De prehistorie wordt gekenmerkt door de ontwikkeling van de menselijke beschaving voordat er geschreven documenten waren. Dit omvat de uitvinding van stenen gereedschappen, het gebruik van vuur en de ontwikkeling van taal. Daarnaast zien we de overgang van jagen en verzamelen naar landbouw en veeteelt, wat leidde tot de vestiging van permanente nederzettingen.
In België leefden mensen in de prehistorie voornamelijk als jagers en verzamelaars, later gingen ze over op landbouw. Ze gebruikten natuurlijke schuilplaatsen, zoals grotten, en bouwden hutten van hout en huiden. Ze waren nauw verbonden met hun omgeving en maakten gebruik van de beschikbare bronnen zoals planten en dieren. Groepsverbanden waren belangrijk voor zowel jacht als oogst.
Kunst uit de prehistorie is fascinerend en omvat voornamelijk rotstekeningen en beeldhouwwerken. De bekendste zijn de grotschilderingen in Lascaux en Altamira. Maar ook in België zijn er vondsten gedaan, zoals de Venus van Hohle Fels, die de rol van vrouwen en vruchtbaarheid in de samenleving kunnen reflecteren. Deze kunstwerken geven ons inzicht in de cultuur en rituelen van onze voorouders.
Vuur speelde een cruciale rol in de prehistorie. Het diende niet alleen om voedsel te koken, wat een belangrijke stap was in de menselijke voeding, maar ook als lichtbron en ter bescherming tegen roofdieren. Bovendien was vuur essentieel voor het maken van gereedschappen en het verwarmen van onderdak. Het vormde een sociaal element, waar groepen samenkwamen om te eten en verhalen te delen.
Archeologen bestuderen de prehistorie door middel van opgravingen en het analyseren van artefacten. Dankzij technieken zoals koolstofdatering kunnen ze de leeftijd van vondsten bepalen en ze leren veel over de leefwijzen van de mensen toen. Daarnaast zijn er ook sociologische en antropologische onderzoeken die inzicht geven in de culturen en samenlevingen uit die tijd.