en fantasie op een manier die toeschouwers zowel afschrikt als fascineert. Bovendien zijn de visuele effecten en de iconische achtergrondmuziek een grote bijdrage aan de cultstatus van de film, wat het tot een blijvende klassieker maakt.
Hellraiser heeft de horrorfilmindustrie beïnvloed door zijn gedurfde thematische keuzes en zijn unieke benadering van horror. Het heeft verschillende filmmakers geïnspireerd om verder te verkennen wat wordt beschouwd als angsten en verlangens. De film heeft ook bijgedragen aan de vorming van de subgenre van horror die zich richt op psychologische en filosofische diepgang.
Elementen die zorgen voor suspense in Hellraiser zijn de onvoorspelbaarheid van de plot, de duistere sfeer en de bizar-stoïcijnse aanwezigheid van de Cenobites. De film creëert een voortdurende spanning door te spelen met de verwachtingen van de kijkers, en door de fragiele grenzen tussen werkelijkheid en fantasie te vervagen. Dit houdt de kijker voortdurend op het puntje van zijn stoel.