Garfield begon als een eenvoudige strip in 1978, maar is inmiddels uitgegroeid tot een wereldwijd fenomeen. De combinatie van humor, relativerende levenslessen en een herkenbaar karakter heeft ervoor gezorgd dat hij in verschillende vormen van media is verschenen, waaronder boeken, cartoons en films. Garfield's eigenaardige kijk op het leven, vooral zijn liefde voor eten en aversie tegen arbeid, maken hem nogal herkenbaar voor veel mensen, wat bijdraagt aan zijn populariteit.
In de strip wordt vaak de strijd tussen gemakzucht en motivatie belicht. Er zijn ook thema's zoals vriendschap, het belang van genieten van het leven en de strijd met dagelijkse frustraties. Garfield's interacties met zijn baasje Jon en de hond Odie illustreren vaak deze thema's door middel van komische situaties.
Garfield heeft een paar belangrijke vrienden en tegenhangers die zijn leven beïnvloeden. Odie, de goedgelovige hond, is zowel een bron van irritatie als een trouw gezelschap. Jon, zijn baasje, is vaak het slachtoffer van Garfield's plagerijen, maar ze hebben een sterke band. Daarnaast zijn er ook andere personages zoals Nermal en Liz, die zijn leven nog kleurrijker maken.
De humor van Garfield is uniek omdat het vaak gebaseerd is op het contrast tussen zijn luiheid en de actieve wereld om hem heen. Zijn cynische opmerkingen en sarcastische blik op het leven creëren een herkenbare en vaak hilarische dynamiek. Bovendien zijn de strips visueel aantrekkelijk met een duidelijke, eenvoudig te begrijpen stijl die de humor versterkt.
Garfield spreekt verschillende generaties aan omdat zijn verhalen tijdloos zijn. De thema's van luiheid, verlangen naar voedsel en de worstelingen van het dagelijkse leven zijn universeel. Jongeren herkennen de eenvoudige humor, terwijl volwassenen de onderliggende boodschappen en zelfspot waarderen. Het karakter is dusdanig veelzijdig dat het aantrekkelijk blijft voor alle leeftijden.