De fabels van La Fontaine behandelen vaak de thema's van moraal, hypocrisie en de menselijke natuur. Ze illustreren de deugden en ondeugden van mensen door middel van dieren die zich in herkenbare situaties bevinden, waardoor de boodschap toegankelijker wordt voor het publiek.
De fabels van La Fontaine hebben een diepgaande impact gehad op de Europese literatuur. Ze hebben niet alleen andere schrijvers geïnspireerd om hun eigen fabels te schrijven, maar hebben ook bijgedragen aan de ontwikkeling van het genre en de stijl van verhalen vertellen. Veel van zijn fabels zijn door de eeuwen heen in verschillende talen vertaald, wat hun invloed alleen maar heeft vergroot.
Fabels zijn een effectieve manier om lessen te leren omdat ze gebruik maken van dieren, die ons vaak een afstandelijke reflectie kunnen bieden op menselijke gedragingen. Dit helpt om moeilijkere morele en ethische vragen op een luchtige manier te verkennen, waardoor lezers sneller worden aangesproken en hun lessen beter onthouden.
De stijl van La Fontaine is uniek vanwege zijn soepele en muzikale poëzie, die het verhaal levendig en boeiend maakt. Hij voegt vaak humor en ironie toe aan zijn fabels, wat de moraal van het verhaal versterkt en de lezer aan het denken zet zonder te belerend over te komen.
La Fontaine's benadering van fabels verschilt van andere fabeldichters doordat hij een sterkere nadruk legt op de psychologische diepgang van zijn personages. Terwijl andere fabeldichters zich vaak richten op de eenvoudige moraal, verdiept La Fontaine zich in de complexe emoties en gedragingen van zijn dieren, waardoor zijn verhalen rijker en gelaagder worden.