De Wehrmacht was de militaire organisatie van nazi-Duitsland en speelde een centrale rol in de Tweede Wereldoorlog. Het bestond uit het leger, de luchtmacht en de marine. De Wehrmacht was verantwoordelijk voor de uitvoering van operationele strategieën, waaronder de blitzkrieg-tactiek, die zorgde voor snelle overwinningen in de beginfase van de oorlog. Hun acties waren vaak extreem gewelddadig, vooral in de bezette gebieden.
De Wehrmacht gebruikte verschillende strategieën, maar de meest kenmerkende was de blitzkrieg, of ‘bliksemoorlog’. Deze strategie combineerde snelle, mobiele eenheden met intensieve luchtondersteuning. Dit stelde hen in staat om snel door de linies van de vijand te breken en chaos te zaaien. Het idee was om de vijand te verrassen en deze zo snel mogelijk te verslaan voordat deze zich kon reorganiseren.
De Wehrmacht ondervond regelmatig verzet in de door hen bezette gebieden. Hun aanpak varieerde van het uitvoeren van militaire operaties tegen verzetsgroepen tot het opleggen van straffen aan lokale bevolking. Dit leidde vaak tot wrede vergeldingsmaatregelen, waarbij hele dorpen werden vernietigd en burgers werden geëxecuteerd in een poging het verzet te onderdrukken.
Binnen de Wehrmacht waren er verschillende belangrijke divisies, zoals de Panzer-divisies, die gespecialiseerd waren in het gebruik van tanks, en de Luftwaffe, die verantwoordelijk was voor luchtsteun. Ook waren er verschillende legerkorpsen die specifieke regionen of opdrachten onder hun hoede hadden, wat bijdroeg aan de strategische diversiteit van de Wehrmacht in het veld.
Vandaag de dag wordt de Wehrmacht vaak gezien als een complexe entiteit. Aan de ene kant wordt het militaire professionalisme en de tactische innovaties erkend, maar aan de andere kant is het onlosmakelijk verbonden met de gruwelijkheden die tijdens de oorlog plaatsvonden. Historici analyseren de rol van de Wehrmacht in bredere zin om te begrijpen hoe de militaire strategieën en de ideologie van de nazi’s hand in hand gingen.