Er zijn verschillende soorten Pietà in de kunst, en ze kunnen variëren van eenvoudige sculpturen tot complexe schilderijen. De meest klassieke vorm toont Maria die het lichaam van Christus vasthoudt, waarbij de nadruk ligt op de emotionele pijn en het medeleven. Daarnaast bestaan er ook variaties waarin andere heiligen of symbolische elementen zijn opgenomen, afhankelijk van de tijd en stijl van de kunstenaar.
Veel beroemde kunstenaars hebben de Pietà uitgebeeld, waaronder Michelangelo, wiens sculptuur in de Sint-Pietersbasiliek in Vaticaanstad wereldberoemd is. Andere notable kunstenaars zijn Giovanni Bellini, die het thema in zijn schilderijen verkende, en zelfs moderne kunstenaars die hun eigen interpretaties hebben gemaakt. Dit toont aan hoe tijdloos en aannemelijk het onderwerp is.
De betekenis van de Pietà is in de loop der tijd veranderd, van een puur religieus symbool naar een bredere verkenning van menselijke emoties zoals verdriet en verlies. In de vroege kunst werd de focus vaak gelegd op de heiligheid van de figuren, terwijl moderne interpretaties ook de menselijke ervaring en de kracht van rouw benadrukken, waardoor het toegankelijker wordt voor een breder publiek.
De meest herkenbare elementen in een Pietà-beeld zijn meestal de figuren van Maria en Christus. Maria wordt vaak afgebeeld met een verdrietig, ontroerd gezicht, terwijl Christus in een ontspannen of levenloze houding ligt. De kleding van de figuren is vaak rijk gedetailleerd, en er zijn soms symbolen van de lijdende of verredende elementen, zoals doornen of bloemen, die betekenis aan het beeld toevoegen.
De Pietà is een belangrijk onderwerp in de religieuze kunst omdat het de kernwaarden van medeleven, verdriet en liefde uitdrukt. Het is een krachtig visueel verhaal dat niet alleen christelijke thema's behandelt, maar ook de universaliteit van menselijk lijden en de behoefte aan troost. Hierdoor blijven Pietà-beelden relevant en aanspreekbaar voor mensen, ongeacht hun religieuze achtergrond.