De belangrijkste thema's in Pet Sematary zijn verlies, verdriet, en de gevolgen van het willen terugdraaien van de dood. Het verhaal verkent hoe ver mensen bereid zijn te gaan om van hun verdriet af te komen, en de morele dilemma's die daarmee gepaard gaan. Het benadrukt ook de voornamelijk destructieve aard van deze keuzes.
Pet Sematary kent een aantal overeenkomsten met andere verhalen van Stephen King, zoals het verkennen van de Menselijke psyche en de invloed van de omgeving op het gedrag. Net als in werken zoals It en The Shining, speelt King met de angsten en trauma's van zijn personages, maar in Pet Sematary ligt de focus meer op de verschrikkingen van het omgaan met de dood.
De populariteit van Pet Sematary onder horror-fans komt voort uit de balans tussen emotionele diepgang en horror-elementen. Het verhaal is niet alleen griezelig, maar ook aangrijpend. Veel mensen kunnen zich identificeren met de emoties van verlies, wat het verhaal nog aangrijpender maakt, en het heeft een blijvende impact op de kijker.
De setting van het verhaal in een rustige, ogenschijnlijk perfecte woonwijk versterkt de horror-elementen. Het contrast tussen de alledaagse omgeving en de duistere gebeurtenissen die zich ontvouwen, creëert een gevoel van ongemak. De pet sematary zelf, als plek waar dieren begraven worden, symboliseert ook de bredere thema's van leven en dood in een schijnbaar veilige ruimte.
Ja, de dood wordt in Pet Sematary op verschillende manieren verhuld en dat heeft een diepere betekenis. Het verhaal toont de menselijke neiging om niet te willen accepteren dat de dood een natuurlijk onderdeel van het leven is. Door de dood te verdoezelen of aansluitingen te maken bij bovennatuurlijke elementen, probeert het verhaal de kijker te dwingen na te denken over de gevolgen van het niet accepteren van de realiteit.